Стара Ладога

Координати: 59°59′50″N 32°17′53″E / 59.99722° СГШ; 32.29806° ИГД / 59.99722; 32.29806
Од Википедија — слободната енциклопедија
Стара Ладога
Старая Ладога
Selo[1]
Знаме на Стара Ладога
Знаме
Грб на Стара Ладога
Грб
ДржаваРусија
Федерален субјектЛенинградска област[1]
РеонVolkhovsky District[1]
Rural settlementStaroladozhskoye Rural Settlement[1]
Основан во753[2]
Население (попис 2010)[3]
 • Вкупно2,012
 • Седиште наStaroladozhskoye Rural Settlement[1]
 • Municipal districtVolkhovsky Municipal District[4]
 • Rural settlementStaroladozhskoye Rural Settlement[4]
 • Седиште наStaroladozhskoye Rural Settlement[4]
Часовен појасмосковско време Уреди википодатоци[5] (UTC+3)
Поштенски бр.[6]187412
Повик. број.+7 81363

Стара Ладога (руски: Ста́рая Ла́дога), позната како Ладога до 1704, е село во Волховскиот реон во Ленинградската област, Русија, кое се наоѓа на реката Волхов во близина на езерото Ладога, на 8 километри северно од градот Волхов, кој е административен центар на реонот.

Бил просперитетен трговски центар во 8-от и 9-от век.[7][8] Во него доминирале Варјазите кои станале познати како Рус. Поради тоа, Стара Ладога понекогаш се нарекува прва престолнина на Русија,[9] и се смета за првото место од кое името Рус се проширило кај Источните Словени.[10][11]

Историја[уреди | уреди извор]

Основање[уреди | уреди извор]

Тврдината Ладога била изградена во 12 век и повторно изградена 400 години подоцна. Сега е претежно реконструирана откако била тешко оштетена за време на Втората светска војна.

Со дендрохронологија се покажало дека Ладога била основана во 753 година.[2] До 950 година, била еден од најзначајните трговски центри во Источна Европа. Трговските бродови пловеле од Балтичкото Море преку Ладога до Новгород и потоа до Константинопол или до Каспиското Море. Овој пат е познат како трговски пат од Варјазите до Грците. Алтернативен пат водел преку реката Волга along the Volga trade route to the хазарската престолнина Итил, а потоа преку Касписко Море до Багдад. Веројатно, најстарата арапска средновековна монета е откопана во Ладога.[12]

Ладога под Рурик[уреди | уреди извор]

Според Ипатиевскиот летопис кој бил напишан во 13-ти век, легендарниот варјашки водач Рурик пристигнал во Ладога во 862 година и ја направил негова престолнина. Рурук потоа се преместил во Новгород, а неговите наследници потоа во Киев ги поставиле темелите на Киевски Рус. На периферијата на Ладога има неколку огромни тумили, или кралски погребни кургани. За еден од нив се смета дека е гробот на Рурик, а за друг на неговиот син и наследник Олег. Хејмскрингла и другите нордиски извори споменуваат дека кон крајот на 990-те Ерик Хаконсон извршил напади на брегот и го запалил градот. Ладога бил најзначајниот трговски центар во Источна Европа од околу 800 до 900 година, и се проценува дека помеѓу 90% и 95% од сите арапки дирхами пронајдени во Шведска поминале низ Ладога.

Следното споменување на Ладога во летописите е во 1019 година, when Инјејерд Олофсдотер од Шведска се омажила за Јарослав од Новгород. Според договореното, Јарослав ја отстапил Ладога на неговата жена, која го назначила Рагнвалд Улфсон, за управник на градот. Оваа информација е потврдена во сагите и археолошките докази, кои сугерираат дека Ладога постепено еволуирала во првенствено варјашка населба. Најмалку два шведски кралеви ја поминале својата младост во Ладога, Стенкил и Инге I, а најверојатно и кралот Анунд.

Во 12-ти и 13-ти век, Ладога функционнирала како трговска станица во моќната Новгородска Република. Подоцна, нејзиното трговски значење опаднало и поголемиот дел од населението се занимавало со рибарство во 15-ти век.[13] Откако во 14-ти век биле изградени нови тврдини западно од Ладога, како Орешек и Корела опаднало и военото значење на градот.

Подоцнежна историја[уреди | уреди извор]

Откако бил основан градот Нова Ладога во 1704 година од страна на Петар Велики, Ладога станала позната како Стара Ладога и нејзиното значење опаднало.[14]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Oblast Law #32-oz
  2. ↑ 2,0 2,1 Chernykh, N.B. (1985). „Дендрохронология древнейших горизонтов Старой Ладоги (по материалам раскопки Земляного городище) (Dendrochronology of the Oldest Layers of Staraya Ladoga (from the Excavation Materials))“. Новые археологические открытия (New Archeological Discoveries). Leningrad. I: 79.
  3. ↑ Федерална служба за државна статистика (2011). „Всероссийская перепись населения 2010 года. Том 1“. Всероссийская перепись населения 2010 года. Федерална служба за државна статистика. Посетено на June 29, 2012.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Oblast Law #56-oz
  5. ↑ „Об исчислении времени“. Официальный интернет-портал правовой информации. 3 јуни 2011. Посетено на 19 January 2019.
  6. ↑ Почта России. Информационно-вычислительный центр ОАСУ РПО. (Russian Post). Поиск объектов почтовой связи (Postal Objects Search) (на руски)
  7. ↑ Pritsak, Omeljan (1981). The Origin of Rus': Old Scandinavian Sources Other than the Sagas. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 0-674-64465-4. Archaeology confirms that Old Ladoga, the first town in eastern Europe, had been founded as early as the second half of the eighth century Занемарен непознатиот параметар |quote-page= (help)
  8. ↑ Thomsen, Vilhelm (1877). Bondarovski, Paul (уред.). The Relations between Ancient Russia and Scandinavia, and the Origin of the Russian State. Oxford, London: Paul Bondarovski (објав. 2017). Thus mention is often made of the old commercial town Aldegjuborg, the Russian (Old-)Ladoga, standing on the little river Volkhov, at some distance from its fall into lake Ladoga, called by the Scandinavians Aldegja Занемарен непознатиот параметар |quote-page= (help)
  9. ↑ Oliver, Neil (2012). Vikings. London: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 9780297867883.
  10. ↑ Duczko, Wladyslaw (2004). Viking Rus: Studies on the Presence of Scandinavians in Eastern Europe. The Northern World. North Europe and the Baltic c. 400-1700 AD. Peoples, Economies and Cultures. Leiden, Boston: Brill. ISBN 9789004138742. These two original centres of Rus were Staraja Ladoga and Rurikovo Gorodishche, two points on the ends of an axis, the Volkhov, a river running for 200 km between two lakes, from the Ilmen in the south to the Ladoga in the north. This was the territory that most probably was originally called by the Norsemen Gardar, a name that long after Viking Age was given much wider content and become Gardariki, a denomination for whole Old Russian State. The area between the lakes was the original Rus, and it was from here its name was transferred to the Slav territories on the middle Dnieper, which eventually became “Ruskaja zemlja”—the land of Rus Занемарен непознатиот параметар |quote-page= (help)
  11. ↑ Price, Neil (2000), „Novgorod, Kiev and their Satellites: The City-State Model and the Viking Age Polities of European Russia“, Во Hansen, Mogens Herman (уред.), A Comparative Study of Thirty City-state Cultures: An Investigation, Copenhagen: Kgl. Danske Videnskabernes Selskab, стр. 263–275, The first material stage in the establishment of what would become the Rus’ state seems to have been the settlement which sprang up near the mouth of the Volkhov, some 12 kilometres upstream from Lake Ladoga. Staraja (that is, “Old”) Ladoga seems to have been founded sometime around the middle of the eighth century and served as the primary “gateway community” for Russian contacts with the Baltic and the west Занемарен непознатиот параметар |quote-page= (help)
  12. ↑ Kuzmin, Sergey L. (2008). „Ladoga in the early middle ages (mid-VIII -early XII centuries)“ (PDF). Nestor-History (2008(99):3). Посетено на 14 October 2015.
  13. ↑ Bernadsky, Viktor Nikolayevich (1961). Новгород и новгородская земля в XV веке [Novgorod and the Novgorod Land in the 15th Century]. Leningrad: USSR Academy of Sciences. стр. 130–131.
  14. ↑ Murray, Alan V. (2016). The clash of cultures on the medieval Baltic frontier. ISBN 9781351892605.

Sources[уреди | уреди извор]

  • Предлошка:RussiaAdmMunRef/len/admlist
  • Предлошка:RussiaAdmMunRef/len/munlist/volkhovsky
  • А.Н. Самохвалов. Ладога, и не только Ладога // А. Н. Самохвалов. Мой творческий путь. — Л: Художник РСФСР, 1977.
  • А.Н. Самохвалов. В поисках монументальной выразительности // А. Н. Самохвалов. В годы беспокойного солнца. — СПб: Всемирное слово, 1996.
  • Д.П. Бучкин. О доме творчества «Старая Ладога» // Д. П. Бучкин. Гравюры и рассказы. — СПб, Бибилиотека «Невского альманаха», 2004.
  • Н. В. Мурашова, Л. П. Мыслина. Дворянские усадьбы Санкт-Петербургской губернии. Южное Приладожье. Кировский и Волховский районы. — СПб, Алаборг, 2009.
  • Л. С. Конова. Санкт-Петербургский Союз художников. Краткая хроника 1932-2009 // Петербургские искусствоведческие тетради. Выпуск 20. — СПб, 2012.

External links[уреди | уреди извор]

Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Стара_Ладога&oldid=5145755“