Портрети на Винсент ван Гог

Од Википедија — слободната енциклопедија
Винсент ван Гог, Автопортрет без брада, крај на септември 1889 година, (F 525), Масло на платно, 40 × 31 см., Приватна колекција. Можеби ова е последниот автопортрет на Ван Гог. Даден како роденденски подарок на неговата мајка.

Автопортрети од Винсент ван Гог (1853–1890). Бројните автопортрети на Ван Гог се важен дел од неговиот опус[1].

Тие се своевиден психолошки дневник на неговата внатрешна интроспекција. Исклучително се важни, затоа што содржат длабока психолошка и емотивна анализа и се надоврзуваат на генијалните автопортрети на Рембрант[2].

Автопортрети: периоди[уреди | уреди извор]

Париз 1886 година[уреди | уреди извор]

Првиот автопортрет на Ван Гог денес сочуван е датиран од 1886 година.

Париз 1887[уреди | уреди извор]

Арл[уреди | уреди извор]

  • „Автопортрет со луле и сламена шапка“, лето 1888 година Масло на картон, 42 × 31 cm Музеј на Ван Гог, Амстердам (F524)
    „Автопортрет со луле и сламена шапка“, лето 1888 година
    Масло на картон, 42 × 31 cm
    Музеј на Ван Гог, Амстердам (F524)
  • Автопортрет посветен на Пол Гоген, септември 1888 година Масло на платно, 62 × 52 cm Музеј на уметноста Фог, Кембриџ, МА (F476 - види Потекло подолу)
    Автопортрет посветен на Пол Гоген, септември 1888 година
    Масло на платно, 62 × 52 cm
    Музеј на уметноста Фог, Кембриџ, МА (F476 - види Потекло подолу)
  • „Автопортрет посветен на Чарлс Лавал“, Арл, ноември/декември 1888 година Приватна колекција (F501)
    „Автопортрет посветен на Чарлс Лавал“, Арл, ноември/декември 1888 година
    Приватна колекција (F501)
  • "Автопортрет со преврзано уво", јануари 1889 година Масло на платно, 51 × 45 cm Приватна колекција (F529)
    "Автопортрет со преврзано уво", јануари 1889 година
    Масло на платно, 51 × 45 cm
    Приватна колекција (F529)
  • Self-portrait with Bandaged Ear, Easel and Japanese Print, January 1889 Oil on canvas, 60 × 49 cm Courtauld Institute Galleries, London (F527)
    Self-portrait with Bandaged Ear, Easel and Japanese Print, January 1889
    Oil on canvas, 60 × 49 cm
    Courtauld Institute Galleries, London (F527)
  • „Сликарот на пат кон отвореното ателје“: Винсент ван Гог на патот кон Монмажур, август 1888 година (F 448), Масло на платно, 48 × 44 cm, се верува дека бил уништен од пожар во Втората светска војна
    „Сликарот на пат кон отвореното ателје“: Винсент ван Гог на патот кон Монмажур, август 1888 година (F 448), Масло на платно, 48 × 44 cm, се верува дека бил уништен од пожар во Втората светска војна

Сен Реми[уреди | уреди извор]

Сите автопортрети направени во Сен Реми ја покажуваат главата на уметникот од лево, односно од страната со неосакатено уво.

  • A portrait of Vincent van Gogh from the left (good ear) holding a palette with brushes. He is wearing a blue cloak and has yellow hair and beard. The background is a deep violet.
    Автопортрет, август 1889 година
    Масло на платно, 57 × 43,5 см
  • Автопортрет, септември 1889 година Мало на платно, 65 × 54 см Музеј Орсе, Париз. Ова можеби е последниот автопортрет на Ван Гог. (F627 - видете Remarks подолу)
    Автопортрет, септември 1889 година
    Мало на платно, 65 × 54 см
    Музеј Орсе, Париз. Ова можеби е последниот автопортрет на Ван Гог. (F627 - видете Remarks подолу)
  • „Автопортрет без брада“, крајот на септември 1889 година Масло на платно, 40 × 31 см Приватна колекција. Можеби ова е последниот автопортрет на Ван Гог (F525 - види Remarks подолу).
    „Автопортрет без брада“, крајот на септември 1889 година
    Масло на платно, 40 × 31 см
    Приватна колекција. Можеби ова е последниот автопортрет на Ван Гог (F525 - види Remarks подолу).

Овер сир Оаз[уреди | уреди извор]

Ниту една автопортрета не бил насликан од Ван Гог во Овер-сур-Оаз, во последните недели од неговиот живот.

Забелешки[уреди | уреди извор]

  • F208a: „Автопортрет со темна филц капа“ е меѓу најраните автопортрети на Ван Гог. Откриен е доцна во семејната колекција и не бил изложен пред 1945 година. Мислењата се различни за датумот и местото на неговото создавање. De la Faille мислел дека е насликан во Антверпен пред 1886 година, додека Hulsker мислел дека е насликан во Париз во пролетта 1886 година. Хендрикс и Тилборг се тврдат дека е есента 1886 година, врз основа на неговата сличност со другите дела на Ван Гог таа зима кога тој почнал да го прифаќа неоимпресионизмот. Анализата на Х-зраци откриле студија за акт во подолните слоеви. Не постои друго дело во творештвото на Ван Гог што го надополнува овој портрет, што доведе до тоа некои автори како што е Дорн да ја преиспитаат неговата автентичност. Сепак, Хендрикс и Тилборг се задоволни што сликата е конзистентна со другите изведени на почетокот и крајот на првата година на Ван Гог во Париз. Тралбо забележува дека Ван Гог сликал голем број автопортрети во тоа време, веројатно поради неговата тешкотија да обезбеди модели. Тој бил во лоша здравствена состојба, а забите му паѓале, поради што пуштил мустаќи за да ги сокрие. Во тоа време тој бил облечен во градска облека во обид да го нагласи своето потекло од средната класа додека се трудел да воспостави конвенционална кариера за себе како уметник.
  • F627: Оваа слика можеби е последниот автопортрет на Ван Гог, кој му го дал на својот брат.
  • F525: Оваа слика можеби е последниот автопортрет на Ван Гог, кој ѝ го подарил на мајка си како роденденски подарок. Ван Гог го насликал „Автопортрет без брада“ веднаш откако се избричил (Хулскер мислел дека е насликан во Арл по неговото примање во болница, откако му го повредиле увото кога исто така бил избричен, како што може да се види на портретите „преврзано уво“ F527 и F529). Сликата може да се види во третата (помала) верзија на Спална соба во Арл во Музеј Орсе. Автопортретот е еден од најскапи слики на сите времиња, продаден за 71,5 милиони долари во 1998 година во Њујорк (град). Во тоа време, била трета (или четврта приспособена според инфлацијата) најскапа слика што некогаш била продадена.

Скандали[уреди | уреди извор]

Во Нацистичка Германија, сликите на Винсент ван Гог биле меѓу оние означени како „дегенерирана уметност“. Делата биле крадени и/или уништувани од германските власти, вклучително и автопортретот посветен на Пол Гоген, септември 1888 година, прикажан на црно-белата слика.

Автопортрет, со осакатено уво, 1889? (F 528)
Масло на платно, 40 × 31 cm
Национална галерија, Осло

Портрети на Винсент ван Гог од други уметници[уреди | уреди извор]

Фотографии[уреди | уреди извор]

  • Фотографија на Тео ван Гог, 13-годишна возраст, 1866 година
    Фотографија на Тео ван Гог, 13-годишна возраст, 1866 година
  • Фотографија на Тео ван Гог, 19 години, в. 1873 година
    Фотографија на Тео ван Гог, 19 години, в. 1873 година
  • Фотографија од Виктор Морин, в. 1886 година, Квебек. Откриена во раните 1990-ти, спорна, непотврдена фотографија на Винсент.
    Фотографија од Виктор Морин, в. 1886 година, Квебек. Откриена во раните 1990-ти, спорна, непотврдена фотографија на Винсент.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Three self-portraits hint at Vincent’s illness
  2. ↑ Van Gogh. Self-Portraits

Библиографија[уреди | уреди извор]

  • Dorn, Roland: Vincent, portraitiste: Bemerkungen zu ein paar heissen Eisen, in: Lukas Gloor, ed.: Van Gogh echt falsch: Zwei Selbstbildnisse der Sammlung Emil Bührle, Zürich 2005, pp. 7 – 21
  • Hammacher, A. M.: Van Gogh: Selbstbildnisse, Philipp Reclam jun., Stuttgart 1960; 2nd edition 1970
  • Hendriks, Ella; van Tilborgh, Louis. Vincent Van Gogh Paintings: 2, Lund Humphries 2011, ISBN 978-1848220836
  • Van Lindert, Juleke, & Van Uitert, Evert: Een eigentijdse expressie: Vincent van Gogh en zijn portretten, Meulenhoff/Landshoff, Amsterdam 1990 ISBN 90-290-8350-6
  • Pickvance, Ronald. Van Gogh In Saint-Rémy and Auvers (exh. cat. Metropolitan Museum of Art, New York: Abrams, 1986. ISBN 0-87099-477-8
  • Tralbaut, Marc Edo. Vincent van Gogh, London 1961, Macmillan, ISBN 033-3109104

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Општо
Групи
дела
Маслени слики
1882
1883
1884
1885
1886
1887
1888
1889
1890
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Портрети_на_Винсент_ван_Гог&oldid=4768988“