Центар за меѓународно еколошко право

Од Википедија — слободната енциклопедија

 

Центар за меѓународно еколошко право
КратенкаCIEL (на англиски)
ВидНевладина
СедиштеВашингтон, Соединети Држави
ПретседателКерол Мафет(2010-до денес)
Мреж. местоСлужбено мрежно место

Центар за меѓународно еколошко право (англиски: Center for International Environmental Law; CIEL) ― јавна непрофитна правна организација за животна средина со седиште во Вашингтон, со канцеларија во Женева, Швајцарија.[1] Основана е во 1989 година.[2] Целта на тимот на CIEL била да ја искористи „моќта на законот за да ја заштити животната средина, да ги промовира човековите права и да обезбеди праведно и одржливо општество. ЦИЕЛ бара свет каде што законот ја рефлектира меѓусебната поврзаност помеѓу луѓето и животната средина, ги почитува границите на планетата. го штити достоинството и еднаквоста на секој човек и ги охрабрува сите жители на земјата да живеат во рамнотежа меѓу себе“. [3] Тие помагаат да се едуцираат организациите, корпорациите и јавноста за еколошките прашања и да спроведуваат сопствено истражување. [3] Керол Мафет е претседател и извршен директор на CIEL од септември 2010 година [4] [5] Центарот, исто така, нуди програми за правна практикантска работа.[6] [7] [8]

Работење[уреди | уреди извор]

Работата на Центарот може да биде поделена во четири програми: Клима и енергија; Здравје на животната средина; Фосилна економија и луѓе, земја и ресурси.[1] Акциите за заштита на животната средина и човековите права вклучуваат „соработка за подобрување на заштитните политики, зголемување на пристапот до информации преку Системот за рано предупредување и поддршка на застапување и поплаки водени од заедницата кај механизмите за одговорност на мултилатералните банки“. [9] Областите на интерес вклучуваат биоразновидност, хемикалии, климатски промени, човекови права, права на животната средина, меѓународни финансиски установи, право и заедници, пластика и трговија и одржлив развој.[10]

Истражување[уреди | уреди извор]

Центарот има објавено неколку истражувачки извештаи и написи. „Чад и гасови“ (2017) ги испитувале напорите на индустријата за нафта и плин за финансирање на науката и пропагандата за негирање на климата, и биле цитирани во климатските спорови против големите претпријатија за јаглерод.[11][12][13] „Пластика и здравје“ (2019) и „Пластика и клима“ (2019) се прикажани во публикации кои се обидуваат да го објаснат влијанието на пластичната криза врз здравјето, климата и животната средина.[14][15][16][17] Во 2020 година, Pandemic Crisis, Systemic Decline ги испитувале обидите на нафтената, гасната и петрохемиската индустрија да ја искористи пандемијата на КОВИД-19 за своја корист.[18][19] Во 2022 година, бил објавен Pushing Back, извештај за развојот на петрохемиската индустрија и што тоа значи за заедниците.[20][21]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ 1,0 1,1 „Center for International Environmental Law - CIEL“. Geneva Environmental Network. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  2. ↑ „Center for International Environmental Law (CIEL)“. Charity Navigator. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  3. ↑ 3,0 3,1 „Center for International Environmental Law/The“. Bloomberg. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  4. ↑ Jacobo, Julia (20 април 2022). „Experts predict lasting environmental damage from Russia's invasion of Ukraine“. ABC News. Посетено на 6 јануари 2024.
  5. ↑ „CIEL Announces Carroll Muffett as New President and CEO“. CIEL. 20 септември 2010. Посетено на 6 јануари 2024.
  6. ↑ „Center for International Environmental Law Spring 2021 Legal Intern“. Harvard University. 21 септември 2020. Архивирано од изворникот на 2020-12-04. Посетено на 6 јануари 2024.
  7. ↑ „MASTER'S EXTERNSHIPS“. Vermont Law School. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  8. ↑ „Sohn Fellowship“. CIEL. 2015. Посетено на 6 јануари 2024.
  9. ↑ „CENTER FOR INTERNATIONAL ENVIRONMENTAL LAW (CIEL)“. Coalition for Human Rights in Development. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  10. ↑ „UN human rights experts urge treaty to address 'plastic tide'“. United Nations Human Rights. 22 февруари 2022. Посетено на 6 јануари 2024.
  11. ↑ „Smoke & Fumes“. Smoke & Fumes. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  12. ↑ Mulvey, Kathy (24 август 2017). „ExxonMobil Attacks New Study That Exposes Its Climate Deception…Again“. Union of Concerned Scientists. Посетено на 6 јануари 2024.
  13. ↑ Grasso, Marco. From Big Oil to Big Green: Holding the Oil Industry to Account for the Climate Crisis. стр. 186.
  14. ↑ Alberts, Elizabeth Claire (22 октомври 2021). „Plastics set to overtake coal plants on U.S. carbon emissions, new study shows“. Mongabay. Посетено на 6 јануари 2024.
  15. ↑ „Plastic & Climate: The Hidden Costs of a Plastic Planet (мај 2019)“. CIEL. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  16. ↑ „Plastic & Health: The Hidden Costs of a Plastic Planet (февруари <r2019)“. CIEL. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  17. ↑ Rubio-Domingo, Gabriela; Halevi, Amit (2022). „Making Plastics Emossions Transparent“ (PDF). Coalition on Materials Emissions Transparency. Посетено на 6 јануари 2024.
  18. ↑ „Pandemic Crisis, Systemic Decline: Why Exploiting the COVID-19 Crisis Will Not Save the Oil, Gas, and Plastic Industries (април 2020)“. CIEL. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  19. ↑ Paremoer, Lauren; Nandi, Sulakshana; Serag, Hani; Braum, Fran (2021). „Covid-19 pandemic and the social determinants of health“. BMJ. 372: n129. doi:10.1136/bmj.n129. PMC 7842257 Проверете ја вредноста |pmc= (help). PMID 33509801 Проверете ја вредноста |pmid= (help).
  20. ↑ „Pushing Back: A Guide for Frontline Communities Challenging Petrochemical Expansion (мај 2022)“. CIEL. n.d. Посетено на 6 јануари 2024.
  21. ↑ Noor, Dharna; Fabricant, Nicole (12 април 2022). „Fighting Off a Petrochemical Future in the Ohio River Valley“. Yes! Magazine. Посетено на 6 јануари 2024.
Нормативна контрола
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Центар_за_меѓународно_еколошко_право&oldid=5142536“