NGC 4456
| NGC 4456 | |
|---|---|
 Поглед кон NGC 4456
| |
| Соѕвездие | Водна Змија |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Положбен агол | 150° |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | спирална галаксија |
| Морфолошки вид | Sbc |
| Привиден сјај (видлив) |
13,3 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
14,1 |
| Површински сјај | 12,8 m/лм2 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 1,2' x 0,6' |
| Историја | |
| Откривач | Џон Хершел |
| Откриена | 30 март 1835 |
| Други ознаки | ESO 441-30, IRAS 12252-2949 |
NGC 4456 — спирална галаксија во соѕвездието Водна Змија, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 4456 се споменува и како ESO 441-30, IRAS 12252-2949.
Откривање[уреди | уреди извор]
Објектот е откриен на 30 март 1835 година од страна на Џон Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.
Податоци[уреди | уреди извор]
Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]
Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 4456 е од видот Sbc.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,3 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,1 m, додека површинскиот сјај изнесува 12,8 m/лм2.[2] NGC 4456 има привидни димензии од 1,2' х 0,6'.[2]
Астрономски податоци[уреди | уреди извор]
Објектот е од епохата Ј2000.0. Положбениот агол на објектот е во износ од 150°.[2]
Други поделби[уреди | уреди извор]
Проучување на NGC 4456 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 40925. Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 369; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 7234. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 69.
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
Користена литература[уреди | уреди извор]
- Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)", Tucson, Arizona: University of Arizona Press, 1973. (4016,0).