Прејди на содржината

Стиви Никс

Од Википедија — слободната енциклопедија
Стиви Никс
Никс во 2007
Роден(а)Стефани Лин Никс
26 мај 1948(1948-05-26) (76 г.)
Феникс, Аризона, САД
Алма матерДржавниот универзитет во Сан Хозе
Занимање
  • Пејачка
  • композитор
Активен период1966–сега
СопружникКим Андерсон (в. 1983; раз. 1983)
Партнер
Потпис
Страница
stevienicksofficial.com

Стефани Лин Никс (Феникс, 26 мај 1948)[1] е американска пејачка, текстописец и продуцент позната по нејзината работа со групата Флитвуд Мек и како соло уметник.

Живот и кариера[уреди | уреди извор]

Стефани „Стиви“ Никс е родена во Феникс, Аризона од Џес и Барбара Никс. Никс има германско, англиско, велшко и ирско потекло.

Како дете, Стефани можела да го изговори своето име само како „ти-ди“, што довело до нејзиниот прекар „Стиви“.[2]

Додека посетувала средно училиште во Аркадија, Калифорнија,[3] се приклучила на нејзиниот прв бенд, Changing Times, фолк рок група фокусирана на вокални хармонии.[4]

Никс го запознала нејзиниот иден музички и романтичен партнер, Линдзи Бакингем, последна година од средното училиште во Атертон, Калифорнија.[5] Бакингем бил член во психоделичниот рок бенд Фриц, но двајца негови музичари се запишале на колеџ па тој ја прашал Стиви во средината на 1967 година да го замени главниот пејач.[6]

И Никс и Бакингем го посетувале Државниот универзитет во Сан Хозе, каде Никс студирала говорна комуникација[7] и планирала да стане професор по англиски јазик.[8] Со благослов на нејзиниот татко, Никс го напуштила колеџот за да продолжи со музичката кариера заедно со Бакингем.[8]

Откако Фриц се распаднале во 1972 година Никс и Бакингем продолжиле да пишуваат како дуо, снимајќи демо ленти во Дејли Сити, Калифорнија.[9][10] Тие потпишале договор со Полидор рекордс, а албумот Бакингем Никс бил објавен во 1973 година. Албумот не бил комерцијален успех и Полидор не ја продолжил соработката.[11]

Бакингем се вработил како гитарист на турнејата Еверли брадерс во 1972 година. Никс останала сама да работи на пишување песни. Никс ја напишала „ Рианон “ откако го видела името во романот на Мери Лидер „Триада“. Таа, исто така, ја напишала „Лендслајд“, инспирирана од пејзажот на Аспен и нејзината врска со Бакингем.[12][13]

На 31. декември 1974 година, тапанарот Мик Флитвуд го поканил Бакингем да му се придружи на бендот. Бакингем одбил, инсистирајќи дека тој и Никс се „пакет договор“ и дека тој нема да се приклучи на групата без неа. Групата одлучила дека вклучувањето на парот ќе го подобри Флитвуд Мек, претворајќи го британскиот бенд во англо-американски.

Во 1975 г Флитвуд Мек постигнале светски успех со албумот Флитвуд Мек. Песната „Рианон “ била прогласена за една од 500-те најдобри песни на сите времиња од страна на Ролинг Стоун.[14] „Лендслајд“ станала уште еден хит од албумот, со три милиони радио емитувања.[15]

Додека Никс и Бакингем постигувале професионален успех со Флитвуд Мек, нивниот личен однос бил затегнат. Никс ја прекинала врската.[16][17] Флитвуд Мек започнале со снимање на нивниот следен албум, Руморс, на почетокот на 1976 година и продолжиле до крајот на годината.[18][19]

Меѓу придонесите на Стиви за Руморс била песната „Дримс“, која станала единствениот број 1 хит сингл на групата на Billboard Hot 100.[20] „Силвер спрингс“, напишана за нејзината бурна врска со Бакингем, била издадена како Б-страна на синглот „Гоу јоут оун веј “, подеднакво критична песна на Бакингем за Никс.[21]

Rumors, вториот албум откако се вклучиле Никс и Бакингем во бендот, бил најпродаваниот албум во 1977 година. До 2017 година албумот има продадено над 45 милиони копии ширум светот,[22] што го прави еден од најпродаваните албуми на сите времиња. Албумот ја добил наградата Греми за албум на годината во 1978 година.

Во ноември 1977 година, по концертот во Нов Зеланд на турнејата Руморс, Никс и Флитвуд тајно започнале афера. Флитвуд во тоа време бил во брак со Џени Бојд.[23][24] Никс ставила крај на аферата набргу откако започнала. Таа изјави дека ако аферата напредувала, „тоа ќе беше крајот на Флитвуд Мек“.[25] До октомври 1978 г Мик Флитвуд ја напуштил Бојд и започнал врска со пријателката на Никс, Сара Рекор.[26]

Никс настапува во 1980 година.

Соло кариера[уреди | уреди извор]

Нејзиниот прв соло албум, Бела дона, бил објавен на 27 јули 1981 година, со критички и комерцијален успех, достигнувајќи го првото место на табелата на Билборд 200, со четири синглови кои стигнаа до Billboard Hot 100, а Ролинг Стоун ја прогласија за „Владејачка кралица на рокенролот“.[27]

Никс го издала својот втор соло албум, Д вајлд харт, на 10 јуни 1983 година.

Рок а литл, третиот албум бил објавен на 18. ноември 1985 година со три успешни синглови. Никс била на турнеја за овој албум до октомври 1986 година и настапувала со Боб Дилан и Том Пети и Хартбрејкерс за време на нивната австралиска турнеја.

Турнејата означила пресвртница во нејзиниот живот. Еден месец пред да започне турнејата, пластичен хирург ја предупредил на сериозни здравствени проблеми доколку не престане да користи кокаин.[28] „Реков: „Што мислиш за мојот нос?“ „И тој рече: „Па, мислам дека следниот пат кога ќе земеш кокаин, може паднеш мртова“. На крајот на австралиската турнеја, Никс се пријавила во центарот Бети Форд на 30 дена за да ја надмине зависноста од кокаин.[29][30]

Никс за време на турнејата на Флитвуд Мек во 2003 година.
Никс во јуни 2008 година.
Никс настапува со Дејв Стјуарт во ноември 2011 година.
Никс настапува со нејзиниот бенд во центарот Френк Ервин на нејзината турнеја 24 каратно злато во март 2017 година.

Во 2014 година Никс се појавила во третата сезона на телевизиската серија Американска хорор приказна, Кругот на вештерката, во улога што ја репризирала во осмата сезона, Апокалипса.[31] Таа играшла измислена верзија на себе, прикажувајќи „бела вештерка“ со натприродни моќи во три епизоди.

Никс настапува во 1977 година. години

Наследство[уреди | уреди извор]

Многу уметници ја наведуваат Стиви како извор на влијание и музичка инспирација. Тие ги вклучуваат Бијонсе и Destiny's Child,[32] Кортни Лав,[33] Мишел Бранч,[33] Белинда Карлајл,[34] Д чикс,[35] Мери Џеј Блајџ,[36] Шерил Кроу,[37] Надја Али,[38] Флоренс Велч, Тејлор Свифт,[39] Ванеса Карлтон,[40] Делта Гудрем,[41] и Лорд.[42]

Во октомври 2018 година, Никс била една од петнаесетте уметници номинирани за индукција во Куќата на славните на рокенролот. На 13 декември 2018 година била најавена како една од седумте примени во Рокенрол Куќата на славните за 2019 година што ја прави првата жена која двапати била примена во таа сала.

Личен живот[уреди | уреди извор]

Нејзиниот единствен брак бил со Ким Андерсон, вдовецот на нејзината пријателка Робин Андерсон. Тие се венчале во 1983 година кратко време откако Робин Андерсон починала од леукемија и додека албумот Бела Дона бил на врвот на топ листите. „Бев решен да се грижам за бебето на Робин, па му реков на Ким: „Не знам, претпоставувам дека треба да се венчаме“. Никс и Андерсон се развеле по само три месеци: „И така се венчавме три месеци откако таа почина, и тоа беше ужасна, страшна грешка. Не се венчавме затоа што бевме заљубени, се венчавме затоа што тагуваме и само така се чувствувавме како да правиме било што.“[43][44]

Години по разводот, таа повторно се соединила со нејзиниот посинок кога тој бил тинејџер, омозвожувајќи му да го заврши факултетот,[45] и оттогаш одржува контакт со него.

Никс била романтично поврзана со Линдзи Бакингем од 1966 година, накратко со Мик Флитвуд во 1977 година, со тапанарот/вокалот на Иглс (анг: Eagles), Дон Хенли во доцните 1970-ти и накратко со композиторот на Иглс (анг: Eagles) Саутер. [46]

Во 1979 г Никс имала абортус откако останала бремена со Хенли.[47]

Таа се поврзала со Џими Ајовин, кој ја продуцирал Бела Дона во 1980-1981 година и со гитаристот на Eagles Џо Волш во 1983-1986 година, кого во 2007 година го нарече една од нејзините најголеми љубови, но парот не можел да одржи врска поради меѓусебната злоупотреба на дрога.[45] Никс била на турнеја со Волш во 1984 година и ја напишала песната „ Дали некој некогаш напишал нешто за тебе?“ за починатата ќерка на Волш.

Никс изјавила дека направила свесен избор да нема свои деца, поради нејзината напорна кариера и нејзината желба да ја следи својата уметност каде и да ја однесе: „Мојата мисија можеби не беше да бидам мајка и сопруга; можеби мојата посебна мисија беше да пишувам песни за да ги направам мајките и жените да се чувствуваат подобро."[48]

За внуката, кумот и поширокото семејство вели: „Имам многу деца“. Во секој случај, многу позабавно е да се биде луда тетка отколку мајка.”[49]

Соло дискографи[уреди | уреди извор]

  • Bella Donna (1981)
  • The Wild Heart (1983)
  • Rock a Little (1985)
  • The Other Side of the Mirror (1989)
  • Street Angel (1994)
  • Trouble in Shangri-La (2001)
  • In Your Dreams (2011)
  • 24 Karat Gold: Songs from the Vault (2014)

Награди и номинации[уреди | уреди извор]

Никс била номинирана за осум Греми награди како соло изведувач, држејќи го рекордот за најмногу номинации за најдобра женска рок вокална изведба без победа.

Со Флитвуд Мек

Никс била номинирана за шест Греми награди како член на Флитвуд Мек, освојувајќи Греми награда во 1978 година за албум на годината за Руморс, а во 2003 година таа ја добила наградата Греми Куќа на славните во 2003 година.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. ↑ Who's Who of American Women 2004–2005 (24. изд.). Marquis Who's Who. 2004. стр. 1011. ISBN 9780837904306.
  2. ↑ „Stevie Nicks on her Family“. inherownwords.com. Архивирано од изворникот на 8. 8. 2010. Посетено на 1. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  3. ↑ „Stevie Nicks Story pg2 - Arcadia High School ROCK Legends“. Arcadiaapaches.com. Архивирано од изворникот на 16. 3. 2016. Посетено на 11. 11. 2016.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  4. ↑ Fleetwood, Mick; Bozza, Anthony (2014). Play On: Now, Then and Fleetwood Mac. Hodder & Stoughton. стр. 32. ISBN 9781444753264. She briefly had a band called Changing Times, but her musical journey did not really begin until the family moved, yet again, to San Francisco.
  5. ↑ MTV.com: Stevie Nicks.
  6. ↑ „Javier Pacheco Question and Answer Session“. fleetwoodmac.net. July 5–24, 1999. Архивирано од изворникот на 20. 9. 2016. Посетено на 2. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |archive-date= (help)
  7. ↑ „Stevie Nicks Biography“. fleetwoodmac.net. Архивирано од изворникот на 11. 6. 2010. Посетено на 2. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  8. ↑ 8,0 8,1 „Stevie Nicks – Ask Stevie“. Rock A Little. Архивирано од изворникот на 14. 3. 2016. Посетено на 11. 2. 2016.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  9. ↑ https://web.archive.org/web/20110714181416/http://nicksfix.com/rs103097.htm. Архивирано од изворникот на 14. 7. 2011. Посетено на 2. 6. 2010.. Наводот magazine бара |magazine= (help); Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |archive-date= (help); Отсутно или празно |title= (help)
  10. ↑ Jackson, Blair (1. 2. 2011.). „Music: Lindsey Buckingham in Two Worlds“. Mix. Архивирано од изворникот на 22. 12. 2015. Посетено на 19. 8. 2015.. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |date=, |archive-date= (help)
  11. ↑ Cynthia McFadden (7. 9. 2010.). „Stevie Nicks in Her Own Words“. ABC News. Архивирано од изворникот на 30. 1. 2011. Посетено на 1. 9. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |date=, |archive-date= (help)
  12. ↑ „Stevie Nicks on 'Landslide'“. inherownwords.com. Архивирано од изворникот на 24. 5. 2010. Посетено на 2. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  13. ↑ „Stevie Nicks Tells the Story Behind 'Landslide'“. performingsongwriter.com. 26. 5. 2013. Архивирано од изворникот на 5. 2. 2014. Посетено на 3. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  14. ↑ https://www.webcitation.org/6O305Wmsn?url=http://www.rollingstone.com/music/lists/the-500-greatest-songs-of-all-time-20110407. Архивирано од изворникот на 13. 3. 2014. Посетено на 30. 9. 2012.. Наводот magazine бара |magazine= (help); Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |archive-date= (help); Отсутно или празно |title= (help)
  15. ↑ „Stevie Nicks Wins in a 'Landslide' at BMI Country Awards; Steele Named Songwriter of the Year“. 3. 11. 2002. Архивирано од изворникот на 29. 7. 2013. Посетено на 30. 9. 2012.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  16. ↑ Marilyn Dennis (6. 5. 2001.). „Stevie Nicks Interview“. CHUM Radio in Toronto. Архивирано од изворникот на 17. 11. 2010. Посетено на 2. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  17. ↑ „Stevie Nicks on Lindsey Buckingham“. inherownwords.com. Архивирано од изворникот на 24. 5. 2010. Посетено на 2. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  18. ↑ „Fleetwood Mac – Rumours“. timepieces.nl. Архивирано од изворникот на 2. 2. 2014. Посетено на 2. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  19. ↑ Rooksby, Rikky (2004). Fleetwood Mac: The Complete Guide to their Music (2nd. изд.). Omnibus Press. стр. 59. ISBN 1-84449-427-6. Архивирано од изворникот на 7. 12. 2020. Посетено на 2. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |archive-date= (help)
  20. ↑ Caillat, Ken; Stiefel, Steve (2012). Making Rumours the inside story of the classic Fleetwood Mac album. Hoboken, N.J.: John Wiley & Sons. стр. 292–294. ISBN 978-1-118-28286-1. OCLC 775898199.
  21. ↑ https://web.archive.org/web/20200106213741/https://www.rollingstone.com/music/music-features/silver-springs-inside-fleetwood-macs-great-lost-breakup-anthem-201303/. Архивирано од изворникот на 6. 1. 2020. Посетено на 10. 1. 2020.. Наводот magazine бара |magazine= (help); Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |archive-date= (help); Отсутно или празно |title= (help)
  22. ↑ (англиски) https://www.rollingstone.com/feature/fleetwood-macs-rumours-10-things-you-didnt-know-121876/. Посетено на 17. 2. 2021.. Наводот magazine бара |magazine= (help); Проверете ги датумските вредности во: |access-date= (help); Отсутно или празно |title= (help)
  23. ↑ https://web.archive.org/web/20110714181416/http://nicksfix.com/rs103097.htm. Архивирано од изворникот на 14. 7. 2011. Посетено на 2. 6. 2010.. Наводот magazine бара |magazine= (help); Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |archive-date= (help); Отсутно или празно |title= (help)
  24. ↑ „Fleetwood Mac Timeline for the 1970s“. Fleetwoodmac-uk.com. Архивирано од изворникот на 13. 1. 2010. Посетено на 3. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  25. ↑ „Fleetwood Mac – The Rumour Mill, Classic Rock, June 2003“. 15. 2. 2004. Архивирано од изворникот на 16. 12. 2010. Посетено на 9. 1. 2011.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  26. ↑ Phil Sutcliffe (December 2003). „Take it to the Limit“. Mojo. Архивирано од изворникот на 21. 3. 2011. Посетено на 3. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |archive-date= (help)
  27. ↑ „Bella Donna“. AllMusic. Архивирано од изворникот на 16. 1. 2014. Посетено на 28. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  28. ↑ Brown, Mick (8. 9. 2007.). „Stevie Nicks: a survivor's story“. The Daily Telegraph. London. Архивирано од изворникот на 14. 8. 2015. Посетено на 3. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |date=, |archive-date= (help)
  29. ↑ „Stevie Nicks 2009 - The Chris Isaak Hour 4“. Архивирано од изворникот на 19. 12. 2015. Посетено на 20. 12. 2015.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  30. ↑ Cynthia McFadden (7. 9. 2001.). „Stevie Nicks in Her Own Words“. ABC News. Архивирано од изворникот на 7. 8. 2009. Посетено на 3. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |date=, |archive-date= (help)
  31. ↑ https://web.archive.org/web/20131206122334/http://www.rollingstone.com/movies/news/stevie-nicks-spills-american-horror-story-secrets-20131203. Архивирано од изворникот на 6. 12. 2013. Посетено на 21. 12. 2013.. Наводот magazine бара |magazine= (help); Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |archive-date= (help); Отсутно или празно |title= (help)
  32. ↑ Beyoncé Knowles (August 2, 2009). I Am... Yours: An Intimate Performance at Wynn Las Vegas (DVD). Sony Music. Event occurs at 1:03:50.
  33. ↑ 33,0 33,1 „Blonde On Blonde“. Spin. Rockalittle.com. Архивирано од изворникот на 30. 4. 2016. Посетено на 1. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  34. ↑ „The Popdose Interview: Belinda Carlisle“. Popdose. 15. 3. 2013. Архивирано од изворникот на 3. 12. 2013. Посетено на 1. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  35. ↑ „Stevie Nicks – CMT Interview with Dixie Chicks“. Rockalittle.com. Архивирано од изворникот на 21. 12. 2010. Посетено на 1. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  36. ↑ Interview Magazine, January 2008.
  37. ↑ http://www.rockonthenet.com/archive/1999/vh1women.htm
  38. ↑ „iio – Bio – Nadia Ali“. People.uleth.ca. 3. 8. 1980. Архивирано од изворникот на 4. 11. 2014. Посетено на 28. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  39. ↑ Magowan, Margot (13. 2. 2012.). „Taylor Swift sings her way from victim to hero, triumphs at Grammys – City Brights: Margot Magowan“. San Francisco Chronicle. Архивирано од изворникот на 21. 2. 2014. Посетено на 28. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  40. ↑ kater (26. 10. 2007.). „Vanessa Carlton Is Like BFF with Stevie Nicks“. Idolator. Архивирано од изворникот на 7. 12. 2020. Посетено на 28. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  41. ↑ „Just friends“. Cosmopolitan. 6. 5. 2013. Архивирано од изворникот на 21. 2. 2014. Посетено на 28. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  42. ↑ McIntyre, Hugh (21. 11. 2017.). „Stevie Nicks on Lorde: 'She probably would have been the third girl in Fleetwood Mac'“. Fuse. Архивирано од изворникот на 28. 3. 2018. Посетено на 28. 3. 2018.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  43. ↑ „Stevie Nicks on Robin Snyder Anderson“. inherownwords.com. Архивирано од изворникот на 4. 6. 2012. Посетено на 30. 9. 2012.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |archive-date= (help)
  44. ↑ Stephanie Tuck (March 2002). „Desert Rose“. In Style. Архивирано од изворникот на 27. 5. 2011. Посетено на 3. 6. 2010.. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |archive-date= (help)
  45. ↑ 45,0 45,1 Brown, Mick (8. 9. 2007.). „Stevie Nicks: A Survivor's Story“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот на 14. 8. 2015. Посетено на 4. 7. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)
  46. ↑ Furman 2003. page 127
  47. ↑ Hicks, Tony (29. 9. 2014.). „Stevie Nicks was pregnant with Don Henley's baby“. The Mercury News. Архивирано од изворникот на 25. 5. 2019. Посетено на 22. 5. 2019.. Проверете ги датумските вредности во: |access-date=, |date=, |archive-date= (help)
  48. ↑ Stevie Nicks on ABC Downtown, 2001.
  49. ↑ „Stevie Nicks: A Magical Life, 2006“. The Age. 12. 2. 2006. Архивирано од изворникот на 29. 7. 2013. Посетено на 28. 2. 2014.. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate=, |date=, |archive-date= (help)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]

Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Стиви_Никс&oldid=5206826“