Еемско Море

Од Википедија — слободната енциклопедија

Еемско Море — водно тело сместено приближно на местото каде што сега е Балтичкото Море за време на последната меѓуледничка, или Еемска фаза, морска изотопска фаза (МИС) 5е, околу 130.000 до 115.000 години п.с..[1] Нивото на морето било за 5 до 7 метри повисоко на светско ниво отколку што е денес, поради ослободувањето на ледничка вода во раната фаза на меѓуглацијалот. Иако „емијан“ со право се однесува само на северноевропскиот леднички систем, некои научници го користат поимот во поширока смисла за да означат кое било водно тело на високо ниво во последниот меѓуледнички.

Нивото на морето било 5 до 7 метри повисоко за време на МИС 5е, што резултирало со потопување на голем дел од балтичкиот регион.

Раното Еемско Море се поврзувало со Белото Море по линијата на сегашниот Бело Морски-Балтички канал. Карелија била поплавена, а езерата Ладога и Онега биле обични вдлабнатини во плиткиот источен крај на Еемското Море. На другиот крај морето се поврзувало со Северното Море пошироко отколку што е моментално. Голем дел од северна Европа бил под плитка вода. Скандинавија била остров. Соленоста на Еемското Море била споредлива со онаа на Атлантикот. Научниците дошле до овие заклучоци од студијата за типови на микроорганизми фосилизирани во глинените седименти поставени во Еемското Море и од вклучениот полен на леската, габерот и брезата.

За време на МИС 5е, просечната годишна температура била 3°C повисока од денес. На крајот, за време на поладната увертира на МИС 5d, c, b и a, регионот продолжил да расте изостатски. Малку вода била повторно заробена во мраз. Нивоата во Еемското Море се намалиле, а отворот кон Белото Море бил блокиран. Послееемското соленкаво езеро не траело долго геолошки гледано, но било целосно покриено со мраз. Вајхселовата глацијација почнувајќи целосно во МИС 4, со меѓустадијален во 3 и најголем степен во 2, произвела, максимум во 20.000-18.000 п.с., ледена покривка повеќе од 3 километри висока. Бидејќи коритото на езерото било длабоко само неколку стотини метри, ниедно езеро не можело да постои. Мразот се проширил на југ во северна Европа до територијата на денешна Франција и на исток до Полска. Во својата повлекување, се појавило Балтичкото Ледено Езеро.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Tikkanen, Matti; Oksanen, Juha (2002). „Late Weichselian and Holocene shore displacement history of the Baltic Sea in Finland“. Fennia. 180 (1–2): 9–20. Занемарен непознатиот параметар |name-list-style= (help)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]