Семантика

ЛИНГВИСТИКА
теоретска лингвистика
когнитивна лингвистика генеративна лингвистика квантитативна лингвистика функционални теории за граматиката фонологија морфологија морфофонологија синтакса лексика семантика прагматика графемика правопис семиотика
описна лингвистика
антрополошка лингвистика споредбена лингвистика историска лингвистика етимологија графетика фонетика социолингвистика
применета лингвистика
сметачка лингвистика контрастивна лингвистика еволуциона лингвистика форензичка лингвистика мрежна лингвистика јазично усвојување (втор јазик) јазично испитување јазичен развој јазично образование јазична антропологија невролингвистика психолингвистика стилистика
поврзано
историја на лингвистиката кодификација список на јазичари нерешени проблеми
портал

Семантиката — дел од лингвистиката што се занимава со значењето на зборовите и нивната функција во реченицата. Генерално гледано, семантиката — гранка на лингвистиката која го проучува означеното. Зборот семантика бил измислен кон крајот на XIX век од страна на францускиот јазичар Мишел Бреал, авторот на првиот семантички трактат.

Семантиката има повеќе предмети на проучување :

• значењето на сложените зборови,
• односите на значење меѓу зборовите (односи на хомонимија, синонимија, антонимија, полисемија, хиперонимија, хипонимија, итн.),
• дистрибуција на актантите во склоп на некој исказ,
• условите на вистинитост на некој исказ,
• критичка анализа на дискурсот,
• прагматика, кога истата се смета за гранка на семантиката.

Терминот семантика се користи како опозиција на оној термин синтакса во проучувањето на програмските јазици во информатиката, заради која таа беше развиена на формален начин (види семантика на програмските јазици). Меѓу семантиката и синтаксата постои истиот однос како меѓу основата и формата.