Кубрат (град)
| Кубрат Кубрат | |
|---|---|
| град | |
 Зградата на општината | |
  Кубрат | |
| Координати: 43°47′47″N 26°30′00″E / 43.79649° СГШ; 26.500061° ИГД | |
| Земја | Бугарија |
| Област | Разград |
| Општина | Кубрат |
| Управа | |
| • Градоначалник | Алкин Неби (ДПС) |
| Површина | |
| • Вкупна | 56,85 км2 (21,95 ми2) |
| Надм. вис. | 201 м |
| Население (2022) | |
| • Вкупно | 6,881 |
| • Густина | 120/км2 (310/ми2) |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| поштенски код | 7300 |
| Повик. бр. | +359 0848 |
| Мреж. место | kubrat.bg |
Кубрат (бугарски: Кубрат) — град во Североисточна Бугарија, административен центар на општината Кубрат во Разградската Област. Има население од околу 6.881 жители (2022).[1]
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Завет се наоѓа во западната половина на Лудогорието. Градот се наоѓа на 37 километри северно од регионалниот центар Разград и на 354 километри од главниот град Софија.
Историја[уреди | уреди извор]
Најраните пишани податоци за населбата се од 1624 година под името Балнубар, или преведено од турски како „Меден Кладенец“. Во 1890 година во Балбунар било отворено основно училиште, а на 4 мај 1891 година било основано оштинското читалиште „Кирил и Методиј“.
При избувнувањето на Балканската војна во 1912 година, 2 жители на Балнубар доброволно се пријавиле во Македонско-одринското ополчение.[2]
Во 1934 година, Балбунар го усвоил своето ново име во чест на ханот Кубрат.[3]
Најзначајните стекнувања на Кубрат до 1940 година биле 2 мелници, 2 машини за влачење волна и 1 маслена мелница. Главна егзистенција на населението било земјоделството, сточарството, сечата, туларството, трговијата со намирници и производствени производи.
Во 1949 година селото Кубрат било прогласено за град. Во 1955 година, блиското село Дрјаново било додадено кон градот Кубрат како негова населба.
Личности[уреди | уреди извор]
- Лили Иванова (р. 1939), поп-пејачка
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Таблица на адресно регистрираните по постоянен и по настоящ адрес лица oт дата 15.06.2022 г.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912 - 1913 г.: Личен състав по документи на Дирекция „Централен военен архив“. София, Главно управление на архивите, Дирекция „Централен военен архив“ В. Търново, Архивни справочници № 9, 2006. ISBN 954-9800-52-0. с. 827.
- ↑ Жоржета Назърска, Преименуване на населени места и местности в Шуменския регион (1878-1944) / Материали от Втората нац. конф. по история, археология и културен туризъм / Университетско издателство „Епископ Константин Преславски", Шумен 2011, ISВN: 978-954-577-588-8 / стр.580