Антонио Чести
Антонио Чести (крстен на 5 август 1623 г. – 14 октомври 1669 година), познат бил првенствено како италијански композитор од ерата на барокот, бил и пејач (тенор) и оргулар. Тој бил „најпрославениот италијански музичар на својата генерација“.
Биографија[уреди | уреди извор]
Бил роден во Арецо и студирал со разни локални музичари. Во 1637 година тој се приклучил на Редот на малите франци или фрањевци, римокатоличка религиозна група основана од Францис од Асизи. Додека бил во Волтера, тој повеќе се свртел кон секуларната музика, можеби поради покровителството и влијанието на моќното семејство Медичи. Тука тој стапил во контакт и со Салватор Роза, кој напишал либрети за голем број кантати на Чести. До 1650 година, повикот на Чести како фрањевски фраер и неговиот успех како пејач и композитор за опери дошле во конфликт, и тој бил официјално укорен. Во 1652 година станал член на судот во Инсбрук на Фердинанд Чарлс, надвојводата на Австрија. Откако ја држел функцијата некаде во Фиренца како маестро ди капела, тој влегол во папската капела во 1660 година. Во 1666 година станал заменик-капелмајстер во Виена, а починал во Венеција во 1669 година
Музика[уреди | уреди извор]
Чести бил познат главно како композитор на опери. Најславните од нив биле Ла Дори (Инсбрук, 1657), Ил помо д'оро (Виена, 1668) и Оронтеа (1656). Il pomo d'oro (Златното јаболко) била напишано за венчавката во Виена на императорот Леополд I во 1666 година, а првпат била изведена во 1668 година, во позната раскошна продукција. Била многу пообработена од современите венецијански опери, вклучувајќи голем оркестар, бројни рефрени и разни механички уреди што се користеле за поставување работи како богови кои слегувале од небото (deus ex machina), поморски битки и бури.
Оронтеа била оживеана седумнаесет пати во следните триесет години, што ја прави една од најчесто изведуваните опери на континентот во средината на 17 век. Дури и Семјуел Пипс поседувал примерок од партитурата.[1] Вклучува добро позната сопранска арија „ Intorno all'idol mio “(англиски: „Околу мојот идол“).
Чести бил и композитор на камерни кантати, а неговите опери биле забележливи по чистиот и нежен стил на нивниот етер, повеќе прилагоден на камерната отколку на сценската. Пишувал во стилот на бел канто од 17 век, а неговите композиции биле под големо влијание на неговата кариера како професионален пејач. Неговото музичко пишување многу му должело на тоналитетот што се појавил во тоа време.
Дела[уреди | уреди извор]
| Наслов | Либрето | Датум на премиера | Место, театар | Белешки |
|---|---|---|---|---|
| Алесандро винцитор ди се стесо | Франческо Сбара | 1651 година | Венеција, Театро Санти Џовани и Паоло | |
| Il Cesare amante | Дарио Варотари | 1651 година | Венеција, Театро Гримано | |
| Клеопатра | Дарио Варотари | 1654 година | Инсбрук | ревидирана верзија на Il Cesare amante |
| L'Argia | Џовани Филипо Аполони | 1655 година | Инсбрук | |
| Марте плаката | Џовани Филипо Аполони | 1655 година | Инсбрук | |
| Оронтеа | Џацинто Андреа Чикоњини, ревидиран од Џовани Филипо Аполони | 19 февруари 1656 година | Инсбрук | оживеан во Инсбрук во 1982 година (Рене Џејкобс) и снимен за HM; оживеан во Франкфурт во 2015 година (Ајвор Болтон) |
| Ла Дори | Џовани Филипо Аполони | 1657 година | Инсбрук | |
| Венерен кацитарс | Франческо Сбара | 1659 година | Инсбрук | изгубени |
| La magnanimità d'Alessandro | Франческо Сбара | 1662 година | Инсбрук | |
| Ил Тито | Николо Береган | 13 февруари 1666 година | Венеција, Театро Гримано | |
| Nettuno e Flora festeggianti | Франческо Сбара | 12 јули 1666 година | Виена | |
| Le disgrazie d'Amore | Франческо Сбара | 19 февруари 1667 година | Виена | |
| Ла Семирами | Џовани Андреа Мониља | 9 јули 1667 година | Виена | ревидирана 1674 година во Модена како La schiava fortunata |
| La Germania esultante | Франческо Сбара | 1667 година | Виена | |
| Il pomo d'oro | Франческо Сбара | 12-14 јули 1668 година | Виена | |
| Џенсерико | Николо Береган | 1669 година | Венеција |
Снимки[уреди | уреди извор]
- Пјетро Антонио Чести „Пастичо“, Фествохен дер Алтен Музик во Инсбрук 1980 година, извадоци од оперите „Ил помо д'оро“, „Аргија“, „Тито“, „Оронтеа“, „Дори“, „Семирами“. Настапуваат: Рене Џејкобс, Џудит Нелсон, Вилијам Кристи, Конрад Јунгханел. ORF издание Alte Musik.
- Le disgrazie d'amore, Auser Musici, Карло Ипата, режисер, Hyperion CDA67771 (2010)
- Алма Миа, Ракел Андуеза, сопран со La Galania во режија на Фернандес Баена : извадоци од оперите L'Argia, La Dori, Orontea, Il Tito и две кантати: Non si parli più d'Amore и Ò quanto concorso . Anima e Corpo AeC003 (2014)
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Клаудио Монтеверди, постар современик на Чести
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Williams Brown, Jennifer (2000). „'Innsbruck, ich muss dich lassen': Cesti, Orontea, and the Gelone problem“. Cambridge Opera Journal. 12 (3): 179–217. doi:10.1017/s0954586700001798.
|