Гостољуби
| Гостољуби Κωνσταντία | |
|---|---|
  Гостољуби | |
|
Местоположба во областа   Гостољуби | |
| Координати: 41°00′N 22°10′E / 41.000° СГШ; 22.167° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Постол |
| Општина | Меглен |
| Општ. единица | Капињани |
| Надм. вис. | 180 м |
| Население (2021)[1] | |
| • Вкупно | 514 |
| Часовен појас | EET (UTC+2) |
| • Лете (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Гостољуби или Костољуби (грчки: Κωνσταντία, Константија; до 1925 година: Κωστελούπ, Костелуп[2]) — село во Мегленско, Егејска Македонија, дел од денешната Општина Меглен, во Централна Македонија, Грција.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа под западните падини на планината Пајак, на надморска височина од 180 метри.[3] Селскиот атар опфаќа површина од 16 квадратни километри.
Сместено е во источниот дел на котлината Меглен, во подножјето на планината Пајак. Оддалечено е 5 километри источно од Капињани и 11 километри од градот С’ботско.
Крај самото село поминува главниот пат од С’ботско за селото Фуштани.[3]
Историја[уреди | уреди извор]
Гостољуби е многу старо македонско село, до 1924 година населено исклучително со македонско население, кое во немирните години, заради лична и имотна обезбеденост, ја примило исламската вера.[3]
Во 1924 година, во согласност со Лозанскиот договор, жителите на селото, како муслимани, принудно биле иселени во Турција (во областите Анталија и Аспарта), а на нивно место грчките власти населиле бегалски семејства од Мала Азија, понтски Грци.[3][4] Според пописот во 1928 година, селото било чисто бегалско со 165 бегалски семејства со вкупно 741 жител.[5]
Во 1925 година, името на селото било променето во Константија (Κωνσταντία).
Селото силно настрадало во Граѓанската војна. На 10 февруари 1947 година, чети на Демократската армија на Грција го нападнале селото, при што убиле 34 жители и запалиле многу куќи.[4]
Во 1995 година, во месноста Ксирика е откриена некропола од железната епоха (1100-700 п.н.е.).[4]
Стопанство[уреди | уреди извор]
Главни производи на селото се десерното грозје, овошје, жито и тутун. Делумно е развиено и сточарството.[3]
Население[уреди | уреди извор]
Според Стефан Верковиќ кон крајот на XIX век, Гостољуби било македонско-муслиманско село со машко население од 640 души и 180 домаќинства.[6]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 година во Гостољуби живееле 1.300 Македонци-муслимани.[3][7] По податоци на секретарот на Бугарската егзархија, Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Гостољуби имало 1.440 Македонци-муслимани.[8]
Во 1920 година, Гостољуби е посочено со 184 куќи.[3][9]
Во пописот од 1913 година било забележано со 600 жители. Во друго издание на грчката статистичка служба се водело со 1.208 жители, што веројатно е поточно. Во 1920 година имало 1.197 жители. Во 1924 година се случила размена на населението и целокупното муслиманско население на селото било принудно иселено, а на негово место биле населени грчки бегалски семејства од Мала Азија. Бројот на нивните жители во 1928 година изнесувал 785, во 1940 година 1.144, а во 1951 година, поради Граѓанската војна се намалил на 994 жители. Во 1961 година селото било попишано со 1.029, во 1971 година со 802, во 1981 година со 719, а во 1991 година со 724 жители, сите бегалци.[3]
Во пописот спроведен во 2001 година, селото било попишано со 759 жители. Во најновиот спроведен попис од 2011 година во Грција, селото било забележано со 570 жители.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 1.144 | 994 | 1.029 | 802 | 719 | 724 | 759 | 570 | 514 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Самоуправа и политика[уреди | уреди извор]
Во 1918 година, селото станало самостојна општина во Мегленската околија, а атарот на општината опфаќал површина од 16 квадратни километри.[3] Во 1997 година, општината била припоена кон поранешната општина Капињани.[10] Во 2011 година, општината Капињани станала дел од поголемата општина Меглен.
Селото припаѓа на општинската единица Капињани со седиште во истоименото село, која припаѓа на поголемата општина Меглен, во округот Постол. Воедно, селото е дел од општинскиот оддел Гостољуби, во кој е единствено село.
Културни и природни знаменитости[уреди | уреди извор]
- Цркви
- Црква „Св. Нектариј — во црквата се наоѓаат и дел од моштите на светецот.[4]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Κωστελούπ -- Κωνσταντία
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Симовски, Тодор (1998). „Воденски округ“. Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. I дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 86–87.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 „Γνωριμία με το Δήμο Εξαπλατάνου“ (грчки). Δήμος Εξαπλατάνου. Посетено на 19 март 2016.
- ↑ „Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928“. Архивирано од изворникот 20 јуни 2012. Посетено на 20 јуни 2012.
- ↑ Райчевски, Стоян (2004) [1998]. „ГЕОГРАФСКИ ПРЕДЕЛИ — Македония“. Българите мохамедани (бугарски) (второ издание. изд.). София: Национален музей на българската книга и полиграфия. стр. 113. ISBN 954-9308-51-0.
- ↑ Васил К’нчов. Македонија. Етнографија и статистика, Софија, 1900, стр. 148.
- ↑ Brancoff, D.M. La Macédoine et sa Population Chrétienne, Paris, 1905, pp. 194-195.
- ↑ Милојевић, Боровоје. Јужна Македонија - Антропогеографска, Београд 1920. Цитирано по: Λιθοξόου, Δημήτρης. Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Γιανιτσών 1886 – 1927 (διοικητικά όρια 1911) Архивирано на 27 март 2013 г.
- ↑ Περίκλεια.
Белешки[уреди | уреди извор]
- Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
| ||||||||||||||