Апокриф

Копиите од Лутеровата Библија ги вклучуваат меѓузаветните книги помеѓу Стариот и Новиот Завет; тие се нарекуваат „апокрифи“ во христијанските деноминации кои имаат потекло од Реформацијата.

Зборот апокриф потекнува од грчки збор кој во превод значи скриен, таен, обвиткан. Овие текстови биле скриени и чувани во тајност во манастирите и биле достапни за свештениците или на луѓето упатени во религиозните тајни. Апокрифите се однесувале на личности, настани во Библијата за кои се давало оскудни податоци. Кратките библиски текстови ги развиле во опширни содржини, прераскажувани на интересен начин со цел да се придобие влијанието на читателската публика.

Апокрифите се делат на старозаветни и новозаветни. Популарни апокрифни текстови се: текстовите кои ја содржат ткн. Книга Аврамова, Видението на пророкот Исаија, Видението на Енох, Адам и Ева, Прекрасниот Јосиф. Од новозаветните апокрифи најпознато е Видението на апостолот Павле.