Гумно
Гумно – рамно и широко место каде што се врши жито, обично со коњи.[1] Вообичаено гумното се наоѓа на отворено, поретко во затворен простор. Главно е земјено, а во планинските предели може да биде поплочено со камени плочи и опкружено со камено ѕидче. На гумното житото се врши рачно (со вршило) или со стока (коњи, волови, магариња и друго) која може да биде врзана за столб во средината на гумното кој се нарекува стожер.
Историја[уреди | уреди извор]
Гумната имаат древно потекло и не може да се каже кога се појавиле. Им претходеле едноставни широки и долги платформи покриени со глина.
Во 1950-тите и 1960-тите потребата од гумна во Македонија и на Балканот почнува да исчезнува со воведувањето на механизирано комбинирано жнеење, вршење и веење со комбајни.
Галерија[уреди | уреди извор]
Нико Пиросмани. „На гумно“, 1916 година
Гумно. Житото се врши со дикан — примитивно орудие налик на санка за одвојување на зрната од класјето
А. Венецијанов, „Гумно“, 1821 година
К. Лебедев. „Гумно“, 1894 година
