Национален парк Словински

Национален парк Словински
МСЗП — Категорија II (национален парк)
Движечки дини
Место	Поморско Војводство, Полска
Координати	54°42′12″N 17°18′25″E
Површина	186,18 km2 (71,88 sq mi)
Воспоставен(а)	1967
Управно тело	Министрество за животна средина
Неважечки статус
Прогласено:	24 октомври 1995
Број	757

Националниот парк Словински (полски: Słowiński Park Narodowy) е национален парк во Поморското војводство, северна Полска. Сместено е на балтичкиот брег, помеѓу Леба и Рови. Северната граница на паркот се состои од 32,5 километри на крајбрежјето.

Историја

Првобитната идеја за создавање на резерват се појавила во 1946 година, на конференција во Леба со научници од Познањ и Гдањск. Паркот, сепак, бил создаден 21 година подоцна, во 1967 година, на површина од 180,69 километри квадратни. Денес е малку поголем, опфаќа 186,18 км², од кои 102,13 км² се водени површини, а 45,99 км² се шуми. Строго зачуваната зона опфаќа 56,19 км². Во 1977 година УНЕСКО го назначи паркот за биосферен резерват според неговата Програма за човекот и биосферата (MaB). Мочуриштата Словински биле означени како рамсарски места во 1995 година.

Паркот е именуван по словенските (подоцна германизирани) луѓе познати како Словинци (полски: Słowińcy), кои порано живееле во оваа мочурлива, недостапна област на работ на езерото Леба. Во селото Клуки има музеј на отворено и претставува аспекти од поранешниот живот и култура на овој народ.

Географија

Во минатото, областа на паркот била залив на Балтичко Море. Активноста на морето, сепак, создала песочни дини кои со текот на времето го одделиле заливот од Балтичко Море. Додека брановите и ветерот носат песок во внатрешноста, дините полека се движат, со брзина од 3 до 10 метри годишно. Некои дини се доста високи - до 30 метри. Највисокиот врв на паркот – Ровокол (115 метри надморска височина) – исто така е одлична точка за набудување. „Движечките дини“ се сметаат за чудо на природата на европско ниво.

Водите, кои зафаќаат 55% од површината на паркот, се составени од езера - Лебско (71,40 км², максимална длабочина 6,3 метри), Гардно (24,68 км², максимална длабочина 2,6 метри) и Долги Виелки (1,46 км², со максимална длабочина 2,9 метри). И езерото Лебско и Гардно претходно биле заливи. Исто така, има седум реки кои го преминуваат паркот, а најголеми се Леба и Лупава.

Шумите во паркот се главно од борови. Овие дрвја зафаќаат 80% од пошумените области, исто така има и тресетни блата од неколку видови. Од животните, најбројни се птиците со 257 видови. Ова е затоа што паркот се наоѓа на патеката на преселба на птиците. Тие овде се чувствуваат безбедно затоа што човечките активности се ограничени. Најинтересните видови се: белоопашест орел, орел був, врана, лебед и разни видови на патки. Меѓу цицачите има елени, диви свињи и зајаци.

Туристички погодности

Има околу 140 километри туристички патеки за пешачење. Покрај езерата се наоѓаат кули за набудување, а покрај патеките може да се најдат клупи и места за одмор. Околу паркот има многу места за паркирање, како и хотели и места за камп, особено во Леба.

Галерија

• 
  Патоказ
• 
  Дина
• 
  Дина
• 
  Дина
• 
  Дина
• 
  Мртви дрвја
• 
  Мртви дрвја
• 
  Мртви дрвја
• 
  Мртви дрвја
• 
  Мртви дрвја
• 
  Мртви дрвја
• 
  Плажа, кон исток
• 
  Плажа, кон запад

Надворешни врски

• Одбор на полски национални паркови
• Фотографии
• Видеа