Луковит
| Луковит Луковит | |
|---|---|
| град | |
 Поглед од плоштадот во Луковит | |
  Луковит | |
| Координати: 43°12′37″N 24°09′47″E / 43.210186° СГШ; 24.16294° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Ловеч |
| Општина | Луковит |
| Управа | |
| • Градоначалник | Иван Грнчаров (ГЕРБ) |
| Површина | |
| • Вкупна | 89,115 км2 (34,407 ми2) |
| Надм. вис. | 171 м |
| Население (2022) | |
| • Вкупно | 9,321 |
| • Густина | 100/км2 (270/ми2) |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| поштенски код | 5770 |
| Повик. бр. | +359 06975 |
| Мреж. место | lukovit.bg |
Луковит (бугарски: Луковит) — град во Северна Бугарија, административен центар на Општина Луковит во Ловечката Oбласт. Има население од околу 9.321 жители (2022).[1]
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Градот се наоѓа на двата брега на реката Златна Панега во преодна област помеѓу Дунавската Рамнина и Предбалканот. Одстои на околу 60 километри западно од регионалниот центар Ловеч.
Историја[уреди | уреди извор]
Градот првпат бил споменат во османлиските регистри од 1430 година. Во 1495 година имал 47 домаќинства. Помеѓу 1683 и 1687 година, Луковит бил дел од османлискиот процес на насилна исламизација, но никогаш не бил целосно преобратен дури во 1860 година кога имал 250 муслимански бугарски и 260 источноправославни домаќинства. По ослободувањето на Бугарија, сите муслимани го напуштиле градот.
Луковитско богатство[уреди | уреди извор]
Во 1953 година во близина на градот биле пронајдени закопани артефакти од тракиската култура од 4 век п.н.е.. Луковитското богатство се состои од две групи на предмети: чинии, апликации за коњски узди и садови, 9 фиали, 3 кани и тас. [2] Предметите се изработени од сребро, некои од нив се позлатени со цел да се зацврстат уметничките слики и да се стави акцент на орнаментите.