Рудник за сол Бохнија
| светско наследство на УНЕСКО | |
|---|---|
 Подземна црква создадена во почетокот на 18 век | |
| Место | Бохнија, Полска |
| Дел од | Величка и кралски рудници за сол Бохнија |
| Критериум | културно: (iv) |
| Навод | 32ter-002 |
| Запис | 1978 (II заседание) |
| Дополнувања | 2008, 2013 |
| Површина | 135.4 ха |
| Преоден појас | 322.6 ха |
| Мреж. место | bochnia-mine.eu |
| Координати | 49°58′09″N 20°25′03″E / 49.96917° СГШ; 20.41750° ИГД |
Рудник за сол Бохнија (полски: Kopalnia soli Bochnia) во Бохнија, Полска — еден од најстарите рудници за сол во светот[1] и е најстарата трговска компанија во Полска.[2] Рудникот за сол Бохнија е основан во 1248 година, откако солта била откриена таму во 12-тиот и 13-тиот век, и станал дел од кралската рударска компанија, Зупи Краковски (Краковски солени работи). Во 1990 година, рудникот престанал да произведува сол, но останал туристичка атракција.
Во 1981 година, рудникот за сол Бохнија е прогласен за споменик на наследството. Тој е еден од официјалните национални историски споменици на Полска, како што е назначен на 6 октомври 2000 година и е надгледуван од Одборот за национално наследство на Полска.
Во рудникот постојат железнички пруги кои минуваат низ него.
Рударските окна се со должина од 4.5 километри во должина од околу 330—468 метри во длабочина под површината, на 16 нивоа.
Во 2013 година, рудникот бил додаден на списокот на светско наследство на УНЕСКО како продолжение на натписот на рудникот за сол Величка од 1978 година.[1]
Августски премин[уреди | уреди извор]
Августовскиот премин е главната комуникациска и транспортна рута во рудникот. Се протега од исток кон запад од рудникот, поврзувајќи ги во права линија долните краеви на шахтите Кампи и Суторис. Се наоѓа на длабочина од 176 метри од врвот на шахтата Суторис и 212 метри броејќи од врвот на вратилото Кампи. Августовскиот премин првично бил наречен долг шпорет Пиец Длуги. Нејзиниот прв дел, кој се протега помеѓу шахтата Рабстин и шахтата Кампи, бил изграден од 1723 до 1743 година, во согласност со дизајнот на Јан Готфрид Борлах. Неговото големо достигнување било да ги регулира правците во рудникот преку обезбедување на нивно исправување и нивелирање. Како резултат на ова, во текот на следните децении, августовскиот премин можел да достигне должина од речиси 3 километри.
Ископаните комори, шахти и премини формираат подземен град, кој е отворен за туристи. Најголемата од зачуваните комори е претворена во санаториум.
Комора Вазин[уреди | уреди извор]
Комората Важин била именувана по администраторот (поджупек) Анджеј Важински. Длабочината на оваа комора, најголема во рудникот за сол Бохнија, е 248 метри; неговата должина е 255 метри; неговата максимална ширина е 14.4 метри; а неговата максимална висина е 7.2 метра. Комората не користи потпорни столбови. Солта од комората Вазин се копала од 1697 до 1950-тите. За потребите на создавање санаториум, овие стари јами биле проширени со машини. Оваа се одвивало до 1984 година. Благодарение на нив, шаутот Ернест од 17 век импресивно се претставува на покривот на соголената комора.
Комората Вазин има специфична микроклима, со константна температура помеѓу 14–16 °C (57–61 °F), висока влажност (околу 70%) и поволна јонизација на воздухот заситен со натриум хлорид и вредни микроелементи, како што се магнезиум, манган и калциум. Воздухот во комората се одликува со својата чистота. Комората е опремена со кревети: тука можат да спијат до 300 луѓе. Другите делови на комората се терени за играње одбојка, кошарка и ракомет. Има и ресторани и конференциски објекти.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 Wieliczka and Bochnia Royal Salt Mines (extension to the Wieliczka Salt Mine). UNESCO World Heritage Centre, 03/07/2013.
- ↑ „12 najstarszych polskich marek i ich historia“ (полски). HISTORIA.org.pl - historia, kultura, muzea, matura, rekonstrukcje i recenzje historyczne. 2015-12-06. Посетено на 2020-10-16.
| ||||||
