Гого Ивановски
Гого Ивановски (Скопје, 18 јануари 1925 - Скопје, 15 декември 2004)[1] — македонски поет и раскажувач.[2]
Завршил високо стручно образование. Работел како новинар во Радио Скопје, потоа како уредник во Македонската телевизија. Учествувал во уредувањето на списанието за литература, култура и уметност „Современост“ и книжевниот весник „Хоризонт“. Од 1946 г. членувал во Друштвото на писателите на Македонија.
Починал на 15 декември 2004 г. во Скопје.[3]
Творештво[уреди | уреди извор]
- „За новата пролет“ (поезија, 1946)
- „Стихови“ (1948)
- „Лазарополе“ (поема, 1951)
- „Песни“ (1953)
- „Луѓе по патот“ (проза, 1953)
- „Ден на деновите“ (проза 1953)
- „Сенки на далечното“ (поезија, 1954)
- „Глас“ (поезија, 1957)
- „Несоници“ (поезија, 1960)
- „Улица што била живот (лирска проза, 1963)
- „Одбрани песни“ (1967)
- „Избор“ (1973)
- „Струга“ (поезија, 1958)
- „Подземни води“ (поезија, 1958)
- „Песни од третото доба“ (2000)
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Почина писателот Гого Ивановски“. А1. Посетено на 2010-03-18. На
|first=му недостасува|last=(help)CS1-одржување: бројчени имиња: список на автори (link) - ↑ Македонски писатели, Друштво на писатели на Македонија, Скопје, 2004, стр. 96.
- ↑ Котевска, Милка; Лидиjа Мирчевскаpublisher=Универзитетска библиотека „Св. Климент Охридски“. „Повоените македонски писатели“. Битола. стр. 54. Посетено на 19 април 2014.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Последен збор . . . Архивирано на 5 март 2016 г. Гого Ивановски 1925- 2004, книжевник, Утрински Весник, 16 октомври 2006
- Повоените македонски писатели Национална установа, Универзитетска библиотека „Св. Климент Охридски“ – Битола 2010, стp. 53.
- Gogo Ivanovski on WorldCat
|