Право на соодветен животен стандард
Право на соодветен животен стандард ― основно човеково право. Тоа е дел од Универзалната декларација за човекови права која била прифатена од Генералното собрание на Обединетите нации на 10 декември 1948 година.[1]
Секој има право на Животен стандард соодветен за здравјето и благосостојбата на тој/таа и на неговото/нејзиното семејство, вклучително и храна, облека, домување и медицинска нега и неопходни општествени услуги, и право на сигурност во случај на невработеност, болест, попреченост, смрт на брачен партнер, старост или друг недостаток на опстанок во околности надвор од негова/нејзина контрола.
—Член 25.1 од Универзалната декларација за човековите права[1]
Понатаму, тоа е запишано во член 11 од Меѓународниот пакт на Обединетите нации за економски, општествени и културни права.
Претходникот на ова право, „Слободата од желба“, е една од „Четирите слободи“ што претседателот на Соединетите Држави, Френклин Д. Рузвелт ги кажал на неговата состојба на Сојузот од 6 јануари 1941 година. Според Рузвелт, тоа е право што треба да го има секое човечко суштество насекаде во светот. Рузвелт го опиша своето трето право на следниов начин:[2][3]
Третото е слободата од желба што, преведено во светски поими, значи економско разбирање што на секоја нација ќе обезбеди здрав мирен живот за нејзините жители, насекаде во светот.
—Претседател Френклин Д. Рузвелт, 6 јануари 1941.[2]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 United Nations, Universal Declaration of Human Rights
- ↑ 2,0 2,1 Roosvelt, Franklin Delano (6 јануари 1941) The Four Freedoms, American Rhetoric
- ↑ Alfreðsson, Guðmundur S.; Eide, Asbjørn (1999). The Universal Declaration of Human Rights: A Common Standard of Achievement. Martinus Nijhoff Publishers. стр. 524. ISBN 90-411-1168-9.