Џузепе Сарагат
| Џусепе Сарагат | |
|---|---|
.jpg)
| |
| Официјален портрет, 1971 | |
| претседател на Италија | |
| На должноста 29 декември 1964 – 29 декември 1971 | |
| Премиер | Алдо Моро Џовани Леоне Мариано Румор Емилио Коломбо |
| Претходник | Антонио Сигни |
| Наследник | Џовани Леоне |
| Министер за надворешни работи | |
| На должноста 4 декември 1963 – 22 јули 1964 | |
| Премиер | Алдо Моро |
| Претходник | Атилио Пичиони |
| Наследник | Алдо Моро |
| Вицепремиер на Италија | |
| На должноста 10 февруари 1954 – 19 мај 1957 | |
| Премиер | Марио Скелба Антонио Сигни |
| Претходник | Атилио Пичиони |
| Наследник | Џузепе Пела |
| На должноста 1 јуни 1947 – 27 јануари 1950 | |
| Премиер | Алсиде Де Гаспери |
| Претходник | Основана канцеларија |
| Наследник | Атилио Пичиони |
| Претседател на Основачко собрание | |
| На должноста 25 јуни 1946 – 6 февруари 1947 | |
| Претходник | Чарлс Сфорца |
| Наследник | Умберто Терачини |
| Лични податоци | |
| Роден(а) | 19 септември 1898 Турин, Италија |
| Починал(а) | Предлошка:Датум на смрт и години Рим, Италија |
| Националност | Италијанско |
| Партија | PSU (1922–1930) PSI (1930–1947) PSDI (1947–1988) |
| Сопружник | Џузепина Болани (в. 2024; смрт Грешка: погрешен формат за време)[1] |
| Установа | Универзитетот во Турин |
Џузепе Сарагат (19 септември 1898 – 11 јуни 1988 година)[2] бил италијански политичар кој служел како претседател на Италија од 1964 до 1971 година.
Биографија[уреди | уреди извор]
Сарагат е роден на 19 септември 1898 година во Торино, Пиемонт, Кралството Италија, од родители Сардинија. Тој бил член на Унитарната социјалистичка партија од 1922 година. Се преселил во Виена во 1926 година и во Франција во 1929 година.
Политичка кариера[уреди | уреди извор]
По распаѓањето на ПСУ во 1930 година, Сарагат се приклучил на Италијанската социјалистичка партија (Партито Социјалиста Италијано, ПСИ). Бил реформатор, демократски социјалист кој ја напуштил ПСИ во 1947 година поради загриженост за нејзиниот тогашен близок сојуз со Италијанската комунистичка партија. Потоа ја основал Социјалистичката партија на италијанските работници која во 1952 година станала Италијанска демократска социјалистичка партија (ПСДИ). Тој требало да биде главен лидер на ПСДИ до крајот на својот живот.[3]
Во 1944 година, Сарагат бил министер без ресор и амбасадор во Париз од 1945 до 1946 година, пред неговото назначување за претседател на Уставотворното собрание на Италија истата година по основањето на Италијанската Република. Бил министер за надворешни работи во Кабинетот Моро I и Кабинетот Моро II, предводен од водачот на христијанската демократија Алдо Моро од 1963 до крајот на 1964 година, кога бил избран за претседател на Италијанската Република. Неговиот избор покажал редок пример на единство меѓу италијанската левица и следеле гласините за можен неофашистички пуч, Пијано Соло, за време на претседателствувањето на Антонио Сегни.[3][4]
Сарагат починал во Рим, Лацио, на 11 јуни 1988 година. Атеист,[5] но се вели дека станал католик и дека имал религиозен погреб.[6]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Vespa, Bruno (7 Октомври 2010). L'amore e il potere. Edizioni Mondadori. ISBN 9788852012037. Посетено на 14 Август 2018 – преку Google Books. Проверете ги датумските вредности во:
|access-date=, |date=(help) - ↑ Rizzo, Tito Lucrezio (23 October 2012). Parla il Capo dello Stato: sessanta anni di vita repubblicana attraverso il Quirinale 1946-2006. Gangemi Editore spa. ISBN 9788849274608. Посетено на 14 August 2018 – преку Google Books.
- ↑ 3,0 3,1 Saragat, Giuseppe: “Dizionario di Storia” – Treccani (in Italian) Retrieved 20 April 2013.
- ↑ Hevesi, Dennis. „Giuseppe Saragat Is Dead at 89; President of Italy From '64 to '71“. Посетено на 14 August 2018.
- ↑ Bruno Vespa, L'amore e il potere. da Rachele a Veronica, un secolo di storia italiana, Mondadori, Milano, 2009, p. 120.
- ↑ From Padre Rotondi e la "conversione" di Saragat
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
Џузепе Сарагат на Ризницата ?
|