Финансиски услуги

Од Википедија — слободната енциклопедија

Финансиски услуги — економски услуги обезбедени од индустријата за финансии, кои опфаќаат широк спектар на деловни активности кои управуваат со пари, вклучувајќи кредитни унии, банки, компании со кредитни картички, осигурителни компании, сметководствени компании, компании за финансирање потрошувачи, брокери за инвестиции, инвестициски фондови , поединечни менаџери и некои претпријатија спонзорирани од владата[1] . Компаниите за финансиски услуги се присутни на сите економски развиени географски локации и имаат тенденција да се групираат во локални, национални, регионални и меѓународни финансиски центри како Лондон,Њујорк и Токио.

Историја[уреди | уреди извор]

Промена на пристапот до финансиска сметка или услуги помеѓу 2005 и 2014 година по земја[2]

Терминот „финансиски услуги“ станал пораспространет во САД делумно како резултат на Законот за Грем-Лич-Блаили од крајот на 90-тите години на минатиот век, со кој се овозможило спојување на различни типови компании кои работеле во индустријата за финансиски услуги на САД во тоа време[3].

Компаниите обично имаат два различни пристапи кон овој нов вид деловна активност. Еден пристап би бил банка која едноставно купува осигурителна компанија или инвестициска банка, ги чува оригиналните брендови на стекнатата фирма и ја додава аквизицијата на нејзината холдинг-компанија едноставно за да ја диверзифицира својата заработка. Надвор од САД (на пример, Јапонија), компаниите за нефинансиски услуги се дозволени во холдинг компанијата. Во ова сценарио, секоја компанија сè уште изгледа независно и има свои клиенти, итн. Во другиот стил, една банка едноставно би создала своја брокерска поделба или оддел за осигурување и би се обидела да ги продаде тие производи на своите постоечки клиенти, со стимулации за комбинирање на сите работи со една компанија.

Односи со владата[уреди | уреди извор]

Финансискиот сектор традиционално е меѓу оние што добиваат поддршка од владата во време на раширена економска криза. Како и да е, таквите спасувачки заеми уживаат помалку поддршка од јавноста отколку оние за другите индустрии[4].

Банки[уреди | уреди извор]

Услуги за комерцијално банкарство[уреди | уреди извор]

Комерцијална банка е она што вообичаено се нарекува едноставно банка. Терминот „комерцијална“ се користи за да се разликува од инвестициска банка, вид на субјект за финансиски услуги, кој наместо да позајмува пари директно на деловна активност, им помага на деловните субјекти да соберат пари од други фирми во форма на обврзници (долг) или акции (капитал) )

Примарното работење на деловните банки вклучува:

  • Чување на пари, истовремено дозволувајќи повлекување кога е потребно
  • Издавање на чековни книшки за да можат да се плаќаат сметките и да се доставуваат други видови плаќања по пошта
  • Обезбедување на лични заеми, комерцијални заеми и хипотекарни заеми (обично заеми за купување куќа, имот или деловна активност)
  • Издавање на кредитни картички и обработка на трансакции со кредитни картички и наплата
  • Издавање на дебитни картички за употреба како замена за чекови
  • Дозволени финансиски трансакции на филијали или со употреба на автоматски машини (банкомати)
  • Обезбедување трансфер на средства и електронски трансфер на средства помеѓу банки
  • Олеснување на постојаните налози и директни дебити, така што плаќањата за сметките може да се вршат автоматски
  • Обезбедување договори за пречекорување средства за привремено унапредување на сопствените пари на банката за исполнување на месечните обврски за трошење во тековната сметка на клиентот.
  • Обезбедување систем за интернет банкарство за да им олесне на клиентите да ги прегледуваат и ракуваат нивните сметки преку Интернет.
  • Обезбедување аванс на картичката со наплата од сопствените пари на банката за клиенти кои сакаат да ги подмируваат кредитните аванси месечно.
  • Нотарска служба за финансиски и други документи
  • Прифаќање на депозитите од клиенти и обезбедување на кредитни олеснувања за нив.
  • Продавање производи за инвестиции како заеднички фондови итн.

Услуги за инвестициско банкарство[уреди | уреди извор]

Инвестициона банка е онаа чија главна дејност е работењето со хартии од вредност, како што е откупот на хартии од вредност кои ги емитираат корпорациите и други субјекти и нивна препродажба на секундарниот пазар на хартии од вредност. Тие, исто така, се јавуваат и во улога на брокери и дилери на пазарот на капитал.[5]

  • Запишување долг и капитал за приватниот и јавниот сектор со цел таквите субјекти да соберат капитал.
  • Спојувања и преземања - Советување на компаниите за спојувања или преземања.
  • Структурирани финансии - Развивање сложени (типично деривативни) производи за високо нето-вредни лица и институции со посложени финансиски потреби.
  • Преструктуирање - Помагање во финансиско реорганизирање на компании
  • Производител на пазарот - Обезбедување ликвидност на пазарите со купување и продавање на финансиски инструменти со своја сметка во надеж дека ќе се профитира од распон на понуда.
  • Управување со инвестиции - Управување со средства (на пример, недвижен имот) за да се исполнат наведените инвестициски цели на клиентите.
  • Комерцијално тргување - разменување сопствени сметки со различни стратегии за инвестиции, тргување и арбитража со цел профит.
  • Истражување на хартии од вредност
  • Брокерски услуги - Купување и продавање хартии од вредност во име на нивните клиенти (понекогаш може да вклучува и финансиски консултации).

Њујорк и Лондон се најголемите центри на услуги за инвестициско банкарство. Во Њујорк доминира домашниот бизнис на САД, додека во Лондон меѓународниот бизнис и трговија сочинуваат значителен дел од активностите за инвестициско банкарство[6].

Девизни услуги[уреди | уреди извор]

Девизните услуги ги обезбедуваат многу банки и специјализирани брокери за девизи ширум светот. Девизните услуги вклучуваат:

  • Размена на валута - каде што клиентите можат да купуваат и продаваат девизни банкноти.
  • Трансфер на дознака - каде клиентите можат да испраќаат средства до меѓународни банки во странство.
  • Дознаки - каде клиенти кои се работници мигранти испраќаат пари назад во нивната матична земја.

Лондон се справил со 36,7% од глобалните валутни трансакции во 2009 година - просечен дневен промет од 1,85 трилиони УСД - со повеќе американски долари кои се тргувале во Лондон од Њујорк, и се тргувало со повеќе евра отколку во сите други градови во Европа заедно[7][8][9][10][11].

Инвестициски услуги[уреди | уреди извор]

  • Колективен инвестициски фонд - финансиска институција или институционална организација, која врши прибирање на парични средства од повеќе вложувачи и истите ги вложува во краткорочни и долгорочни инвестиции, односно во различни финансиски облици. Суштината на функционирањето на инвестиционите фондови се состои во прибирање на капитал по пат на продажба на неговите акции или документи за удел, на населението. Така формираниот финансиски потенцијал потоа фондовите го пласираат во акции и обврзници на трговските друштва и на државата.
  • Инвестициски канцеларии - водени од регистрирани советници за инвестиции кои советуваат клиенти во финансиско планирање и ги вложуваат своите пари.
  • Управување со хеџ фондови - Хеџ фондовите често нудат услуги на оддели за „главно брокерство“ во големите инвестициски банки за извршување на нивните занаети. Нивните менаџери вложуваат пари во сè што мислат дека е можно да донесе профит. Тие обично не го “мерат“ својот перформанс врз основа на одреден индекс или репер и се фокусираат на позитивен исход без разлика на околностите. Тоа се фондови што не подлежат на контрола од регулаторни тела.
  • Приватен капитал - Фондовите на приватниот капитал се типично затворени фондови, кои обично преземаат контролни удели во капитал во деловни активности кои се или приватни, или земени приватни откако ќе се стекнат со нив. Приватните капитални фондови често користат изнајмени откупи (ЛБО) за да ги стекнат фирмите во кои инвестираат. Најуспешните приватни капитални фондови можат да генерираат приноси значително повисоки отколку што ги обезбедуваат пазарите на акции.
  • Ризичен капитал - формални или неформални облици на финансирање на мали, брзорастечки, но ризични фирми од кои се очекува дека во иднина повеќекратно ќе ја зголемат вредноста на вложениот капитал. Семејството на ризичен капитал го сочинуваат бизнис-ангелите, како неформален ризичен капитал, и официјалните ризични фондови, како формален ризичен капитал. .
  • Семејна канцеларија - Фирма за управување со инвестиции и богатство што работи со богато семејство или мала група на богати поединци со финансиски планови прилагодени на нивните потреби. Слично на приватното банкарство.
  • Услуги за чување старателство - Средствата кои се чуваат во светот се приближно 100 трилиони американски долари[12]

Њујорк е најголемиот центар на инвестициски услуги, следен од Лондон.[13].

Осигурување[уреди | уреди извор]

  • Брокер за осигурување - Брокерите за осигурување се занимаваат со извршување брокерски работи во областа на осигурувањето, како посредување во договарање на осигурителното покритие на осигурениците, посредување при реализирање на отштетни побарувања по остварен осигурен штетен настан, снимање ризици, посредување при процена на штети, посредување при продажба на остатоците од осигурените оштетени предмети, воведување мерки за спречување и намалување на штетите и ризиците при неживотно осигурување, изработка анализа на ризикот и предлагање соодветно осигурително покритие на осигуреникот, информирање на осигурителното друштво за намерата на осигуреникот за склучување договор и запознавање на осигуреникот со условите од полисата и со законските услови, посредување во име на осигуреникот при склучувањето договор за осигурување, проверка на содржината на полисите за осигурување, укажување правна помош во осигурувањето
  • Ангажирање за осигурување - Ангажманите за осигурување на лични линии всушност го потпишуваат осигурувањето за физички лица, услуга што сè уште се нуди пред сè преку агенти, брокери за осигурување и брокери на акции. Андерграверите исто така можат да понудат слични комерцијални линии на покриеност за бизниси. Активностите вклучуваат осигурување и ануитет, животно осигурување, пензиско осигурување, здравствено осигурување и осигурување на имот и осигурување на жртви.
  • Реосигурување - Реосигурување е осигурување продадено на самите осигурителни компании, за да ги заштити од катастрофални загуби.

Соединетите држави, следени од Јапонија и Велика Британија се најголемите осигурителни пазари во светот[14].

Финансиски извоз[уреди | уреди извор]

Финансиски извоз е финансиска услуга што ја обезбедува домашна фирма (без оглед на сопственоста) на странска фирма или поединец. Додека финансиските услуги, како што се банкарството, осигурувањето и управувањето со инвестициите, честопати се сметаат за домашна услуга, сè поголем процент на финансиски услуги се управуваат во странство, во други финансиски центри, од различни причини. Некои помали финансиски центри, како што се Бермуди, Луксембург и Кајманските Острови, немаат доволно големина за домашниот сектор за финансиски услуги и имаат развиено улога што обезбедува услуги за нерезиденти како офшор финансиски центри. Зголемената конкурентност на финансиските услуги значи дека некои земји, како Јапонија, кои некогаш биле самостојни, сè повеќе увезуваат финансиски услуги.

Водечки финансиски извозник, во смисла на извоз помалку увоз, е Велика Британија, која имашла 95 милијарди долари финансиски извоз во 2014 година[15]. Позицијата на Велика Британија е помогната од уникатни институции (како што е Lloyd's of London за осигурување, Baltic Exchange за испорака итн.)[16] и средина што привлекува странски фирми[17]; многу меѓународни корпорации имаат глобално или регионално седиште во Лондон и котираат на Лондонската берза и многу банки и други финансиски институции работат таму или во Единбург[18][19].

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Financial Services: Getting the Goods“. IMF. 28 March 2012. Посетено на 8 September 2015.
  2. ↑ „Access to a financial account or services“. Our World in Data. Посетено на 15 February 2020.
  3. ↑ „Bill Summary & Status 106th Congress (1999 - 2000) S.900 CRS Summary - Thomas (Library of Congress)“. Архивирано од изворникот на 2016-07-04. Посетено на 2011-02-08.
  4. ↑ The Economist, April 4th 2020, page 51.
  5. ↑ Љупчо Трпески, „Банкарство и банкарско работење”, Скопје: Скенпоинт, 2009, стр. 36.
  6. ↑ Roberts, Richard (2008). The City: A Guide to London's Global Financial Centre. Economist. стр. 2.
  7. ↑ „Research and statistics FAQ“. The City of London. Архивирано од изворникот на 26 септември 2011. Посетено на 23 февруари 2012.
  8. ↑ „Triennial Central Bank Survey - Foreign exchange and derivatives market activity in 2004“ (PDF). Bank for International Settlements. March 2005. Посетено на 2018-03-05.
  9. ↑ "Key facts Архивирано на 4 јуни 2012 г.", Corporation of London. Retrieved 19 June 2006.
  10. ↑ European Central Bank (July 2017) "The international role of the euro". European Central Bank. p. 28.
  11. ↑ Chatsworth Communications (April 6, 2016) "London's leading position as a USD 2.2 trillion hub for FX trading would be harmed by a Brexit, according to poll of currency market professionals" Архивирано на 22 септември 2018 г.. Chatsworth Communications.
  12. ↑ „Prudential: Securities Processing Primer“ (PDF). cm1.prusec.com. Архивирано од изворникот (PDF) на 2007-03-16. Посетено на 2010-12-05.
  13. ↑ „Asset Management in the UK 2016-2017“ (PDF). The Investment Management Association. September 2017. стр. 12. Архивирано од изворникот (PDF) на 6 March 2018. Посетено на 5 March 2018.
  14. ↑ „UK Insurance & Long Term Savings Key Facts 2015“ (PDF). Association of British Insurers. September 2015. Посетено на 5 March 2018.
  15. ↑ „UK trade surplus in financial services highest ever“. TheCityUK. 21 July 2015. Архивирано од изворникот на 2015-09-08. Посетено на 5 June 2015.
  16. ↑ Clark, David (2003). Urban world/global city. Routledge. стр. 174–176. ISBN 0415320976; Shubik, Martin (1999). The theory of money and financial institutions. MIT Press. стр. 8. ISBN 0262693119.
  17. ↑ Roberts, Richard (2008). The City: A Guide to London's Global Financial Centre. Economist. стр. 1–22.
  18. ↑ „UK's financial services trade surplus biggest in the world, dwarfing its nearest rivals“. TheCityUK. 3 July 2014. Архивирано од изворникот на 2014-07-11. Посетено на 5 June 2015.
  19. ↑ „Special report on services exports“ (PDF). EY Item Club. June 2014. Архивирано од изворникот (PDF) на 2016-03-04. Посетено на 8 September 2015.
  • Porteous, Bruce T.; Pradip Tapadar (December 2005). Economic Capital and Financial Risk Management for Financial Services Firms and Conglomerates. Palgrave Macmillan. ISBN 1-4039-3608-0.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Финансиски_услуги&oldid=5128363“