Ранко Стојиќ

Од Википедија — слободната енциклопедија

Ранко Стојиќ (роден 18 јануари 1959 година) е српски поранешен професионален фудбалер кој играл како голман. Тој заработи 14 натпревари за Југославија во средината на 1980-тите. По својата играчка кариера, Стојиќ започнал да работи како агент за играчи.

Клупска кариера[уреди | уреди извор]

Стојиќ започна во неговиот роден тим Искра Бугојно во Втората југословенска лига. Тој го направи своето деби за сениорите во сезоната 1976-77. Во 1978 година, Стојиќ се преселил во Белград и се приклучил на нисколигашот Звездара.[1] Тој беше префрлен во југословенскиот прволигаш Партизан во летото 1980 година. Во текот на следните четири сезони на Стадионот ЈНА, Стојиќ забележа над 100 натпреварувачки настапи за Црнобели, помагајќи им да го освојат државното првенство во 1983 година. Тој се префрли во Динамо Загреб следното лето, останувајќи во Модрите во следните три години.

Во летото 1987 година, Стојиќ се преселил во странство и се приклучил на белгискиот клуб РФЦ Лиегоис. Тој играше во земјата во текот на следните 10 години и исто така ги претставуваше Андерлехт, Шарлроа (две сезони), РФЦ Сересиен и Ројал Антверпен, пред да се повлече од играта.

Репрезентативна кариера[уреди | уреди извор]

Стојиќ го направи своето меѓународно деби за Југославија на пријателски натпревар на гости кај Шкотска на 12 септември 1984 година, под водство на новоименуваниот менаџер Милош Милутиновиќ, додека тимот сè уште се опоравуваше од катастрофалниот настап на УЕФА Евро 1984 претходно истото лето. Покрај Стојиќ, тој ден во Глазгов дебитираа уште шест играчи; стартери Един Бахтиќ, Фадиљ Вокри, Петар Георгијевски и Зоран Батровиќ, како и играчите Давор Јозиќ и Дарко Панчев. На полувремето, Стојиќ беше донесен за Драган Пантелиќ со заостанување на Југославија со 1–3. Тој примил уште три гола, а натпреварот завршил со срамен пораз за Југославија со 1–6. Сепак, Стојиќ остави доволно добар впечаток во Шкотска за да започне две недели подоцна за воведниот натпревар од квалификациите за Светското првенство 1986 година дома против Бугарија. Натпреварот заврши нерешено без голови.

Кариера после играње[уреди | уреди извор]

Во 1997 година, Стојиќ ја основа Dynamic Agency, компанија за спортски менаџмент и консалтинг. Некои од неговите клиенти беа француските интернационалци Луј Саа, Жан-Ален Бумсонг, Оливие Капо и Џибрил Сисе.[2] Тој беше одговорен и за трансферите на бројни српски фудбалери во странство, меѓу кои и оние на Ненад Томовиќ, Филип Ѓорѓевиќ и Немања Пејчиновиќ, меѓу другите.

Покрај неговиот бизнис, Стојиќ стана главен спонзор на српскиот клуб Рад во раните 2000-ти. Тој остана на оваа улога повеќе од една деценија, пред да ја напушти функцијата во 2013 година. Потоа, Стојиќ беше спортски директор на словенечкиот клуб Олимпија Љубљана во два наврати, и двата пати под претседателското владеење на Милан Мандариќ.[3]

Признанија[уреди | уреди извор]

Партизан [4]
  • Југословенска прва лига : 1982–83

Андерлехт[5]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Ranko Stojić: Završio u Dinamu zbog nekorektnosti Partizana“ (Serbian). novosti.rs. 13 August 2017. Посетено на 13 August 2019.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  2. „Ranko Stojić: Žao mi je što nisam imao menadžera, da nije bilo mene Đibril Sise bi držao butik“ (Serbian). mozzartsport.com. 10 February 2015. Посетено на 17 May 2017.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  3. „Ranko Stojić (opet) višak u Olimpiji“ (Serbian). mozzartsport.com. 29 March 2017. Посетено на 17 May 2017.CS1-одржување: непрепознаен јазик (link)
  4. „Partizan | Palmares“.
  5. „RSC Anderlecht | Palmares“.
  6. „Tijdperk-Vanden Stock: 20 landstitels, 8 bekers en 3 Europabekers“.