Лукас Окампос

Од Википедија — слободната енциклопедија
Лукас Окампос
Лукас Окампос во дресот на Севиља во 2020 година
Лични податоци
Полно име Лукас Ариел Окампос[1]
Роден на 11 јули 1994(1994-07-11) (29 г.)
Роден во Килмес, Аргентина
Висина 1.88 м[2]
Позиција напад
Клупски податоци
Сегашен клуб Ајакс
(позајмен од Севиља)
Број 11
Младинска кариера
2000–2009 Килмес
2009–2011 Ривер Плејт Ривер Плејт
Кариера*
Години Клуб Наст. (Гол.)
2011–2012 Ривер Плејт Ривер Плејт 39 (7)
2012–2015 Монако Монако 80 (10)
2015 → Марсеј Олимпик Марсеј (п) 14 (2)
2015–2019 Марсеј Олимпик Марсеј 82 (14)
2016–2017 → Џенова Џенова (п) 14 (3)
2017 → Милан Милан (п) 12 (0)
2019– Севиља Севиља 100 (25)
2022– → Ајакс Ајакс (п) 4 (0)
Репрезентација ‡
2009 Аргентина 15 4 (2)
2011 Аргентина 17 12 (3)
2019– Аргентина 10 (2)
*Настапи и голови само на првенствени натпревари, според податок од 23:58, 1 октомври 2022 (UTC)
‡ Настапи и голови за репрезентација, според податок од 29 март 2022

Лукас Ариел Окампос (роден на 11 јули 1994 година) — аргентински професионален фудбалер кој игра како крилен напаѓач за Ајакс од Ередивиси, како позајмен од Ла Лига клубот Севиља и за репрезентацијата на Аргентина.

Окампос ја започнал својата сениорска кариера во Аргентина во Ривер Плата пред да се приклучи на Монако за рекордна сума од 11 милиони евра во Лига 2 во 2012 година. Тој поминал две и пол сезони во кнежевството и бил номиниран за европската награда Златно момче пред да се приклучи на Марсеј. Таму, тој поминал четири сезони, од двете страни на позајмица во Италија со Џенова и Милан, пред да се приклучи на Севиља во 2019 година.

Клупска кариера[уреди | уреди извор]

Рана кариера[уреди | уреди извор]

Окампос почнал да игра фудбал во академијата на Килмес на шестгодишна возраст, каде за прв пат играл како напаѓач. Токму со Килмес, Окампос бил забележан од Ривер Плата. Во младинскиот натпревар против клубот од Буенос Аирес, Окампос постигнал два гола, што го натерало раководството на Ривер да го следи неговиот напредок.[3] Тие го комплетирале неговото потпишување по Судамерикано до 15 години во кој Окампос бил одличен за Аргентина, потпишувајќи го на 50% договор за косопственост со Квилмес.[4]

Ривер Плата[уреди | уреди извор]

Окампос за време на неговиот престој со Ривер Плата во Аргентина.

Првата можност на Окампос со високиот тим на Ривер Плата се појавил во 2011 година по испаѓањето на клубот во Национал Б за прв пат во нивната историја. Своето деби за првиот тим му било доделено од менаџерот Матија Алмејда на 16 август 2011 година, на 17-годишна возраст, против Чакарита Јуниорс и го постигнал својот прв гол за клубот на следниот натпревар, постигнувајќи го првиот гол на Ривер во победата од 3–1 над Индепендиенте Ривадавија.[5] Патеките на Окампос и Алмејда претходно се вкрстувале во Килмес каде што Алмејда бил играч во времето на пристигнувањето на Окампос во академијата.[4] Окампос набрзо се етаблирал како редовен играч во стартните единаесет и бил клучен за Ривер да се обезбеди промоција на клубот назад во Примера дивисион, завршувајќи ја сезоната со 7 гола со 38 настапи. Неговата форма во текот на целата сезона, исто така, го прогласила ФИФА како еден од играчите што треба да се гледаат во 2012 година.[6] Тој го направил своето деби во Примера дивисион на првиот ден од следната сезона против Белграно.[7] Сепак, тоа ќе биде неговиот последен настап за клубот, бидејќи на 6 август 2012 година го завршил трансферот во францускиот клуб Монако.

Монако[уреди | уреди извор]

Окампос играјќи за Монако во 2014 година

На 6 август 2012 година, тимот од Лига 2, Монако, во сопственост на рускиот милијардер Дмитри Риболовлев и управуван од Клаудио Раниери, го завршил потпишувањето на Окампос за пријавена сума од 11 милиони евра, при што надоместокот бил поделен помеѓу Килмес, Ривер и група инвеститори.[4] По завршувањето на договорот, Окампос станал најскапото потпишување во Лига 2 на сите времиња.[8][9] Тој го направил своето деби за клубот на 31 август 2012 година, влегувајќи како замена во второто полувреме за Емир Бајрами во поразот со 2–1 против Ле Авр.[4] Потоа, Окампос го постигнал својот прв гол за клубот во неговиот втор настап во третото коло од Купот на Лига кога Монако го победил Валенсиен со 4-2.[10] Голот, подоцна бил избран од страна на поддржувачите на Монако за гол на сезоната на клубот.[11] Неговиот прв првенствен гол за клубот дошол на 18 јануари 2013 година кога постигнал еден и забележал асистенција за Гери Кагелмахер во победата од 2–0 над Истрес .[12] Окампос на крајот настапил на 29 натпревари во текот на првенството, постигнувајќи четири гола додека Монако го обезбедил своето враќање во Лига 1.[13]

Промоцијата на Монако во Лига 1 било придружено со бран трошење од Риболовлјев. Рускиот сопственик ги комплетирал засилувањата со големи пари на Џејмс Родригес, Радамел Фалкао и Жоао Мутињо, меѓу другите, со ефектот што Окампос сфатил дека неговото влијание во тимот на Монако се намалува.[11] И покрај тоа што играл повеќе од клупата отколку од самиот почеток, Окампос сепак успеал да постигне 5 гола во 34 настапи а Монако ја завршил сезоната како второпласиран пред ПСЖ.[13] Неуспехот на Монако да ја обезбеди титулата во лигата и покрај големите инвестиции довело до отказ на Раниери на крајот на сезоната и замена со Леонардо Жардим.[14] И покрај тоа што знаел дека неговото време за игра дополнително се намалува под Жардим, Окампос бил номиниран за европската награда „Златно момче“ во октомври 2014 година, иако наградата на крајот ја освоил Рахим Стерлинг од Ливерпул.[15] На 26 ноември, Окампос го постигнал својот прв гол во Лигата на шампионите во победата од 1–0 на гости против Баер Леверкузен.[16] Откако започнал само седум натпревари до крајот на јануари 2015 година, Окампос побарал да се оддалечи од кнежевството и му била исполнета желбата со трансфер во ривалите од Лига 1, Марсеј.

Марсеј[уреди | уреди извор]

На 3 февруари 2015 година, Окампос потпишал за ривалите од Лига 1 на Монако, Марсеј, на позајмица до крајот на сезоната, каде што се здружил со сонародникот и менаџер, Марсело Биелса. Четири дена подоцна, тој дебитирал со голови за клубот, постигнувајќи во ремито 1-1 со Рен.[17] Тој на крајот забележал четиринаесет настапи и постигнал два гола за време на неговата позајмица бидејќи Марсеј ја завршил сезоната на четвртото место. На 30 јуни 2015 година, Марсеј објавил дека Окампос потпишал за клубот на постојан договор за сума за која се верува дека изнесува околу 7 милиони евра.[18] Тој го постигнал својот прв гол во сезоната во победата со 6-0 над Троа на 23 август.[19] Голот подоцна бил номиниран за наградата гол на сезоната во Лига 1, која на крајот ја освоил Пјерик Капеле од Анже [20][21] Тоа бил неговиот единствен придонес и по оставката на Биелса во почетокот на кампањата, Окампос се борел да импресионира под водство на новиот менаџер Мишел, и забележал само 17 настапи во текот на сезоната во лигата.[13]

Позајмици[уреди | уреди извор]

На 29 јуни 2016 година, тимот од Серија А, Џенова, го објавил потпишувањето на Окампос на сезонска позајмица, со вклучена опција за купување.[17] Тој го направил своето деби за клубот на 12 август, влегувајќи како замена во второто полувреме во победата од 3–2 во Купот на Италија над Лече, и го направил своето деби во Серија А на 21 август во победата со 3–1 над новопромовираниот Каљари.[22][23] Во септември, Окампос ги повредил лигаментите на коленото поради што го исклучило еден месец од терените.[24] Тој се вратил на 6 ноември и го постигнал својот прв гол за Џенова во ремито 1–1 со Удинезе.[25] Тој го постигнал својот втор гол следната недела во поразот со 3-1 од Лацио пред да го постигне својот трет и последен гол за клубот на 22 јануари 2017 година, постигнувајќи го вториот гол за Џенова во ремито 2-2 со Кротоне.[26][27] Кон крајот на јануари, Џенова и Марсеј постигнале договор да му дозволат на Окампос да му се приклучи на Милан за остатокот од неговата позајмица за пријавена сума од 500 илјади евра.[28]

На 30 јануари 2017 година, Милан го потврдил потпишувањето на позајмица на Окампос до крајот на сезоната, при што Џенова ја задржала опцијата да го купи од Марсеј на крајот од позајмицата.[29][30] Тој бил позајмен како замена за Французинот М'Баје Нијанг, кој се преселил на позајмица во Премиер лигата за екипата на Вотфорд.[31] Окампос го направил своето деби за клубот на 5 февруари, влегувајќи како замена во доцното второ полувреме наместо Андреја Бертолачи во поразот од Сампдорија со 1–0.[32] Сепак, тој настапувал спорадично за клубот, а на крајот на сезоната се вратил во Марсеј, играјќи вкупно 29 натпревари и постигнувајќи 3 гола во сите натпреварувања за време на неговиот престој со Џенова и Милан.

Враќање во Марсеј[уреди | уреди извор]

Окампос за Марсеј во 2018 година

Окампос постигнал гол на својот прв настап во Лига 1 по неговото враќање во Марсеј, постигнувајќи го единствениот гол во победата од 1-0 над Нант на 12 август 2017 година.[33] На 1 октомври, тој постигнал гол на натпреварот против Ница, победувајќи во натпреварот за Марсеј со 4–2.[34] Тој ја одржувал својата форма во текот на првата половина од сезоната, постигнувајќи 6 гола во 15 лигашки настапи до крајот на годината, поради што бил поврзан со преселба во Торино за време на јануарскиот трансфер пазар.[35] Сепак, тој останал во Марсеј и на 7 февруари 2018 година го постигнал својот прв професионален хет-трик во победата од 9-0 на Купот на Франција над Бург-ан-Брес. Резултатот бил и најголемата победа на Марсеј во последните 70 години.[36] Тој, исто така, редовно настапувал во кампањата на клубот во Лига Европа и му помогнал на тимот да стигне до финалето на натпреварувањето, каде што загубиле со 3–0 од шпанскиот тим, Атлетико Мадрид .[37][38] Тој останал во Марсеј следната сезона пред да замине за Шпанија, постигнувајќи 28 гола на 135 натпревари за време на неговиот престој во клубот.[39]

Севиља[уреди | уреди извор]

На 3 јули 2019 година, Окампос потпишал петгодишен договор со Севиља од Ла Лига за необјавена сума.[40] На 11 август 2020 година, тој го постигнал победничкиот гол за Севиља во 88-та минута, во победата со 1-0 против Вулверхемптон Вондерерс во четврт-финалето на УЕФА Лига Европа 2019-20 .[41] Во својата дебитантска сезона со Севиља, Окампос постигнал 14 гола во Ла Лига за да заврши на 4-то место на табелата,[42] и на крајот ја освоил Лигата на Европа.[43] На 24 септември 2020 година, тој постигнал гол од пенал во поразот од 1–2 против Баерн Минхен во Суперкупот на УЕФА 2020 година.[44][45]

Ајакс[уреди | уреди извор]

На 31 август 2022 година, Окампос потпишал за Ајакс на позајмица со вклучена опција за купување во вредност од 16 милиони евра.[46] Окампос бил доведен како директна замена за Антони, кој штотуку му се приклучил на Манчестер Јунајтед за рекордна сума од Ередивиси од 100 милиони евра.[47]

Меѓународна кариера[уреди | уреди извор]

Откако претходно ја претставувал својата нација на младинско ниво, Окампос го имал своето деби за сениорската репрезентација на Аргентина на 9 октомври 2019 година за време на пријателскиот натпревар против Германија, влегувајќи како замена на полувремето за Анхел Кореја и постигнувајќи доцно израмнувачки гол во ремито 2-2.[48]

Статистика[уреди | уреди извор]

Клупска[уреди | уреди извор]

Обновено на 12 октомври 2022[49][50]
Настапи и голови по клуб, сезона и натпреварување
Клуб Сезона Лига Национален Куп Лига Куп Континентално Останато Вкупно
Лига Нат Гол Нат Гол Нат Гол Нат Гол Нат Гол Нат Гол
Ривер Плејт 2011–12 Насионал Б 38 7 1 0 — 0 0 — 39 7
2012–13 Примера Дивисион 1 0 0 0 — 0 0 — 1 0
Вкупно 39 7 1 0 — 0 0 — 40 7
Монако 2012–13 Лига 2 29 4 1 0 2 1 — — 32 5
2013–14 Лига 1 34 5 4 2 1 0 0 0 — 39 7
2014–15 17 1 2 1 1 0 6[б 1] 1 — 26 3
Вкупно 80 10 7 3 4 1 6 1 — 97 15
Марсеј (п) 2014–15 Лига 1 14 2 2 1 1 0 0 0 — 17 3
Марсеј 2015–16 Лига 1 17 1 1 0 1 1 6[б 2] 2 — 25 4
2017–18 31 9 4 3 1 0 17 4 — 53 16
2018–19 34 4 1 0 1 0 4 1 — 40 5
Вкупно 96 16 8 4 4 1 27 7 — 135 28
Џенова (п) 2016–17 Серија А 14 3 3 0 — — — 17 3
Милан (п) 2016–17 Серија А 12 0 0 0 — — 0 0 12 0
Севиља 2019–20 Ла Лига 33 14 4 2 — 7 1 — 44 17
2020–21 34 5 4 2 — 7 0 1[б 3] 1 46 8
2021–22 30 6 3 1 — 9[б 4] 2 — 42 9
2022–23 3 0 0 0 — 0 0 — 3 0
Вкупно 100 25 11 5 — 23 3 1 1 135 34
Ајакс (п) 2022–23 Ередивиси 4 0 0 0 — 2 0 — 6 0
Вкупно 345 61 30 12 8 2 58 11 1 1 442 87

Меѓународна[уреди | уреди извор]

Обновено на 29 март 2022 [51]
Настапи и голови по репрезентација и година
Репрезентација Година Натпревари Голови
Аргентина 2019 3 2
2020 4 0
2021 1 0
2022 2 0
Вкупно 10 2

Почести[уреди | уреди извор]

Клупска[уреди | уреди извор]

Ривер Плата [50]

Индивидуални[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ „Ocampos, Lucas Ariel“. CA River Plate. Посетено на 18 October 2010.
  2. ↑ „Lucas Ocampos“. Sevilla FC. Архивирано од изворникот на 16 July 2022. Посетено на 16 July 2022.
  3. ↑ „Futur Crack: Ocampos la pépite de River Plate“. Les-Transferts (француски). 5 January 2011. Посетено на 2 February 2013.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Faure, Nico (15 April 2013). „Prospect: Lucas Ocampos“. Get French Football News. Посетено на 20 August 2016.
  5. ↑ „Match: Ind. Riv. v River“. ESPN. 21 August 2011. Посетено на 20 August 2016.[мртва врска]
  6. ↑ „Players to watch in 2012“. FIFA. 13 January 2012. Архивирано од изворникот на 16 January 2012. Посетено на 17 February 2012.
  7. ↑ „"River está siempre en mi cabeza"“. Olé (шпански). 30 December 2015. Архивирано од изворникот на 2017-06-10. Посетено на 20 August 2016.
  8. ↑ Matta, Antoine (17 August 2016). „Lucas Ocampos, la dernière chance“. Calciomio (француски). Посетено на 28 August 2016.
  9. ↑ Doyle, Paul (2 May 2013). „Monaco's free-spending ascent has French sides fearing for their future“. Guardian. Посетено на 28 November 2016.
  10. ↑ „Monaco v Valenciennes“. Ligue 1 (француски). 26 September 2012. Посетено на 2 February 2013.
  11. ↑ 11,0 11,1 Coates, Peter (27 November 2015). „Lucas Ocampos: Can Monaco's speed merchant replace Raheem Sterling at Liverpool?“. Sportskeeda. Посетено на 20 August 2016.
  12. ↑ Pelayo, Yannick (20 December 2013). „Janvier 2013 or the month Ocampos grew wings“. AS Monaco (француски). Архивирано од изворникот на 3 September 2017. Посетено на 20 August 2016.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 „Lucas Ocampos“. Soccerway. Посетено на 20 August 2016.
  14. ↑ „Claudio Ranieri sacked: Monaco dismiss manager despite finishing second in Ligue 1 and qualifying for Champions League“. Independent. 20 May 2014. Посетено на 20 August 2016.
  15. ↑ Pelayo, Yannick (25 October 2014). „Lucas Ocampos nomeado para Golden Boy 2014“. AS Monaco (француски). Архивирано од изворникот на 3 September 2017. Посетено на 20 August 2016.
  16. ↑ „Bayer Leverkusen 0-1 Monaco: Ocampos steals win for visitors“. Goal.com. 26 November 2014.
  17. ↑ 17,0 17,1 „Genoa sign Lucas Ocampos on loan from Marseille“. ESPN. 29 June 2016. Посетено на 20 August 2016.
  18. ↑ Huguenin, Michael (3 July 2015). „Ocampos seals permanent Marseille move“. Goal.com. Посетено на 27 August 2015.
  19. ↑ Scott, A (23 August 2015). „Michel's Marseille Hit Troyes For Six“. Ligue 1. Архивирано од изворникот на 2017-09-03. Посетено на 27 August 2015.
  20. ↑ Szwarc, Daniel (20 May 2016). „Un golazo de Lucas Ocampos, nominado al mejor del año en Francia“. La Pagina Millonaria (француски). Архивирано од изворникот на 2017-09-03. Посетено на 20 August 2016.
  21. ↑ „Pierrick Capelle ,Auteur du Plus Beau But de la Saison!“. Trophées UNFP (француски). Посетено на 20 August 2016.
  22. ↑ „Prêtés : trois défaites et des débuts“. Le Phoceen (француски). 20 August 2016. Посетено на 21 August 2016.
  23. ↑ „Genoa 3–1 Cagliari“. ESPN. 21 August 2016. Посетено на 28 August 2016.
  24. ↑ „Sampdoria : Un mois sans Lucas Ocampos“. L'Équipe (француски). 26 September 2016. Посетено на 17 October 2016.
  25. ↑ „Mohamed Salah hat-trick keeps Roma in touch with leaders Juventus“. Guardian. 6 November 2016. Посетено на 7 November 2016.
  26. ↑ „Lazio-Genoa 3-1: a segno Felipe Anderson, Biglia, Wallace e Ocampos“. La Gazetta dello Sport (италијански). 20 November 2016. Посетено на 30 January 2017.
  27. ↑ „Genoa, Cholito e Ocampos non bastano. Il Crotone c'è: finisce 2-2“. La Gazetta dello Sport (италијански). 22 January 2017. Посетено на 30 January 2017.
  28. ↑ Paul, Sumeet (30 January 2017). „AC Milan transfer news: €500k loan deal imminent as 22-year-old undergoes medical“. Caught Offside. Посетено на 30 January 2017.
  29. ↑ „AC Milan Official Statement“. AC Milan. 30 January 2017. Посетено на 31 January 2017.
  30. ↑ „Milan set to acquire Ocampos: the latest“. Gianluca Dimarzio. 29 January 2017. Посетено на 30 January 2017.
  31. ↑ „Milan-Ocampos: è anche ufficiale. Galliani chiude con 3 innesti“. La Gazetta dello Sport (италијански). 30 January 2017. Посетено на 30 January 2017.
  32. ↑ „Ocampos a fait ses débuts avec le Milan AC“. Foot Marseille (француски). 5 February 2017. Посетено на 5 February 2017.
  33. ↑ Bregevin, Vincent (12 August 2017). „Ligue 1 : L'OM s'impose à Nantes grâce à un but de Lucas Ocampos (0-1)“. Eurosport (француски). Посетено на 12 August 2017.
  34. ↑ „campos brace helps Marseille stun Nice“ (англиски). skysports.com. 1 October 2017. Посетено на 13 October 2017.
  35. ↑ „Que vaut Lucas Ocampos, visé par le Torino ?“. LÉquipe (француски). 11 January 2018. Посетено на 16 January 2018.
  36. ↑ „Marseille record biggest win in 70 years with Coupe de France demolition job“. AS. 7 February 2018. Архивирано од изворникот на 2018-02-09. Посетено на 8 February 2018.
  37. ↑ „PREMIUMAvant la finale de l'Europa League entre l'Atletico Madrid et l'OM, le milieu de terrain argentin Lucas Ocampos a répondu aux questions du JDD“ (француски). le JDD. 15 May 2018. Архивирано од изворникот на 2021-10-24. Посетено на 21 May 2018.(бара претплата)
  38. ↑ „Griezmann inspires Atlético to Europa League glory“. UEFA. 16 May 2018. Посетено на 21 May 2018.
  39. ↑ Sheridan, Dan (3 July 2019). „Lucas Ocampos becomes Sevilla's latest summer signing after €15m switch“. Goal. Посетено на 4 July 2019.
  40. ↑ „Lucas Ocampos refuerza al Sevilla FC procedente des Olympique de Marsella“. sevillafc.es. 3 July 2019. Посетено на 4 July 2019.
  41. ↑ „Wolverhampton Wanderers 0–1 Sevilla“. BBC Sport. 11 August 2020.
  42. ↑ „Lucas Ocampos and Sevilla have proven the perfect match“. Football Espana. 3 September 2020.
  43. ↑ „Sevilla 3–2 Inter Milan“. UEFA. 21 August 2020.
  44. ↑ „Bayern Munich 2–1 Sevilla“. BBC Sport. 24 September 2020.
  45. ↑ „UEFA Super Cup: Sevilla's Lucas Ocampos scores no-look penalty vs Bayern Munich“. GiveMeSport. 24 September 2020.
  46. ↑ „Ajax loans Lucas Ocampos from Sevilla FC“. www.ajax.nl (англиски). Посетено на 2022-09-02.
  47. ↑ „Transfer Antony Matheus dos Santos completed“. english.ajax.nl (англиски). Посетено на 2022-09-02.
  48. ↑ „Germany v Argentina game report“. ESPN. 9 October 2019.
  49. ↑ Предлошка:Worldfootball.net
  50. ↑ 50,0 50,1 Лукас Окампос на soccerway
  51. ↑ Предлошка:Nft/code
  52. ↑ „Atletico Madrid win Europa League with 3-0 victory over Marseille“. BBC. 16 May 2018. Посетено на 11 June 2020.
  53. ↑ „Sevilla FC vs. Internazionale - Football Match Line-Ups - August 21, 2020 - ESPN“. ESPN.com. Посетено на 21 August 2020.
  54. ↑ „UEFA Europa League Squad of the Season“. UEFA.com. Union of European Football Associations. 26 August 2020. Посетено на 26 August 2020.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]


Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „б“, но нема соодветна ознака <references group="б"/>.

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Лукас_Окампос&oldid=5038391“