Залогот

Од Википедија — слободната енциклопедија
1799 Мусен-Алманах, стр. 176

Залогот“ (германски: „Die Bürgschaft“) е балада објавена од германскиот поет Фридрих Шилер во неговиот Musen-Almanach од 1799 година. Тој ја добил идејата од античката легенда за Дејмон и Питија, издадена во латинскиот Fabulae од Гај Јулиус Хигинус, како што е прикажано во средновековната збирка на Gesta Romanorum. Баладата ја зголемува вербата во љубовта кон пријателството и верноста.

Синопсис[уреди | уреди извор]

Дејмон и Питија

Баладата е сместена во античкиот грчки полис Сиракуза. По неуспешниот обид на Дејмон да го убие грозоморниот тиранин Дионисиј, тој е фатен и осуден на смрт, но бара одложување за да ја омажи својата сестра за нејзиниот назначен сопруг. Дионисиј му дозволува продолжување на три дена под услов неговиот пријател да остане со него за да го гарантира враќањето на Дејмон. Ако не се врати на време, неговиот пријател би ја претрпел казната, додека Дејмон би заминал неказнето.

На зачуденост на Дионисиј, Дејмон, и покрај тоа што се соочил со поплави, напад од банда, тепање сонце и недостаток на вода на патот кон сопственото погубување, во последен момент се враќа да го спаси својот пријател. Засрамен од ова дело, тиранинот ја признава моралната вредност на верноста и бара да биде сметан за пријател меѓу нив.

Верзии[уреди | уреди извор]

Шилер ја напишал оригиналната верзија во летото 1798 година, истовремено со неговата поема Der Kampf mit dem Drachen, и ги објавил и двете во 1799 година. Во 1804 година тој ја преработил баладата и го сменил името на главниот лик (од Моерус во Дејмон). Била преведена на англиски до 1842 година кога се појавила во списанието Единбург на Блеквуд.

Во доцните 1930-ти, Бертолт Брехт напишал коментар на стихови „Über Schillers Gedicht 'Die Bürgschaft'“, сонет којшто иронично ја фалел Златната ера во која што договорот имал таква морална сила што тиранинот сфаќа дека не му е ни потребен. Ова било музицирано од Ханс Ајслер.

Во 1940 година јапонскиот автор Осаму Дазаи го објави расказот Бегај, Мелос! преработка на песната на Шилер. Тоа е нашироко читан класик во јапонските училишта.

Музички поставки[уреди | уреди извор]

Франц Шуберт ја музицирал двапати: прво како песна за глас и пијано во 1815 година (Д 246), а потоа како опера во 1816 година (Д 435), но работата на втората ја прекинал кон средината на третиот чин.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Предлошка:Schubert liederПредлошка:Friedrich Schiller