Соња Сотомајор

Од Википедија — слободната енциклопедија

Соња Марија Сотомајор[1] родена на 25 јуни 1954 година[2] е американски адвокатка и правник која служи како вонреден судија на Врховниот суд на САД. Таа била номинирана од претседателот Барак Обама на 26 мај 2009 година, и почнала со извршување на функцијата од 8 август 2009 година. Таа е третата жена, првата жена со Латино-Американско потекло која служела во Врховниот суд.[3]

Младост[уреди | уреди извор]

Сотомајор е родена во округот Бронкс во Њујорк[4] од родители Хуан Сотомајор[5] од областа Сантурче, Сан Хуан, Порторико,[6][7][8] и Селина Баез[9] од Санта Роса во Лајас, рурална област на југозападниот брег на Порторико.[8]

Сотомајор била израсната како католик[3] и пораснала во порториканските заедници во Јужен Бронкс и Источен Бронкс. Семејството живеело во стан во Јужен Бронкс[10] пред да се пресели во 1957 година во добро одржуваниот, расно и етнички мешан станбен проект на работничката класа Бронксдејл Хаусес[10][11][12] во Саундвју (кој со текот на времето се сметал како дел и од Источен Бронкс и од Јужен Бронкс).[13][14][15] Во 2010 година, Бронксдејл Хаусес биле преименувани во нејзина чест. Нејзината релативна близина до стадионот Јенки довела до тоа таа да стане доживотен фан на Њујорк Јенкис.[16] Поширокото семејство често се собирало[10] и редовно го посетувале Порторико во текот на летото.[17] 

Колеџ и правен факултет[уреди | уреди извор]

Сотомајор го посетувала Универзитетот Принстон. Таа изјавила дека била примена делумно поради нејзините достигнувања во средно училиште и делумно затоа што афирмативните дејствија ги надополниле нејзините стандардизирани резултати од тестовите, кои таа ги опишала како „не споредливи со нејзините колеги од Принстон и Јејл“.[18][19] Подоцна изјавила дека има културни предрасуди вградени во таквото тестирање[18] и ја пофалила афирмативната акција за исполнување на „неговата цел: да се создадат услови со кои учениците од обесправени средини би можеле да бидат доведени до почетната линија на трката што многумина не знаеја дека воопшто се вози“.[20]

Сотомајор за времето во Принстон изјавила дека и го сменило животот.[21] Првично, таа се чувствувала како „посетител што слетува во вонземска земја“[22] а доаѓа од Бронкс и Порторико.[23] Принстон имал малку студентки и уште помалку Латиноамериканци (околу дваесет).[24][25] Таа била премногу исплашена да поставува прашања за време на нејзината прва година.[22] Нејзините вештини за пишување и вокабулар биле слаби и немала знаење за класиците.[26] Таа поминувала долги часови во библиотеката и во лето работела со професор надвор од часовите па се здобила со вештини, знаење и самодоверба.[24][25][26] Сотомајор станала умерен студентски активист[27][28] и копретседател на организацијата Acción Puertorriqueña, која служела како социјален и политички центар и барала повеќе можности за студентите од Порторико.[24][29][30] Работела во приемната канцеларија, патувала во средните училишта и лобирала.[31]

A formal pose of a young woman in her early twenties, dark straight hair parted near the center, wearing a dark floral print top.
Фотографија на годишник од Принстон на Сотомајор од 1976 година

Во 1979 година, Сотомајор се здобила со докторат од Правниот факултет на Јеил.[7] Била примена во Адвокатската Комора на Њујорк следната година.[32][33]

Рана правна кариера[уреди | уреди извор]

По препорака на Хозе Кабранес, Сотомајор била ангажиран надвор од Правниот факултет како помошник окружен обвинител под окружниот обвинител на Њујорк Роберт Моргентау, почнувајќи од 1979 година.[7][34] Работејќи во одделот за судење,[35] таа се справувала со тешки предмети додека гонела сè, од кражби во продавници и проституција до грабежи, напади и убиства.[7][24][36] Таа, исто така, работела на случаи кои вклучуваат полициска бруталност.[37][36] Во 1983 година,Сотомајор помогнала да се осуди Ричард Мадикс (познат како „Тарзан убиец“).[38][39] Таа сметала дека полесните кривични дела се главно производи на социо-економската средина и сиромаштијата, но имала поинаков став за тешките кривични дела: „Без разлика колку сум либерална, сепак сум огорчена од злосторствата со насилство. Без разлика дали можам да сочувствувам со причините што ги наведуваат овие лица да ги направат овие злосторства, ефектите се шокантни“.[40] Најтажните злосторства за мене беа оние што мојот народ ги извршува еден против друг“.[6] Општо земено, таа покажала страст за воведување закон и ред на улиците на Њујорк, покажувајќи посебна ревност во следењето случаи на детска порнографија, невообичаени за тоа време.[27] Сотомајор работела по 15 часа и се здобила со репутација дека е мотивирана а истотака и за нејзината подготвеност и правичност.[16][38][41]

Во 1984 година, Сотомајор влегла во приватна пракса, приклучувајќи се на група за комерцијални парници на Павија и Харкорт во Менхетен како соработник.[6][42] Како една од 30-те адвокати во адвокатската канцеларија,[42] таа специјализирала за судски спорови за интелектуална сопственост, меѓународно право и арбитража.[6][37][43][44] Нејзини клиенти биле претежно меѓународни корпорации кои работат во Соединетите Држави;[27] голем дел од нејзиното време трошела на следење и тужење на фалсификаторите на стоки Фенди.[24][42]

Исто така се занимавала со суви правни прашања како што се споровите за договорите за извоз на жито.[42] Во едно појавување во 1986 година на Добро утро Америка, во кое биле профилирани жени десет години по дипломирањето, Сотомајор рекла дека најголемиот дел од правните работи е макотрпна работа и дека иако е задоволна со својот живот, очекувала поголеми работи од себе кога дипломирала. Во 1988 година станала партнер во фирмата;[26] била добро платена, но не и екстравагантно. [45]Сотомајор заминала во 1992 година кога станала судија.[7]

Сојузен окружен судија[уреди | уреди извор]

Номинација и избирање[уреди | уреди извор]

Сотомајор сакала да стане судија уште од основно училиште, а во 1991 година била препорачана за место од демократскиот сенатор од Њујорк , Даниел Патрик Мојнихан.[6] Мојнихан се идентификувал со нејзиното социо-економско и академско потекло и станал убеден дека ќе стане првата Латино судијка во Врховниот суд.[24][46]

Така Сотомајор била номинирана на[4] ноември 1991 година, од страна на претседателот Џорџ В. Буш. Сотомајор била потврдена едногласно[35][47] од целосниот Сенат на САД на 11 август 1992 година.[4]

Сотомајор станала најмладиот судија во јужниот округ[48] и првата Латино федерален судија во државата Њујорк.[49] Таа станала првата Порториканка која служела како судија во американски федерален суд.[50]

Судија на Апелациониот суд[уреди | уреди извор]

Номинација и потврда[уреди | уреди извор]

Судијката Соња Сотомајор со нејзиниот кумашин на церемонијата на потпишување на Апелациониот суд на САД во 1998 година

На 25 јуни 1997 година, Сотомајор била номиниран од претседателот Бил Клинтон за место во Апелациониот суд на САД за вториот круг.[4]

Во текот на 1998 година, неколку шпански организации организирале петиција во државата Њујорк, собирајќи стотици потписи од њујорчани за да се обидат да го убедат њујоршкиот републикански сенатор Ал Д'Амато да го поттикне раководството на Сенатот да ја донесе номинацијата на Сотомајор на гласање.[51] Д'Амато, поддржувач на Сотомајор од почетокот и дополнително загрижен за реизборот таа година,[51] помогнал да се придвижи републиканското раководство.[24] Со целосна демократска поддршка и поддршка од 25 републикански сенатори, вклучително и претседателката на судството Орин Хеч,[52] Сотомајор била потврден на 2 октомври 1998 година, со 67-29 гласови.[53]

Судија во врховниот суд[уреди | уреди извор]

Номинација и потврда[уреди | уреди извор]

Претседателот Барак Обама на состанок со судијката Соња Сотомајор и потпретседателот Џо Бајден пред објавувањето во Источната соба, 26 мај 2009 година.

По победата на Барак Обама на претседателските избори во 2008 година, се појавиле шпекулации дека Сотомајор би можела да биде водечки кандидат за место во Врховниот суд.[44][54][55][56] Њујоршките сенатори Чарлс Шумер и Кирстен Гилибранд напишале заедничко писмо до Обама во кое го повикуваат да ја назначи Сотомајор, или алтернативно секретарот за внатрешни работи, Кен Салазар, во Врховниот суд, доколку се појави празно место за време на неговиот мандат.[57]

На 28 јули 2009 година, Судскиот комитет на Сенатот гласал со 13-6 во корист на номинацијата на Сотомајор, испраќајќи ја до целосниот Сенат за конечно гласање за потврда. Секој демократ гласал во нејзина корист, како и една републиканка, Линдзи Греам.[58][59] На 6 август 2009 година, Сотомајор била потврдена од целосниот Сенат со гласови од 68-31. За неа гласале сите присутни демократи, заедно со двајцата независни во Сенатот плус девет републиканци.[60][61]

Награди и почести[уреди | уреди извор]

Сотомајор на меморијалното предавање на Џон П. Френк во 2017 година на Државниот универзитет во Аризона како почесен гостин

Сотомајор добила почесни правни дипломи од колеџот Леман (1999),[62] Универзитетот Принстон (2001),[62] Правниот факултет во Бруклин (2001),[62]Правниот факултет на Универзитетот Пејс (2003),[63] Универзитетот Хофстра ( 2006),[64] Правниот факултет на универзитет Нортистерн (2007),[65] Универзитетот Хауард (2010),[66] Универзитетот Сент Лоренс (2010),[67] Универзитетот Париз Нантер(2010),[68] Њујорк Универзитетот (2012),[69] Универзитетот Јеил (2013)[70] Универзитетот Порторико во Рио Пиедрас (2014),[71] и почесен докторат од колеџот Менхетен (2019).[72]

Сотомајор била избрана за член на Американското филозофско друштво во 2002 година [73]. Во 2006 година ѝ била доделена наградата за извонредна латино професионалка од страна на Здружението на студенти по право.[74] Во 2008 година, списанието Esquire ја вклучило Сотомајор на својата листа на „75 највлијателни луѓе на 21-от век“.[75] Во 2013 година, Сотомајор ја освоила наградата Вудро Вилсон на нејзиниот матичен Универзитет Принстон.[76]

Во јуни 2010 година, населбата Бронксдејл Хаусес, каде што Сотомајор пораснала, била преименувана по неа.[77] Во 2011 година, Академиите за учење Соња М. Сотомајор, јавен средношколски комплекс во Лос Анџелес, бил именуван по неа.[78]

Во 2013 година, слика со неа, Сандра Деј О'Конор, Рут Бејдер Гинзбург и Елена Каган била откриена во Националната галерија на портрети на Смитсонијан во Вашингтон.[79]

Во мај 2015 година, таа го добила медалот Кетрин Хепберн од колеџот Брин Мор.[80]

Во 2019 година, таа била примена во Националната куќа на славните жени.[81]

Во 2024 година, Сотомајор го добила Медалот Редклиф од Институтот Харвард Редклиф, кој се доделува секоја година на „поединец кој имал трансформативно влијание врз општеството“.[82]

Публикации[уреди | уреди извор]

Книги[уреди | уреди извор]

  • Сотомајор, Соња (2022) Само помогнете! Како да изградите подобар свет. Њујорк: Пингвин Рендом Хаус . ISBN 9780593206263 .
  • Сотомајор, Соња (2019). Само прашај! Биди поинаков, биди храбар, биди ти Њујорк: Пингвин Рендом Хаус ISBN 9780525514121
  • Сотомајор, Соња (2019). Омилениот свет на Соња Сотомајор. Њујорк: Пингвин Рендом Хаус . ISBN 9781524771171 .
  • Сотомајор, Соња (2018). Вртење страници: Мојата животна приказнар. Њујорк: Филомел букс
  • Сотомајор, Соња (2013). Мојот сакан свет на Соња Сотомајор. Њујорк: Алфред А. Кнопф

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Bowers, Andy (May 26, 2009). „How To Pronounce Sotomayor“. Slate. Архивирано од изворникот на March 14, 2021.
  2. ↑ „Sonia Sotomayor“. Oyez (англиски). Legal Information Institute (Cornell University), Chicago-Kent College of Law. Архивирано од изворникот на October 14, 2009. Посетено на June 23, 2018.
  3. ↑ 3,0 3,1 Goodstein, Laurie (May 30, 2009). „Sotomayor Would Be Sixth Catholic Justice, but the Pigeonholing Ends There“. The New York Times. Архивирано од изворникот на November 12, 2011. Посетено на May 31, 2009.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Judge of the United States Courts – Sotomayor, Sonia“. Federal Judicial Center. Архивирано од изворникот на April 20, 2017. Посетено на July 20, 2014.
  5. ↑ Shane, Scott; Fernandez, Mandy (May 27, 2009). „A Judge's Own Story Highlights Her Mother's“. The New York Times. Архивирано од изворникот на September 25, 2018. Посетено на May 29, 2009.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 Hoffman, Jan (September 25, 1992). „A Breakthrough Judge: What She Always Wanted“. The New York Times. Архивирано од изворникот на March 30, 2019. Посетено на February 12, 2017.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 „Judge Sonia Sotomayor bio“. WABC-TV. May 27, 2009. Архивирано од изворникот на May 28, 2009. Посетено на May 27, 2009.
  8. ↑ 8,0 8,1 Coto, Danica (May 26, 2009). „Sotomayor Maintains Puerto Rican Roots“. Newsvine. Associated Press. Архивирано од изворникот на March 20, 2014. Посетено на May 30, 2012.
  9. ↑ Cave, Damien (May 29, 2009). „In Puerto Rico, Supreme Court Pick With Island Roots Becomes a Superstar“. The New York Times. Архивирано од изворникот на November 11, 2014. Посетено на May 30, 2009.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Shulman, Robin (June 16, 2009). „Supreme Change“. The Washington Post. Архивирано од изворникот на October 27, 2010. Посетено на June 17, 2009.
  11. ↑ Lacayo, Richard (May 28, 2009). „Sonia Sotomayor: A Justice Like No Other“. Time. Архивирано од изворникот на February 24, 2016. Посетено на August 2, 2014.
  12. ↑ Alvarez, Lizette; Wilson, Michael (May 29, 2009). „Up and Out of New York's Projects“. The New York Times. Архивирано од изворникот на January 21, 2011. Посетено на May 30, 2009.
  13. ↑ Davidson, Amy (May 27, 2009). „Close Read: A Motorcycle, a playground, and a justice“. The New Yorker. Архивирано од изворникот на May 30, 2009. Посетено на May 27, 2009.
  14. ↑ McKinley, James C. (April 1, 1995). „Woman in the News; Strike-Zone Arbitrator — Sonia Sotomayor“. The New York Times. Архивирано од изворникот на February 18, 2009. Посетено на February 12, 2017.
  15. ↑ Shallwani, Pervaiz (May 27, 2009). „Resident in Sotomayor's old Bronx apartment feels pride“. Newsday.
  16. ↑ 16,0 16,1 Smith, Greg B. (October 24, 1998). „Judge's Journey to Top: Bronx' Sotomayor Rose From Projects to Court of Appeals“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на August 3, 2009.
  17. ↑ Doyle, Michael (June 5, 2009). „Latina pride presents challenge and opportunity for Sotomayor“. McClatchy Newspapers. Архивирано од изворникот на October 2, 2020. Посетено на July 20, 2014.
  18. ↑ 18,0 18,1 Savage, Charlie (June 10, 2009). „Videos Shed New Light on Sotomayor's Positions“. The New York Times. Архивирано од изворникот на November 1, 2012. Посетено на June 16, 2009.
  19. ↑ Mears, Bill (June 11, 2009). „Sotomayor says she was 'perfect affirmative action baby'“. CNN. Архивирано од изворникот на June 15, 2009. Посетено на June 16, 2009.
  20. ↑ Tribe and Matz, Uncertain Justice, p. 27.
  21. ↑ Lewis, Neil A. (May 14, 2009). „On a Supreme Court Prospect's Résumé: 'Baseball Savior'“. The New York Times. Архивирано од изворникот на April 29, 2017. Посетено на February 12, 2017.
  22. ↑ 22,0 22,1 Ludden, Jennifer; Weeks, Linton (May 26, 2009). „Sotomayor: 'Always Looking Over My Shoulder'“. NPR. Архивирано од изворникот на May 29, 2009. Посетено на August 30, 2009.
  23. ↑ Landau, Elizabeth (July 15, 2009). „Cricket, Ivy League classmates startled student Sonia Sotomayor“. CNN. Архивирано од изворникот на July 16, 2009. Посетено на July 15, 2009.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4 24,5 24,6 Stolberg, Sheryl Gay (May 26, 2009). „Woman in the News: Sotomayor, a Trailblazer and a Dreamer“. The New York Times. Архивирано од изворникот на May 7, 2011. Посетено на May 27, 2009.
  25. ↑ 25,0 25,1 Kirkpatrick, David D. (May 29, 2009). „Sotomayor's Focus on Race Issues May Be Hurdle“. The New York Times. Архивирано од изворникот на November 3, 2012. Посетено на May 30, 2009.
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Smith, Jennifer (May 27, 2009). „Discipline, drive push Sotomayor from Bronx to bench“. Newsday.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 Goldstein, Amy; Markon, Jerry (May 27, 2009). „Heritage Shapes Judge's Perspective“. The Washington Post. Архивирано од изворникот на March 27, 2010. Посетено на May 27, 2009.
  28. ↑ Smith, Ben (May 29, 2009). „Princeton University holds the key to understanding Sonia Sotomayor“. The Politico. Архивирано од изворникот на May 31, 2009. Посетено на May 29, 2009.
  29. ↑ Liemer, David (April 22, 1974). „Latin student groups assail university hiring performance“. The Daily Princetonian. Архивирано од изворникот на December 7, 2010. Посетено на May 30, 2009.
  30. ↑ Nicholas, Peter; Oliphant, James (May 30, 2009). „Two sides to Sonia Sotomayor“. Los Angeles Times. Архивирано од изворникот на June 11, 2009. Посетено на May 31, 2009.
  31. ↑ Kantor, Jodi; Gonzalez, David (June 6, 2009). „For Sotomayor and Thomas, Paths Diverge at Race“. The New York Times. Архивирано од изворникот на December 6, 2020. Посетено на June 7, 2009.
  32. ↑ „Lawyer Sonia Sotomayor De Noonan“. Justia.com. Архивирано од изворникот на July 13, 2011. Посетено на June 1, 2009.
  33. ↑ Sotomayor, Sonia. „United States Senate Committee on Judiciary - Questionnaire for Judicial Nominees“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на May 27, 2013. Посетено на May 30, 2012.
  34. ↑ Kirkpatrick, David D. (June 21, 2009). „Judge's Mentor: Part Guide, Part Foil“. The New York Times. Архивирано од изворникот на March 25, 2011. Посетено на June 23, 2009.
  35. ↑ 35,0 35,1 „A Small Whittling Down Of Federal Bench Vacancies“. The New York Times. August 16, 1992. Архивирано од изворникот на February 5, 2017. Посетено на February 12, 2017.
  36. ↑ 36,0 36,1 O'Neill, Ann (July 16, 2009). „Sotomayor learned the ropes on 'Tarzan' case“. CNN. Архивирано од изворникот на July 19, 2009. Посетено на July 16, 2009.
  37. ↑ 37,0 37,1 Kuznia, Rob (May 26, 2009). „Hispanics Praise Selection of Sotomayor for Supreme Court; Republicans Wary“. Hispanic Business. Архивирано од изворникот на May 30, 2009. Посетено на May 27, 2009.
  38. ↑ 38,0 38,1 Weiser, Benjamin; Rashbaum, William K. (June 7, 2009). „Sotomayor Is Recalled as a Driven Rookie Prosecutor“. The New York Times. Архивирано од изворникот на July 20, 2014. Посетено на June 8, 2009.
  39. ↑ Temple-Raston, Dina (June 9, 2009). „Sotomayor's Real-World Schooling In Law And Order“. NPR. Архивирано од изворникот на June 19, 2009. Посетено на June 11, 2009.
  40. ↑ Barzilay, Jonathan (November 27, 1983). „The D.A.'s Right Arms“. The New York Times Magazine. Архивирано од изворникот на May 14, 2016. Посетено на February 12, 2017.
  41. ↑ „Sotomayor Gives Intimate Look Into Personal Life“. Fox News Channel. June 12, 2009. Архивирано од изворникот на August 12, 2014. Посетено на August 2, 2014.
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 42,3 Sloan, Karen (May 27, 2009). „Nominee's civil practice was with a small, but specialized, firm“. The National Law Journal. Архивирано од изворникот на June 7, 2011. Посетено на May 29, 2009.
  43. ↑ „National Hispanic Heritage Month 2000: Profile -- Week 4: Sonia Sotomayor“. www.americanbar.org. Архивирано од изворникот на February 29, 2004.
  44. ↑ 44,0 44,1 Carter, Terry; Stephanie Francis Ward (November 2008). „The Lawyers Who May Run America“. ABA Journal. Архивирано од изворникот на January 12, 2009. Посетено на January 17, 2009.
  45. ↑ Gross, Doug (July 17, 2009). „Sotomayor is tough judge with breadstick habit, colleagues say“. CNN. Архивирано од изворникот на July 20, 2009. Посетено на July 20, 2009.
  46. ↑ Powell, Michael; Kovaleski, Serge F. (June 4, 2009). „Sotomayor Rose on Merit Alone, Her Allies Say“. The New York Times. Архивирано од изворникот на April 4, 2015. Посетено на June 5, 2009.
  47. ↑ Brune, Tom (May 27, 2009). „Sotomayor no stranger to Senate confirmation process“. Newsday. Архивирано од изворникот на May 31, 2009. Посетено на May 30, 2009.
  48. ↑ „Times Topics: Sonia Sotomayor“. The New York Times. Архивирано од изворникот на May 4, 2009. Посетено на May 1, 2009.
  49. ↑ King, Wayne (March 2, 1991). „Hispanic Nominee for U.S. Bench“. The New York Times. Архивирано од изворникот на February 18, 2009. Посетено на February 12, 2017.
  50. ↑ Ruíz, Vicki; Korrol, Virginia Sánchez, уред. (2006). Latinas in the United States: A Historical Encyclopedia. Indiana University Press. стр. 13. ISBN 0-253-34680-0.
  51. ↑ 51,0 51,1 Bell, Lauren Cohen (2002). Warring factions: interest groups, money, and the new politics of Senate confirmation. Columbus: Ohio State University Press. стр. 81. ISBN 0-8142-0891-6.
  52. ↑ Lewis, Neil A. (October 3, 1998). „After Delay, Senate Approves Judge for Court in New York“. The New York Times. Архивирано од изворникот на February 18, 2009. Посетено на February 12, 2017.
  53. ↑ „U.S. Senate Roll Call Votes 105th Congress – 2nd Session“. United States Senate. Архивирано од изворникот на December 10, 2017. Посетено на February 16, 2018.
  54. ↑ Adams, Edward A. (April 30, 2009). „Who Will Replace Justice Souter?“. ABA Journal. Архивирано од изворникот на May 2, 2009. Посетено на May 1, 2009.
  55. ↑ Shepard, Scott (November 24, 2008). „Speculation Already Under Way on Possible Obama Supreme Court Nominations“. Cox News Service.
  56. ↑ „Sonia Sotomayor: Obama's Supreme Court Replacement for Ginsburg?“. Esquire. February 6, 2009. Архивирано од изворникот на April 15, 2009. Посетено на May 1, 2009.
  57. ↑ United States Senate: Charles Schumer (9 април 2009). "Schumer, Gillibrand make direct appeal to President Obama recommending he nominate the first Latino to the Supreme Court should a vacancy occur during his term". Соопштение за печат.  посет. 1 мај 2009 г
  58. ↑ „Senate Judiciary Committee votes to confirm Sotomayor“. CNN. July 28, 2009. Архивирано од изворникот на July 28, 2009. Посетено на July 29, 2009.
  59. ↑ Nasaw, Daniel (July 28, 2009). „Sotomayor confirmed by Senate judiciary committee“. The Guardian. Архивирано од изворникот на June 2, 2019. Посетено на June 2, 2019.
  60. ↑ „Senate Confirms Sonia Sotomayor to U.S. Supreme Court“. Fox News Channel. August 6, 2009. Архивирано од изворникот на November 2, 2020. Посетено на August 6, 2014.
  61. ↑ Wong, Queenie (August 8, 2009). „Sotomayor Confirmed as First Hispanic Supreme Court Justice in Victory for Obama“. U.S. News & World Report. Архивирано од изворникот на September 22, 2009. Посетено на August 21, 2009.
  62. ↑ 62,0 62,1 62,2 „Sotomayor's resume, record on notable cases“. CNN. May 26, 2009. Архивирано од изворникот на May 29, 2009. Посетено на May 26, 2009.
  63. ↑ „Commencement 2003: Honorary Degree Recipients“. Pace University. June 10, 2004. Архивирано од изворникот на August 5, 2012. Посетено на August 4, 2014.
  64. ↑ „Circuit Judges' Biographical Information“. U.S. Court of Appeals for the Second Circuit. Архивирано од изворникот на February 10, 2013. Посетено на May 26, 2009.
  65. ↑ „Obama taps Northeastern honorary degree recipient for U.S. Supreme Court“. Northeastern University. May 26, 2009. Архивирано од изворникот на May 30, 2009. Посетено на May 31, 2009.
  66. ↑ „Sotomayor urges anxious grads to embrace future“. NBC Washington. Associated Press. May 8, 2010. Архивирано од изворникот на January 26, 2021. Посетено на August 6, 2021.
  67. ↑ Shull, Lori (May 17, 2010). „Grads, Families Celebrate Together“. Watertown Daily Times. Архивирано од изворникот на February 23, 2012. Посетено на May 19, 2010.
  68. ↑ „Doctorats Honoris Causa“. Архивирано од изворникот на October 15, 2020. Посетено на October 14, 2020.
  69. ↑ Wills, Kerry; Siemaszko, Corky (May 16, 2012). „Supreme Court Justice Sonia Sotomayor sings New York's praises at NYU commencement“. Daily News. New York. Архивирано од изворникот на May 19, 2012. Посетено на May 19, 2012.
  70. ↑ „Yale awards 10 honorary degrees at 2013 Commencement“. Yale University. May 20, 2013. Архивирано од изворникот на May 21, 2013. Посетено на May 24, 2013.
  71. ↑ „Distinción a jueza Sonia Sotomayor“. El Nuevo Día (шпански). Архивирано од изворникот на May 8, 2014. Посетено на May 7, 2014.
  72. ↑ „Bronx Native Sotomayor Presented With Honorary Doctorate“. New York Law Journal (англиски). Посетено на 2023-04-26.
  73. ↑ „American Philosophical Society Member History“. American Philosophical Society. Архивирано од изворникот на July 15, 2014. Посетено на May 30, 2012.
  74. ↑ „Second Annual Awards Banquet“. Columbia University. Архивирано од изворникот на April 4, 2008. Посетено на May 31, 2009.
  75. ↑ „The 75 Most Influential People of the 21st Century“. Esquire. October 2008. Архивирано од изворникот на August 5, 2014. Посетено на July 16, 2014.
  76. ↑ Wang, Jasmine (November 4, 2013). „Sotomayor '76 wins Woodrow Wilson Award, Rawlings GS '70 wins James Madison Medal“. The Daily Princetonian. Архивирано од изворникот на August 8, 2014. Посетено на August 2, 2014.
  77. ↑ Mayor of New York City (4 јуни 2010). "Mayor Bloomberg and New York City Housing Authority Chairman Rhea Rename Bronx Development in Honor of U.S. Supreme Court Justice Sonia Sotomayor". Соопштение за печат.
  78. ↑ „Project Details“. Los Angeles Unified School District. Архивирано од изворникот на April 27, 2014. Посетено на April 28, 2014.
  79. ↑ „The Women Of The Supreme Court Now Have The Badass Portrait They Deserve“. The Huffington Post. October 28, 2013. Архивирано од изворникот на November 4, 2015. Посетено на November 2, 2015.
  80. ↑ „Supreme Court Justice Sonia Sotomayor Honored With 2015 Hepburn Medal“. Bryn Mawr College. April 23, 2015. Архивирано од изворникот на May 2, 2015. Посетено на May 10, 2015.
  81. ↑ „Sotomayor, Sonia“. National Women's Hall of Fame. Архивирано од изворникот на August 7, 2020. Посетено на June 21, 2020.
  82. ↑ Healy, S. Mac; Sundar, Saketh (March 23, 2024). „Supreme Court Justice Sonia Sotomayor Named 2024 Radcliffe Medal Recipient“. The Harvard Crimson. Посетено на March 23, 2024.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Соња_Сотомајор&oldid=5196227“