Фаенца

Координати: 44°17′08″N 11°53′00″E / 44.28556° СГШ; 11.88333° ИГД / 44.28556; 11.88333
Од Википедија — слободната енциклопедија
Фаенца
Фаенца / Предлошка:Родното име
општина
Град Фаенца
Фаенца во провинцијата Равена
Фаенца во провинцијата Равена
ЗемјаИталија
РегионЕмилија Ромања
ПокраинаРавена (РА)
ПоделоциАлберето, Борго Тулиеро, Кастел Раниеро, Селе, Косина, Ерано, Гранароло, Мецено, Ориоло деи Фичи, Пиеве Чесато, Пиеве Понте, Прада, Реда, Сан Биаџо, Сант'Андреа, Санта Лусија,
Управа
 • ГрадоначалникМасимо Изола
Површина
 • Вкупна215,72 км2 (8,329 ми2)
Надм. вис.&1000000000000003400000034 м
Население (31Јули 2017)[1]
 • Вкупно58.863
 • Густина2,7/км2 (7,1/ми2)
Демонимод Фаенца
Часовен појасCET (UTC+1)
 • Лете (ЛСВ)CEST (UTC+2)
Пошт. бр.48018
Повик. бр.0546
Светец-заштитникМадона на благодатта
СлаваЈуни 17
Мреж. местоМатична страница
Катедралата Фаенца.

Фаенца бил италијански град и комуна со 59.063 жители во провинцијата Равена, Емилија-Ромања, сместен 50 км. југоисточно од Болоња.

Фаенца бил дом на историско производство на глазирана глинена керамика од мајолика, позната по француското име на градот како фајанс.

Географија[уреди | уреди извор]

Фаенца, во подножјето на првите под-апенински ридови, била опкружена со земјоделски регион вклучувајќи лозја во ридовите и обработено земјиште со траги од римскиот систем за поделба на земјиштето и плодни пазарни градини во рамнините. Во блиските зелени долини на реките Самоџа и Ламоне имало голем број прекрасни куќи од 18 и 19 век, сместени на пространи терени или на кои им претходеле долги патеки со дрворед од чемпрес.

Историја[уреди | уреди извор]

Според митологијата, името на првата населба, Faoentia, имало етрурски и келтски корени, што на латински значело „Splendeo inter deos“ или „светам меѓу боговите“, на современ англиски јазик. Самото име, кое доаѓало од Римјаните кои го развиле овој центар под името Фавентиа, станало синоним за керамика (мајолика) на различни јазици, вклучувајќи француски (faïence) и англиски (faience).

Овде Квинт Кецилиј Метелус Пиј ја поразил популарната војска на Гнеус Папириус Карбо во 82 п.н.е.

Од втората половина на I век од нашата ера, градот значително процветал како резултат на неговите земјоделски склоности и развојот на индустриските активности како што биле производство на секојдневни предмети од керамика и тули и ленен текстил.

Овде Тотила и војската на Остроготите ја поразиле византиската војска во Италија во битката кај Фавентија во 542 г.

По период на декаденција од II век до раниот среден век, таа повторно добила просперитет од 8 век па натаму. Околу 1000 година со владата на бискупите, а потоа и во ерата на Комуната, градот започнал долг период на богатство и градежна експанзија кој го достигнал својот врв со владеењето на семејството Манфреди. Првите конзули биле избрани во 1141 година, а во 1155 година подеста бил задолжен за владата на градот. Во војните меѓу Гелфите и Гибелините кои започнале во следните години, Фаенца најпрво му била лојална на императорот на Светото Римско Царство. Меѓутоа, во 1178 година, таа ја сменила страната и влегла во Ломбардскиот Сојуз. Внатрешните спорови сепак го фаворизирале стекнувањето на власта од Магинардо Пагано, кој останал podestà и capitano del popolo неколку години.

Хроника на Фаенца, завршена во 1236 година, била историја на градот од неговото основање. Го прикажувала градот како стабилен Гелф во симпатиите. Се борел за папата во Војната на клучевите (1229).

На почетокот на 14 век, Гуелф Манфреди започнал владеење над Фаенца кое требало да трае речиси два века. Врвот на раскошот бил достигнат за време на Карло II Манфреди, во втората половина на векот, кога центарот на градот бил обновен. Во 1488 година Галеото Манфреди бил убиен од неговата сопруга: неговиот син Астор III го наследил, но за возврат бил убиен во Рим како затвореник на Чезаре Борџија, кој ја зазел Фаенца во 1501 година.

По краток период на венецијанска доминација, Фаенца станала дел од Папските држави до 1797 година.

Фаенца загубила 1.322 свои граѓани за време на Втората светска војна. По неколкумесечни бомбардирања и крвава битка, конечно била ослободена од Новозеландската армија ( 2-та новозеландска дивизија ) на 17 декември 1944 година.

Главни знаменитости[уреди | уреди извор]

Архитектонските атракции на Фаенца биле концентрирани на двата доследни главни плоштади: Плоштадот дел Пополо, наредени со две крила со двојни порти, и Плоштадот дел Либерта.

Верски објекти[уреди | уреди извор]

  • Катедралата Фаенца: сместена на источната страна на Плоштадот дел Либерта. Под влијание на тосканскиот стил, тој бил еден од највисоките изрази на ренесансната уметност во Ромања. Изграден според дизајнот на Џулијано да Мајано, започнат во 1474 година и завршен во 1511 година. Мермерната декорација на фасадата останала недовршена. Внатрешноста, наосот и два патека со очигледни референци на Сан Лоренцо на Брунелески во Фиренца, биле сместени бројни дела од ренесансната уметност, главно скулптура, меѓу кои биле и гробовите на Свети Теренс и Свети Емилијан (тосканско училиште од 15 век ) и онаа на Свети Савино, можеби направена во Фиренца од Бенедето да Мајано.
  • Сант Антонио
  • Сан Бартоломео
  • Санта Марија дел Кармин
  • Црквата Коменда
  • Санта Марија ад Нивес
  • Санта Марија дел Анџело

Секуларни згради[уреди | уреди извор]

  • Палата дел Подеста и Градското собрание, и двете од средновековно потекло, стоеле на Плоштадот дел Пополо. Првиот бил во голема мера обновен во почетокот на 20 век, додека вториот — радикално се трансформирал во 18 век — бил Палата на капетанот на народот, а подоцна и резиденција на владејачкото семејство Манфреди.
  • Златарскиот портик спроти катедралата, оваа отворена галерија и монументалната фонтана со бронзи биле изградени во првата деценија на 17 век.
  • Саат-кулата, пред влезот на Плоштадот, била повоена обнова на кулата од 17 век што стоела на раскрсницата на кардото и портата декуманус на римската Фавенција.

Меѓу другите споменици на историскиот центар бил3 Палата Милцети, најбогатата и најзначајната неокласична зграда во регионот и Театарот Масини (1780–1787). Во близина, вилата Големи куќи на Фернијцитеимала колекција на керамика Фаенца од 18 и 19 век.

Природни локалитети[уреди | уреди извор]

Од голем интерес биле и Grotta Tanaccia Karstic Park и природниот парк Carnè, огромна зелена површина со центар за посетители и освежителни пијалаци, кои се одликувале со типичен пејзаж од долини, клисури и дупки од ластовички.

Пример за Faenza Majolica во таканаречениот гарофано стил.

Мајолица[уреди | уреди извор]

Фаенца бил дом на Меѓународниот музеј на керамика. Во музејот биле сместени парчиња од целиот свет и од секоја епоха, од класични амфори до делата на Шагал и Пикасо, а имал и богат дел посветен на керамиката Фаенца во златното доба на ренесансата. Други интересни уметнички збирки се наоѓале во Општинската уметничка галерија, Музејот на епархијата, музејот Бенданди и библиотеката Манфреди. Историската продукција на Faenza majolica била призната во светот како еден од највисоките моменти на уметничка креативност изразена преку керамика. Традицијата била родена од конвергенција на поволни услови: територија богата со глина, вековна историја на политички и трговски односи со блиската Тоскана (особено со Фиренца).

Како доказ за популарноста на градската маиолика низ вековите, на 18 август 2006 година, премиерот на Квебек Жан Шарест објавил дека канадските археолози ја откриле прецизната локација на изгубената прва канадска колонија Чарлсбур-Ројал[2] и дека фрагмент од таму, била пронајдена декоративна чинија Историјато, произведена во Фаенца помеѓу 1540 и 1550 година, која можела да му припаѓа само на член на француската аристократија во колонијата.

Култура[уреди | уреди извор]

Во септември и октомври меѓународните настани за современа и класична керамичка уметност, како што биле Argillà Italia и Buongiorno Ceramica, привлекувале мајолика аматери, колекционери и уметници во Фаенца од целиот свет. Во јуни, Палио дел Нибало, турнир меѓу пет коњаници од областите на градот, повторно ја евоцирала величественоста и борбите на Фаенца во епохата Манфреди.

Во последниот викенд од септември се одржал MEI - Meeting delle Etichette Indipendenti (Независен состанок на етикетата), музички настан на кој се собирале дискографски куќи и музичари кои се дефинирале како независни од големите дискографски куќи. Музичари од национален калибар учествувале со концерти во 2/3 вечери од времетраењето на манифестацијата. Настанот се одржал во историскиот центар.

Типични регионални јадења вклучувале домашни таљатели, каппелети, лазањи и строцапрети со сос од месо Ромања. Некои од типичните ресторани во Фаенца биле: La Baita, Marianaza, Trattoria da Manueli каде што можеле да најдете традиционални локални јадења.

Во Ботаничките градини, веднаш до Граѓанскиот природен научен музеј со своите колекции, биле сместени повеќе од 170 видови растенија домородни на Ромања. Имало околу 1км на јавна урбана зелена површина. Паркот Бучи, создаден во 1968 година, имал површина од околу 80.000 км брановидна земја, зелени ливади и води богати со риби, со видови птици, вклучувајќи ја и дивата патка, штркови и лебеди.

Спорт[уреди | уреди извор]

Фиренца – Фаенца 100-километри маратон, напорна трка на долги патеки што се одржала во текот на минатиот викенд во мај, привлекувала спортисти од сите националности.

Фаенца бил дом на Формула 1 тркачкиот тим Скудерија АлфаТаури, поранешна Скудерија Торо Росо, порано Минарди. Минарди бил еден од последните мали, независни конструктори во Формула 1, а бил купен од во 2005 година, продолжувајќи да биде со седиште во Фаенца.

Исто така, со седиште во Фаенца бил Гресини Рачинг, започнат во 1997 година од Фаусто Гресини, поранешен светски шампион во 125cc. Тимот имал освоено 4 светски шампионати во мотоцикли: еден во 250cc со Даиџиро Като, еден во Мото 2 со Тони Елиас, еден во Мото 3 со Хорхе Мартин и последниот со Матео Ферари во МотоЕ.

Фаенца бил домаќин на Големата награда на светскиот шампионат во мотокрос многу пати, последната во 2020 година. Користената патека била патеката „Монте Корали“, која се наоѓала на 8 км од центарот на градот.

Забележителни луѓе[уреди | уреди извор]

  • Фабио Бабини (роден 1969 година), италијански тркачки возач
  • Андреа Бертони (1454-1483), католички свештеник од службениот ред
  • Саманта Касела (родена 1981), италијански режисер и сценарист
  • Матео Нанини (роден 2003), италијанско-аргентински тркачки возач
  • Лаура Паусини (родена 1974), италијанска пејачка и композиторка
  • Отавијано да Фаенца, сликар од 14 век
  • Јуки Цунода (роден 2000 година), Формула 1 возач

Транспорт[уреди | уреди извор]

Железничката станица Фаенца, на Пјаца Чезаре Батисти, била дел од железничката пруга Болоња-Анкона. Тоа, исто така, бил крај на две секундарни железници, кои ја поврзувале Фаенца со Равена и Фиренца, соодветно. Отворена е во 1893 година, ја заменил претходната станица, која била отворена во 1861 година на локација источно од сегашната станица, во близина на она што сега е Виа Калдеси.[3]

Збратимени градови — збратимени градови[уреди | уреди извор]

Фаенца била збратимена со:[4]  

Поврзано[уреди | уреди извор]

  • Епархија Фаенца-Модиљана

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Податоци за населението од Istat
  2. ↑ canada.com Архивирано на 30 јануари 2009 г.
  3. ↑ „Faenza Railway Station“. Terre di Faenza website. Terre di Faenza. Архивирано од изворникот на 22 July 2011. Посетено на 20 January 2011. Надворешна врска во |work= (help) (на англиски)
  4. ↑ „Chi Siamo“. gemellaggifaenza.it (италијански). Associazione per i Gemellaggi con il Comune Faenza. Посетено на 2019-12-16.

Во статијата се вклучени содржини од дело денес во јавна сопственост: Wood, James, уред. (1907). „article name needed“. Енциклопедија „Нутал“. Лондон и Њујорк: Фредерик Ворн.CS1-одржување: ref=harv (link)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Фаенца&oldid=5114666“