Преглед на кодот на Долгата војна во Унгарија

{{Infobox military conflict
| conflict          = Долгата војна<br/>Тринаесетгодишната војна во Унгарија
| image             = [[Податотека:Hans von Aachen - Allegory of the Turkish war - The declaration of war before Constantinople.jpg|250п]]
| caption           = Алегорија на турската војна – Објавувањето на војна пред [[Отомански Цариград|Цариград]]
| partof            = [[Османлиско-хабсбуршки војни]]
| date              = 29 јули 1593 – 11 ноември 1606<br />({{Age in months, weeks and days|month1=07|day1=29|year1=1593|month2=11|day2=11|year2=1606}})
| place             = Унгарија, Влашка, Балкан
| result            = [[Договор од Житваторок]]
| combatant1        = {{flag|Holy Roman Empire}} <br />
*{{знаменце|Flag of Austria.svg}} [[Хабсбуршка Монархија]]
*{{flagcountry|Electorate of Saxony}}
*[[File:Medici Flag of Tuscany.png|23px]] [[Големо Војводство Тоскана]]
*[[File:Arms of the house of Este (4).svg|20px]] [[Војводство Ферара]]
*[[File:Coat of arms of the House of Gonzaga (1433).svg|20px]] [[Војводство Мантова]]
*{{flag|Duchy of Savoy}}
*[[File:Cross Order of Saint Stephanus.svg|20px]] [[Витези на Свети Стефан]]
[[File:Coat of arms of Hungary (1918-1919).svg|19px]] [[Кралство Унгарија (1538–1867)|Кралство Унгарија]]<ref name=MKT>{{cite book|first1=Csaba |last1=Csorba |first2=János |last2=Estók |first3=Konrád |last3=Salamon |title=Magyarország Képes Története |publisher= Hungarian Book-Club |location=Budapest |year=1998 |isbn=963-548-961-7}} 62.-64. p.</ref><br />
[[File:Coa Croatia Country History (Fojnica Armorial).svg|22px]] [[Кралство Хрватска (Хабсбург)|Кралство Хрватска]]<ref name=MKT /><br />
[[File:Flag of Transylvania before 1918.svg|23px]] [[Кнежевство Трансилванија (1570–1711)|Кнежевство Трансилванија]]<br />
{{flag|Wallachia}} <br />
{{flag|Moldavia}}  <br />
{{знамеикона|Spain|1506}}[[Ибериска Унија|Шпанија]] <br />
[[File:Flag of the Cossack Hetmanat.svg|25px]] [[Запорошки Козаци]]<br />
[[File:Coa Serbia Country History (Fojnica Armorial) (14th century).svg|22px]] [[Ајдутство|Српски ајдуци]]<br />
{{flag|Papal States|old}} <br />
| combatant2        = {{знамеикона|Ottoman Empire|red}} [[Отоманско Царство]]
• [[Кримско Ханство]]
| commander1        = [[Рудолф II (Свето Римско Царство)|Рудолф II]]<br />[[Винченцо I Гонзага]] <br /> [[Херман Кристоф фон Русвурм]]<br /> [[Карл фон Мансфелд]] <br />[[Михаил Храбриот]]{{KIA|Assassination}}<br /> [[Рупрехт фон Егенберг]]<br /> [[Џорџо Баста]]<br /> [[Стефан Бочкај]]<br /> [[Старина Новак]]<br /> [[Карл фон Бургау]]
| commander2        = султан [[Мурат III]],<br /> султан [[Мехмед III]],<br />султан [[Ахмед I]], <br />[[Коџа Синан-паша]]<br /> [[Џигалазаде Јусуф Синан-паша]] <br /> [[Лала Мехмед-паша]]<br />[[Тирјаки Хасан-паша]]<br />[[Дамат Ибрахим-паша]]<br />[[Тели Хасан-паша]]{{KIA}}|<br /> [[István Bocskai]]
| strength1         = 
| strength2         = 
| casualties1       = 
| casualties2       = 
| casualties3       = 90,000 воени смртни случаи (комбинирани Хабсбуршки и Отомански){{sfn|Levy|1983|p=89}}
| campaignbox       = {{Битки во Триесетгодишната османлиска војна}}
{{Османлиско-хабсбуршки војни}}
}}
'''Долгата војна''', исто така позната и како '''Тринаесетгодишната унгарска војна''' — неодлучна копнена војна помеѓу [[Хабсбуршка Монархија|Хабсбуршката Монархија]] и [[Отоманско Царство|Отоманското Царство]], првенствено над кнежевствата [[Влашка]], [[Трансилванија]] и [[Молдавија (регион)|Молдавија]].<ref>{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=oBHJ1eK_tcoC&pg=PA846|title=The age of wars of religion, 1000–1650: an encyclopedia of global warfare and civilization|last=Cathal J. Nolan|publisher=Greenwood Publishing Group|year=2006|isbn=9780313337345|page=846|access-date=2012-03-23}}</ref> Се водела од [[1593]] до [[1606]] година, но во [[Европа]] понекогаш се нарекува '''Петнаесетгодишна војна''', сметајќи ја како дел од оваа војна и турската кампања од 1591–1592 година која довела до освојување на [[Бихаќ]].

Во серијата [[Османлиски војни во Европа|отомански војни во Европа]], тоа било главниот тест на сила помеѓу [[Отоманско-венецијанска војна (1570–1573)|Османлиско-венецијанската војна (1570–73)]] и [[Отоманско-венецијанска војна (1645–1669)|Критската војна (1645–69)]]. Следната од главните [[отоманско-хабсбуршки војни]] била [[Австро-турска војна (1663–64)|Австро-турската војна]] од 1663-1664 година. Генерално, судирот се состоел од голем број скапи битки и опсади, но со мала добивка за која било страна.

== Преглед ==
Главните учесници во војната биле [[Хабсбуршката Монархија]], [[Кнежевство Трансилванија (1570–1711)|Кнежевството Трансилванија]], [[Влашка]] и [[Молдавија (регион)|Молдавија]] кои се спротивставиле на [[Отоманско Царство|Отоманското Царство]]. [[Ферара]], [[Тоскана]], [[Мантова]] и [[Папска Држава|Папската Држава]] исто така биле вклучени во помала мера.

=== Финансирање на војната ===
Османлиите собрале поголема од вообичаената поддршка зад Светиот римски цар. [[Рајхстагот]] се состанал во [[1594]] година и гласал за значителен даночен грант, обновувајќи го ова четири години подоцна и повторно во [[1603]] година. Принцовите на [[Италија]] дале помали придонеси; поголемите дошле од другите држави на [[Италија]], [[Папска Држава|Папството]] и [[Шпанско Царство|Шпанското Царство]]. Севкупно, [[Хабсбуршка Монархија|Хабсбуршката Монархија]] собрала 40 милиони флорини за воените напори од сопствените имоти, собранието на [[Рајхстаг]]от и Крајс 20 милиони, Царската Италија 0,5 милиони, Шпанија 3,75 милиони, а Папските држави 2,85 милиони. Некои царски држави испратиле војници наместо финансирање.<ref>Peter Wilson.</ref> На пример, Тоскана испратила почетен одред од 3.600 војници во 1593 година, засилен подоцна со помали одреди (2.000 Тосканци биле во [[Унгарија]] до 1601 година), вклучително и многу експерти за утврдувања и артилерија ([[Џовани де Медичи]] бил именуван како царски артилериски генерал). Мантова првично испратила три чети на коњаница, а потоа и други одреди во 1594, 1597 и 1601 година <ref>Wilson, Peter H. (2009).</ref>

== Заднина ==
Престрелките по должината на Хабсбуршко-отоманската граница се интензивирале од 1591 година. Во 1592 година, тврдината [[Бихаќ]] паднала во рацете на [[Османлии]]те по [[Опсада на Бихаќ (1592)|опсадата на Бихаќ (1592)]].

== Историја ==

=== 1593 ===
Рудолф II ја започнал војната релативно неподготвен, со само 42.000 професионални војници под негова контрола во [[1593]] година. Тие се состоеле од 22.000 во теренската војска (12.000 од австриските хабсбуршки земји, 10.000 од другите царски држави) и 20.000 во постојани гарнизони долж унгарско-хрватската граница.<ref>Wilson 2016, p. 456.</ref>

Во пролетта 1593 година, османлиските сили од [[Босански Пашалак|Босанскиот Пашалак]] го опсадиле градот [[Сисак]] во Хрватска, започнувајќи ја [[Битка кај Сисак|битката кај Сисак]] која на крајот завршила со победа на христијанските сили на [[22 јуни]] [[1593]] година. Таа победа го означила крајот на [[Стогодишната хрватско-отоманска војна]] (1493-1593).

Долгата турска војна започнала на [[29 јули]] [[1593]] година, кога османлиската војска под водство на [[Коџа Синан-паша|Синан-паша]] започнала кампања против [[Хабсбуршка Монархија|Хабсбуршката Монархија]] и го зазела [[Ѓер]] ({{Lang-tr|Yanıkkale}}) и Комаром ({{Lang-tr|Komaron}}) во 1594 година.

=== 1594 ===
Во почетокот на 1594 година, [[Банатско востание|Србите во Банат се кренале против Османлиите]].<ref name="Veselinović1966">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=QogsAQAAMAAJ|title=(1219-1766). Udžbenik za IV razred srpskih pravoslavnih bogoslovija. (Yu 68-1914)|last=Rajko L. Veselinović|publisher=Sv. Arh. Sinod Srpske pravoslavne crkve|year=1966|pages=70–71}}</ref> Бунтовниците, во карактер на света војна, носеле воени знамиња со [[икона]]та на [[Свети Сава]].<ref name="Velimirović1989">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=L0-Or1eDv1wC|title=The Life of St. Sava|last=Nikolaj Velimirović|date=January 1989|publisher=St. Vladimir's Seminary Press|isbn=978-0-88141-065-5|page=159}}</ref> Воените транспаренти ги осветил патријархот Јован Кантул, а востанието го помогнале српските православни [[митрополит]]и Руфим ЊегушЦетински  и Висарион Требински.<ref name="ES-1971">{{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=uo0KVB-MPQ0C|title=Editions speciales|publisher=Naučno delo|year=1971}}</ref> Како одговор, отоманскиот голем [[Голем везир|везир]] [[Коџа Синан-паша]] побарал од [[Дамаск]] да се донесе зеленото знаме на пророкот [[Мухамед]] за да се спротивстави на српското знаме и наредил саркофагот со моштите на [[Свети Сава]] да се отстрани од [[Манастир Милешева|манастирот Милешева]] и да се пренесе во [[Белград]].<ref name="Velimirović1989" /> Попатно, османлискиот конвој ги убил сите луѓе на патот како предупредување за бунтовниците.<ref name="Velimirović1989" /> Османлиите на [[27 април]] јавно ги запалиле моштите на Свети Сава на клада на висорамнината Врачар и ја расфрлале пепелта.<ref name="Velimirović1989" />

=== 1595–1596 ===
Во 1595 година, бил организиран сојуз на [[Христијани|христијански]] европски сили од страна на [[Папа Климент VIII|папата Климент VIII]] за да се спротивстави на [[Отоманско Царство|Отоманското Царство]] (Светата лига на [[Папа Климент VIII|папата Климент VIII]]); Договорот за сојуз бил потпишан во [[Прага]] од страна на [[Свето Римско Царство|Светиот римски цар]] [[Рудолф II (Свето Римско Царство)|Рудолф II]] и Сигизмунд Батори од Трансилванија. Арон Вода од [[Молдавија (регион)|Молдавија]] и [[Михаил Храбриот]] од Влашка се приклучиле на сојузот подоцна истата година. Шпанските Хабсбурговци испратиле армија од 6.000 искусни пешадијци и 2.000 коњаници од Холандија под водство на Карл фон Мансфелд, врховен командант на шпанската армија на Фландрија, кој ја презела командата со операциите во Унгарија.<ref>Mugnai, Bruno; Flaherty, Christopher (2014).</ref>

Целта на Османлиите во војната била да ја заземат [[Виена]], додека Хабсбуршката Монархија сакала повторно да ги заземе централните територии на [[Кралство Унгарија|Кралството Унгарија]] контролирани од [[Отоманското Царство]]. Клучна била контролата на дунавската линија и поседувањето на тврдините што се наоѓаат таму. Војната главно се водела во Кралска Унгарија (најчесто денешна западна Унгарија и јужна [[Словачка]] ), [[Прекудунавска Унгарија]], Кралска Хрватска и [[Славонија]], [[Отоманското Царство]] ([[Румелија]] - денешна [[Бугарија]] и [[Србија]]) и Влашка (во денешна јужна [[Романија]]).
[[Податотека:Hatvan_megvétele_1596.jpg|лево|мини| Хабсбуршките трупи го зазеле замокот Хатван во 1596 година]]
Во 1595 година, христијаните, предводени од Мансфелд, ги зазеле Естергом и [[Вишеград (Пешта)|Вишеград]], стратешки тврдини на [[Дунав]], но тие не ја опсадиле клучната тврдина [[Будим]]. Османлиите започнале опсада на [[Егер]] ({{Lang-tr|Eğri}}   ), освојувајќи го во 1596 година.

Во 1595 година на [[Балканот]], шпанска флота од галии од [[Кралство Неапол|Кралството Неапол]] и [[Кралство Сицилија|Кралството Сицилија]] под водство на Педро де Толедо, маркизот од Вилафранка, ја ограбила [[Патра]], град под османлиска управа како одмазда за турските напади врз италијанските брегови.<ref name="Braudel">Braudel, Fernand (1995).</ref> Нападот бил толку спектакуларен што султанот [[Мурат III]] размислувал за истребување на христијаните од [[Отомански Цариград|Цариград]] како одмазда. Најпосле решил да нареди протерување на сите невенчани [[Грци]] од градот.<ref>Hutton, William Holden (1900): ''Constantinople: the story of the old capital of the empire''.</ref> Во следните години, шпанските флоти продолжиле да вршат напади во водите на [[Левант]], но големата поморска војна меѓу христијаните и Османлиите не продолжилс.<ref name="Teneti">Teneti, Alberto (1967).</ref> Наместо тоа, [[Гусар|приватниците]] како Алонсо де Контрерас ја презеле улогата на малтретирање на отоманските бродови.<ref name="Braudel" /><ref name="Teneti" />

На источниот фронт на војната, [[Михаил Храбриот]], принцот од Влашка, започнал кампања против Османлиите во есента [[1594]] година, освојувајќи неколку замоци во близина на Долен [[Дунав]], вклучувајќи ги Ѓурѓу, [[Браила]], Харшова и [[Силистра]], додека неговите молдавски сојузници ги поразиле османлиските војски во [[Јаш]]и и други делови на Молдавија.<ref>[[Constantin C. Giurescu]], Istoria Românilor.</ref> [[Михаил Храбриот]] ги продолжил своите напади длабоко во [[Отоманското Царство]], заземајќи ги тврдините на Никопол, Рибнице и Чилија,<ref>Coln, Emporungen so sich in Konigereich Ungarn, auch in Siebenburgen Moldau, in der der bergischen Walachay und anderen Oerten zugetragen haben, 1596</ref> и стигнал дури до [[Одрин]].<ref>Marco Venier, correspondence with the Doge of Venice, 16 July 1595</ref> Во еден момент неговите сили биле на само 24 километри од османлискиот главен град [[Отомански Цариград|Цариград]].
[[Податотека:Pápa_engraving_after_Hufnagel_1617_colorized.jpg|мини| Погубувањето на бунтовничките [[Валонија|валонски]] платеници во 1600 година]]
Сепак, тој бил принуден да се врати преку [[Дунав]], а Османлиите за возврат направиле масовна контраофанзива (100.000 војници) која имала за цел не само да ги врати нивните неодамна изгубњни територии туку и да ја освои Влашка еднаш засекогаш. Притисокот првично бил успешен, успевајќи Османлиите да ги освојат не само Ѓурѓу, туку и [[Букурешт]] и Трговиште, и покрај жестокото противење во [[Битка кај Калугарени|Калугарени]] (23 август 1595 година). Во овој момент, османлиската команда станала самозадоволна и престанала да ја следи влашката војска што се повлекува, фокусирајќи се наместо тоа на утврдувањата на Трговиште и Букурешт и сметајќи дека нивната задача е завршена. [[Михаил Храбриот]] морал да чека скоро два месеци за да пристигне помошта од неговите сојузници, но кога тоа го направил тоа, неговата контраофанзива ги изненадило Османлиите, успевајќи да ја зафати отоманската одбрана на три последователни боишта, во Трговиште (18 октомври), Букурешт (22 октомври) и Ѓурѓу (26 октомври). Битката кај Ѓурѓу особено била катастрофална за османлиските сили, кои морале да се повлечат преку Дунав во неред.<ref>Florin Constantiniu, "O istorie sinceră a poporului român", {{ISBN|973-8240-67-0}}.</ref>

Војната меѓу Влашка и Османлиите продолжила до крајот на 1599 година, кога [[Михаил Храбриот]] не можел да ја продолжи војната поради слабата поддршка од неговите сојузници.

Пресвртната точка на војната била [[Битка кај Керестес|битката кај Керестес]], која се одржала на територијата на Унгарија на 24-26 октомври 1596 година. Комбинираните хабсбуршко-трансилвански сили од 45–50.000 војници биле поразени од османлиската војска. Битката се претворила кога христијанските војници, мислејќи дека ја добиле битката, престанале да се борат за да го ограбат османлискиот логор. И покрај оваа победа, Османлиите за првпат ја сфатиле супериорноста на западната воена опрема над османлиското оружје. Оваа битка била првата значајна воена средба во [[Средна Европа]] помеѓу големата христијанска војска и отоманската турска армија по [[Мохачка битка (1526)|битката кај Мохач]]. Сепак, Австријците повторно ги освоиле [[Ѓер]] и [[Комаром]] во [[1598]] година.

=== 1601–1606 ===
[[Податотека:Pest_&_Buda_ostroma_1602.jpg|мини| Опсадата на [[Будим]] во 1602 година]]
Во август 1601 година, во битката кај Гуруслау, [[Џорџо Баста]] и [[Михаил Храбриот]] го поразиле унгарското благородништво предводено од Сигизмунд Батори, кој ја прифатил османлиската заштита. По убиството на Михаил Храбриот од платеници под наредба на Баста,<ref>{{Наведена книга|url=https://www.britannica.com/biography/Michael-prince-of-Walachia|title=Encyclopaedia Britannica}}</ref> трансилванското благородништво, предводено од Мозес Секели, повторно било поразено во битката кај Брашов во 1603 година од Хабсбуршката Монархија и влашките трупи предводени од Раду Шербан. По ова, Австријците се сметало дека можат да извојуваат решавачка победа.

Во септември 1601 година, војските на Светото Римско Царство ја опсадиле Велика Канижа. И покрај бројната супериорност, коалициските војски морале да ја напуштат опсадата 2 месеци подоцна, поради големите загуби.

Последната фаза од војната (од 1604 до 1606 година) одговара на востанието на принцот од Трансилванија Стивен Боцкај. Кога Рудолф – главно врз основа на лажни обвиненија – започнал гонење против голем број благородни луѓе со цел да се наполни исцрпената ризница, се спротивставил самиот Боцкај, образован стратег. Тој ги собрал очајните Унгарци заедно со разочараните членови на благородништвото за да започнат востание против владетелот на Хабсбург. Војниците марширале на запад, поддржани од унгарскиот [[Ајдутство|ајдук]], и извојувале некои победи и ги вратиле териториите што биле изгубени од хабсбуршката војска додека Бочкај првпат не бил прогласен за принц на Трансилванија (Таргу Муреш, 21 февруари 1605 година), а подоцна и на Унгарија. (Серенц, 17 април 1605 г). Отоманското Царство го поддржал Бочкај со круната што тој ја одбил (бидејќи бил христијанин). Како принц на Унгарија ги прифатил преговорите со Рудолф II и го склучил Виенскиот договор (1606).

== Последици ==
[[Податотека:Peace_Negotiations_in_Zsitvatorok_1606.jpg|мини|Мировните преговори во Житваторок во 1606 г]]
Долгата војна завршила со [[Договор од Житваторок|мирот во Житваторок]] на [[11 ноември]] [[1606]] година, со слаби територијални придобивки за двете главни царства - Османлиите ги освоиле тврдините [[Егер]], Естергом и Каниса, но го дале регионот [[Вац]] (кој го окупирале во 1541) во [[Австрија]]. Договорот ја потврдил неспособноста на Османлиите да навлезат понатаму во хабсбуршките територии. Исто така, војната покажала дека Трансилванија е надвор од моќта на Хабсбург. И покрај тоа што царот Рудолф не успеал во своите воени цели, тој сепак освоил одреден престиж благодарение на овој отпор кон Османлиите, претставувајќи ја војната како победа. Договорот ги стабилизирал условите на хабсбуршко-отоманската граница. Исто така, Бочкај успеал да ја задржи својата независност, но исто така се согласил да се откаже од титулата „[[Крал на Унгарија]]“.

Рудолф се прикажувал себеси како победник во Долгата војна, но тоа не го заштитило од внатрешната политика на семејството Хабсбург. Рудолф, до крајот на војната, имал огромни долгови кон заемодавците, граничните трупи и теренската војска, направил отстапки со унгарското благородништво и ги разочарал кнезовите на [[Светото Римско Царство]] кои ја субвенционирале војната. Откако бил склучен мир со Османлиите, Хабсбурзите се свртеле еден против друг. Оваа борба го принудило семејството да се соочи со нерешената работа за наследникот на Рудолф и кулминирала со тоа што бездетниот цар Рудолф се спротивставил со неговиот брат Матијас во  т.н. Кавга на браќата.<ref>Peter Wilson, The Thirty Years War: Europe's Tragedy</ref>

== Битки ==
[[Податотека:Buda_ostroma_(1602).JPG|мини|Опсада на Будим]]
[[Податотека:Esztergom-1595-Zimmermann.jpg|мини|Опсада на Естергом во 1595 година]]
[[Податотека:Recapture_of_Pápa_in_1597.jpg|мини| Повторно заземање на [[Папа (Унгарија)|Папа]] во 1597 година]]

* [[Битка кај Сисак]]
* Опсада на [[Веспрем]]
* (1593) Опсада на Тата
* (1593) Битката кај [[Секешфехервар]]
* (1593) Битката кај Романи
* [[Банатско востание|Востание во Банат]]
* (1594) Опсада на [[Ѓер]] <ref>{{Наведена мрежна страница|url=https://www.arcanum.hu/hu/online-kiadvanyok/Borovszky-borovszky-samu-magyarorszag-varmegyei-es-varosai-1/gyor-varmegye-A041/gyor-varmegye-es-varos-tortenete-irta-reiszig-ede-dr-a-szerkeszto-bizottsag-tagja-a-ref-egyhazra-vonatkozo-reszt-szabo-zsigmond-ref-lelkesz-az-a-A8CD/ii-resz-a-mohacsi-vesztol-a-kiegyezesig-AAE2/2-torok-uralom-gyor-varmegyeben-es-gyorott-ABC4/gyor-ostroma-ABD4/|title=Győr ostroma. {{!}} Borovszky Samu: Magyarország vármegyéi és városai {{!}} Kézikönyvtár|work=www.arcanum.hu|language=hu|accessdate=2018-09-26}}</ref>
* [[Битка кај Калугарени|Битката кај Калугарени]]
* Битката кај Ѓурѓу
* (1596) Опсада на Естергом
* Битката кај Брест (1596)
* Опсадата на Егер (1596)
* [[Битка кај Керестес|Битката кај Керестес]]
* Српското востание од 1596–97 година
* (1597) Опсада на Тата
* (1598) Опсада на Ѓер
* (1599) Опсада на Буда
* Битката кај Шелимбар
* Каниза
* Битка кај Мираслау
* Битка кај Гуруслау
* Опсада на Наѓиканиза
* (1601) Опсада на Секешфехервар
* Битката кај Брашов
* (1603) Опсада на Будим

== Извори ==
* {{Наведена книга|title=The Administration of Warfare: The Ottoman Military Campaigns in Hungary, 1593-1606|last=Finkel|first=Caroline|publisher=VWGÖ|year=1988|isbn=3-85369-708-9|location=Vienna}}
* {{Наведена книга|url=https://books.google.com/books?id=2Wc-DWRzoeIC|title=The Serbs|last=Ćirković|first=Sima|publisher=Blackwell Publishing|year=2004|isbn=9781405142915|location=Malden|author-link=Sima Ćirković}}
* {{Наведена книга|url=https://b-ok.cc/book/2878159/568b76|title=War in the Modern Great Power System: 1495 to 1975|last=Levy|first=Jack S|publisher=University Press of Kentucky|year=1983|page=89|access-date=2022-05-26|archive-date=2022-06-09|archive-url=https://web.archive.org/web/20220609183125/https://b-ok.cc/book/2878159/568b76|url-status=dead}}

== Наводи ==
{{наводи}}

[[Категорија:Судири во 16 век]]
[[Категорија:Судири во 17 век]]
[[Категорија:Војни на Влашка]]
[[Категорија:Војни на Молдавија]]
[[Категорија:Војни на Хрватска]]
[[Категорија:Војни на Отоманското Царство]]
[[Категорија:Отоманска Романија]]
[[Категорија:Отоманска Унгарија]]
[[Категорија:Хабсбуршка Унгарија]]