Руско вино

Од Википедија — слободната енциклопедија
Визба во винаријата Абрау-Дурсо, во близина на Новоросијск

Руското вино се однесува на виното произведено во Русија вклучувајќи го и спорниот регион Крим.[1] Огромното мнозинство на територијата на Русија е несоодветна за одгледување грозје, при што најголемиот дел од производството е концентрирано во делови на регионите Краснодар и Ростов, како и на Крим.[2]

Рускиот пазар се одликува со присуство на многу нискобуџетни производи, при што значителен дел од локалните вина имаат малопродажна цена помала од 100 рубли ( $1.71).[3] Обидите да се оттргнат од нискоквалитетната репутација на советските вина биле умерено успешни, иако 80% од вината продадени во Русија во 2013 година биле направени од концентрати од грозје.[2]

Во 2014 година Русија била рангирана на 11-то место ширум светот според областа на лозови насади под одгледување.[3] Руската винска индустрија ја промовираат локалните власти како поздрава алтернатива на алкохолот, кои имаат поголема содржина на алкохол.[4]

Историја[уреди | уреди извор]

Винарската визба Хуторок во Кубан, 1910 година

Дивo грозје, винова лоза растеле околу Каспиското, Црното и Азовското море илјадници години со докази за лозарство и одгледување за трговија со Старите Грци пронајдени покрај бреговите на Црното Море во Фанагорија и Горгипија.[5] Се тврди дека областа на Црното Море е најстариот вински регион во светот.[6]

Основач на современото трговско производство на вино во Русија бил принцот Лев Голицин (1845-1915), кој ја основал првата руска фабрика за вина за шампањ во неговиот имот на Крим, Нови Свет. Во 1889 година производството на оваа винарија го освоила Златниот медал на изложбата во Париз во номинацијата за пенливи вина, иако неколку години претходно винските региони на Русија беа уништени од епидемијата Филоксера. Во 1891 година, Галицин си честитал што станал геодет на империјалните лозја во Абрау-Диурсо, каде пенливото вино се произведувало во текот на целиот 20 век под марката Советски шампањ, или „шампањ за луѓето“.

После Руската револуција во 1917 година, француските професионалци со винско вино избегале од Русија, но индустријата постепено се воспоставила, почнувајќи од 1920 година. Според Денис Пузирев, пред револуцијата во 1917 година во Русија се пиело вино само од аристократијата, ситуација која се сменила само под советско владеење.[7] Индустријата за вино доживеала скок во 40-тите и 50-тите години на дваесеттиот век за време на советската ера сè до домашните реформи што ги извршил Михаил Горбачов во 1985 година, како дел од неговата кампања против алкохолизмот. По падот на Советскиот Сојуз, преминот кон пазарна економија со приватизацијата на земјиштето видел дека многу од главните простори за лозје во областа се користат за други цели. До 2000 година целата Руска Федерација имала само 72,000 хектари под обработка, помалку од половина од вкупната површина користена во раните 1980-ти.[5]

Полуслатките и слатките вина сочинуваат 80% од рускиот пазар, учество кое надминува 90% во економскиот сегмент. Од 2006 година, руските винарии ги прифатија европските техники и стандарди. Винаријата Абрау-Дурсо се смета за предводник на новата винска индустрија.[7]

Во 2018 и 2019 година неколку руски вина биле оценети од Роберт Паркер од „Винскиот адвокат“ и постигнаа помеѓу 80 и 97 бода. 

Во 2020 година Фанагорија Блан де Бланс Брут, вино од 2017 од винаријата „Фанагорија Истет“ во Фанагорија на полуостровот Таман, било наградено со златен медал на меѓународниот натпревар за дегустација „Шардоне ду Монд“ („Шардоне на светот“).[8]

Географија и клима[уреди | уреди извор]

Северен Кавказ во Русија

Климата на регионот Северен Кавказ, каде што се наоѓаат повеќето руски лозја, е типична за континенталниот регион. За да се спротивстават на тешките зими, многу лозари ги покриваат своите винова лоза со земја за да ги заштитат лозите од мраз. Во областа на Краснодар има некаде од 193-233 денови без мраз за време на сезоните на растење што им овозможува на винова лоза во областа да расте до целосно зреење.

Областа на Дагестан има разновидна клима со некои области полупустинска. Околу 13 проценти од руското вино се произведува во областа околу Ставропол, која има 180-190 денови без мраз. Регионот на Ростов се одликува со топло, суво лето и тешки зими што произведува грозје со помал принос отколку другите делови на земјата. Како и да е, Ростов е регион со голема разновидност на атохтони сорти грозје, кои потекнуваат од долината Дон, вклучувајќи ги и Цимaлјанскски Церњи, Кумшатски, Красностоп Золотовски, Плечистик и други [9]

Вино и грозје[уреди | уреди извор]

Лозја на лефкадија

Русија произведува вино во неколку различни стилови, вклучително мирно, пенливо и десертно вино. Во моментов има над 100 различни сорти грозје што се користат во производството на руско вино. Грозјето Ркацители учествува со над 45 проценти во производството. Другите сорти што се одгледуваат вклучуваат Алиготе, Каберне Совињон, Каберне Северни, Клерте бланш, Мерло, Мускат, Пино грс, Плаваи, Португиер, Ризлинг, Саперави, Силванер и Траминер.[9]

Русија во моментов ги има следниве контролирани апелации што одговараат на сорти грозје: Сибиркови (Сибирьковый),[10] Цимљански Черни (Цимлянский чёрный),[11] Плечистик (Плечистик),[12] Нарма (Нарма),[13] и Гулијаби Дагестански (Гюляби Дагестански),[9][14] Красностоп Золотовски (Красностоп Золотовский), Саперави (Саперави), Платовски (Платовский), Бастардо Магарачки (Бастардо Магарачский), Кефлесија (Кафелогија), Кафелогија (Кафелогија).

Руски водич за вино објавен во 2012 година наведува 55 вина од 13 винарии, вклучувајќи имиња како Фанагорија, Лефкадија, Шато ду Талус, Абрау-Дурсо, Шато ле Гранд Восток.[2] Пазарот е во голема мерка фрагментиран, па дури и пазарниот удел на водечките производители (како што се Кубан-Вино или Викторија ТД) е под 3%.[4]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Jancis Robinson; Julia Harding (2015). The Oxford Companion to Wine. Oxford University Press. стр. 633. ISBN 978-0-19-870538-3. Архивирано од изворникот на 2017-04-04.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Puzyrev, Denis (2 May 2013). „Coming soon: A great Russian wine“. Russia Beyond The Headlines. Архивирано од изворникот на 24 July 2017. Посетено на 4 April 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Russia Announces Minimum Set Prices for Wine“ (PDF). USDA Foreign Agricultural Service. Архивирано од изворникот (PDF) на 5 April 2017. Посетено на 4 April 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 „Wine in Russia“. Euromonitor. Архивирано од изворникот на 4 April 2017. Посетено на 4 April 2017.
  5. ↑ 5,0 5,1 J. Robinson "The Oxford Companion to Wine" Third Edition pg 597 Oxford University Press 2006 ISBN 0-19-860990-6
  6. ↑ „Home - Russian Wine Country“. Russian Wine Country. Архивирано од изворникот на 17 December 2014. Посетено на 17 December 2014.
  7. ↑ 7,0 7,1 Denis Puzyrev, special to RBTH (13 May 2014). „Raise a glass to Russia's world-class wines“. Telegraph.co.uk. Архивирано од изворникот на 17 December 2014. Посетено на 17 December 2014.
  8. ↑ https://www.chardonnay-du-monde.com/wod/WebObjects/Result.woa/wa/res?mod=pays&c=RUSSIE&y=2020&co=CdM&m=*&lang=AG. Посетено на 30 July 2020. Отсутно или празно |title= (help)
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 J. Robinson "The Oxford Companion to Wine" Third Edition pg 598 Oxford University Press 2006 ISBN 0-19-860990-6
  10. ↑ „Сибирьковый“. Посетено на 17 December 2014.
  11. ↑ „Цимлянский черный“. Посетено на 17 December 2014.
  12. ↑ „Плечистик“. Посетено на 17 December 2014.
  13. ↑ „Нарма“. Посетено на 17 December 2014.
  14. ↑ „Гюляби дагестанский“. Посетено на 17 December 2014.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Руско_вино&oldid=4997910“