Тимгад

Координати: 35°29′03″N 6°28′07″E / 35.48417° СГШ; 6.46861° ИГД / 35.48417; 6.46861
Од Википедија — слободната енциклопедија
Тимгад
تيمقاد
Римските урнатини на Тимгад
Грешка во Lua во Модул:Location_map, ред 408: Malformed coordinates value
Друг назив
  • Тамуги
  • Тамугади
МестоБатна, Алжир
ОбластМагреб
Координати35°29′03″N 6°28′07″E / 35.48417° СГШ; 6.46861° ИГД / 35.48417; 6.46861
ВидНаселба
Историја
Изграденo100
Напуштено7 век
РаздобјеРимско Царство
Службен назив: Тимгад
Тип:Cultural
Критериуми:ii, iii, iv
Прогласено:1982 (6-та сесија)
Број194
Регион:Арапски земји

Тимгад (арап. تيمقاد, познат како Марсијана Трајана Тамугади) — римски град во Ауреските Планини во Алжир. Градот бил основан од римскиот цар Трајан во околу 100 година. Целосното име на градот било Колонија Марцијана Улпија Трајана Тамугади. Царот Трајан градот го нарекол во спомен на неговата мајка Марција, најстарата сестра Улпија Марцијана и таткото Марко Улпиј Трајан.

Тимгад се наоѓа во денешен Алжир, на околу 35 километри источно од градот Батна. Урнатините се значајни бидејќи претставуваат еден од најдобрите постоечки примери на мрежниот план кој што се користел во римското градско планирање. Тимгад бил впишан како светско наследство од УНЕСКО во 1982 година.

Име[уреди | уреди извор]

Панорама од остатоците на градот

Во поранешното име на Тимгад, Марцијана Трајана Тамугади, првиот дел - Марцијана Трајана - е римски и се однесува на името на неговиот основач, цар Трајан и неговата сестра Марцијана. [1] Вториот дел од името – Тамугади – „нема ништо латински за тоа“. [2] Тамугади е берберското име на местото каде што бил изграден градот, за да се прочита Тимгад во множинска форма на Тамгут, што значи „врв“. [2]

Историја[уреди | уреди извор]

Градот бил основан како воена колонија од царот Трајан во 100 година. Бил наменет да служи првенствено како римски бастион против Берберите во блиските планини Аурес, и првично бил населен главно со римски ветерани и колонисти. [3] [4] Иако повеќето од нив никогаш порано не го виделе Рим, а Тимгад бил стотици километри далеку од италијанскиот град, Трајан вложил многу во римската култура и идентитет. [5]

Градот уживал мирно во првите неколку стотици години и станал центар на христијанската активност почнувајќи од III век, а донатистички центар во 4 век. За време на христијанскиот период, Тимгад била епархија која станала позната на крајот на 4 век кога епископот Оптат станал портпарол на донатистичкото движење. По Оптат, Тамугадај имал двајца епископи Гаудентиј (донатист) и Фаустин (католик). [6]

Во 5 век, градот бил ограбен од вандалите пред да падне во опаѓање. Тимгад бил уништен на крајот на 5 век од берберските племиња од планините Аурес. Во 539 н.е., за време на мавританските војни, византискиот генерал Соломон повторно го зазел и го обновил градот, вклучувајќи го во византиска Северна Африка. Повторното освојување оживеало некои активности во градот, кој станал дел од линијата на одбрана против Маврите. [7] Сепак, раните муслимански освојувања го донеле конечното уништување на градот бидејќи престанал да биде населен до 8 век. [8]

Патувајќи во Северна Африка, британскиот истражувач Џејмс Брус стигнал до урнатините на градот на 12 декември 1765 година, и е веројатно дека е првиот Европеец што го посетил местото по векови и го опишал градот како „мал град, но полн со елегантни згради“. Во 1790 година, тој ја објавил книгата Патувања за откривање на изворот на Нил, каде што го опишал она што го нашол во Тимгад. Книгата била проследена со скептицизам во Велика Британија, сè до 1875 година кога Роберт Ламберт Плејфер, британскиот конзул во Алжир, инспириран од извештајот на Брус, го посетил местото. Во 1877 година, Плејфер го опишал Тимгад подетално во неговата книга Патувања по стапките на Брус во Алжир и Тунис. Според Плејфер, „Овие ридови се покриени со безброј најинтересни мегалитски остатоци“. [9] Француските колонисти ја презеле контролата врз локацијата во 1881 година, започнале со истраги и ја одржувале до 1960 година. Во овој период, локалитетот бил систематски ископуван. [10]

Опис[уреди | уреди извор]

Карта на археолошкиот локалитет

Сместен на раскрсницата на шест патишта, градот бил заграден, но не и утврден. Првично дизајниран за население од околу 15.000, градот бргу ги надминал своите оригинални спецификации и се проширил надвор од ортогоналната мрежа на полабаво организиран начин.

Во времето на неговото основање, областа околу градот била плодна земјоделска област, на околу 1000 метри надморска височина.

Оригиналниот римски мрежест план е величествено видлив во ортогоналниот дизајн, нагласен со decumanus maximus (улица ориентирана кон исток-запад) и кардо (улица ориентирана север-југ) наредени со делумно обновена коринтска колонада. Кардото не продолжува целосно низ градот, туку завршува во форум на раскрсницата со декуманус.

На западниот крај на декуманусот се издига 1 висока триумфална порта од 12 метри, наречена Трајанова капија, која делумно била обновена во 1900 година. Лакот е главно од песочник и е од коринтски ред со три лакови, од кои централниот е широк 11'. Лакот е познат и како тимгадски лак.

Театар со 3.500 седишта е во добра состојба и се користи за современи продукции. Другите клучни градби вклучуваат четири терми, библиотека и базилика.

Храмот Капитолин е посветен на Јупитер и е со приближно исти димензии како Пантеонот во Рим. Во близина на главниот град се наоѓа квадратна црква, со кружна апсида која датира од VII век. Едно од светилиштата имало иконографија на (Деја) Африка. [11] Јужно од градот се наоѓа голема византиска цитадела изградена во подоцнежните денови на градот.

Библиотека[уреди | уреди извор]

Поглед на урнатините на Тимгад

Библиотеката во Тимгад била подарок на римскиот народ од Јулиј Квинтиан Флавиј Рогатијан по цена од 400.000 сестерци. [12] Бидејќи не биле откриени дополнителни информации за овој добротвор, точниот датум на изградба на библиотеката останува неизвесен. Врз основа на преостанатите археолошки докази, научниците сугерираат дека датира од крајот на 3 или можеби 4 век. [12]

Библиотеката зафаќа правоаголник долг 81 стапки (25 м) и широк 77 стапки (23 м). [12] Се состои од голема полукружна просторија опкружена со две секундарни правоаголни простории, а на неа претходи колонадиран трем во форма на латинската буква U што опкружува три страни на отворен двор. [12] Портикот е опкружен со две долги тесни простории од секоја страна, а големата засводена сала би ги комбинирала функциите на читална, магацин, а можеби и просторија за предавање. [12] Должините беседи држеле дрвени полици покрај ѕидовите кои веројатно би биле комплетирани со страни, грб и врати, врз основа на дополнителни докази пронајдени во библиотеката во Ефес. [12]

Можно е да има и слободни полици за книги во центарот на собата, како и биро за читање. [12] Иако архитектурата на библиотеката во Тимгад не е особено извонредна, откривањето на библиотеката претставува историски важно бидејќи покажува присуство на целосно развиен библиотечен систем во овој римски град, што укажува на висок стандард на учење и култура. Иако нема докази за големината на збирката што ја чувала библиотеката, се проценува дека можела да собере 3.000 свитоци. [12]

Светско наследство[уреди | уреди извор]

Тимгад бил прогласен за светско наследство од УНЕСКО во 1982 година.

Галерија[уреди | уреди извор]

</ref>

  • Урнатините на Тимгад, 24 февруари 1928 година

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Haddadou, Mohand Akli (2012). Dictionnaire toponymique et historique de l'Algérie: comportant les principales localités, ainsi qu'un glossaire des mots arabes et berbères entrant dans la composition des noms de lieux (француски). Tizi Ouzou: Achab. стр. 529. ISBN 9789947972250.
  2. ↑ 2,0 2,1 Gascou, Jacques (9 August 1972). „La politique municipale de l'empire romain en Afrique proconsulaire de Trajan à Septime-Sévère“. Publications de l'École française de Rome. 8 (1): 97–100.
  3. ↑ Hitchner, R. Bruce (2022). A Companion to North Africa in Antiquity. John Wiley & Sons. стр. 183–186. ISBN 978-1-4443-5001-2.
  4. ↑ Dorling-Kindersley (2023). Ancient Rome: The Definitive Visual History. Penguin. стр. 383. ISBN 978-0-7440-8586-0.
  5. ↑ „Buried in Sand for a Millennium: Africa's Roman Ghost City“. Messy Nessy Chic (англиски). 2020-01-15. Посетено на 2020-05-07.
  6. ↑ Tilley, Maureen A. The Bible in Christian North Africa: The Donatist World (англиски). Fortress Press. стр. 135. ISBN 978-1-4514-1452-3.
  7. ↑ Rosser, John H. (2001). Historical Dictionary of Byzantium. Scarecrow Press. стр. 382. ISBN 978-0-8108-6621-8.
  8. ↑ UNESCO World Heritage Centre. „Timgad“. unesco.org.
  9. ↑ Playfair, R. Lambert (Robert Lambert) (1877). Travels in the footsteps of Bruce in Algeria and Tunis : illustrated by facsimiles of his original drawings. Getty Research Institute. London : C. Kegan Paul.
  10. ↑ Montoya, Rubén: The Sahara buried this ancient Roman city—preserving it for centuries at National Geographic, 30 July 2019.
  11. ↑ Akerraz, Aomar (2006). L'Africa romana : mobilità delle persone e dei popoli, dinamiche migratorie, emigrazioni ed immigrazioni nelle province occidentali dell'Impero romano : atti del XVI Convegno di studio, Rabat, 15–19 dicembre (1st. изд.). Roma: Carocci. ISBN 8843039903. OCLC 79861941.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 12,7 Pfeiffer, H. (1931). The Roman Library at Timgad. Memoirs of the American Academy in Rome, 9, 157–165.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Тимгад&oldid=5134322“