Раиса Горбачова

Од Википедија — слободната енциклопедија
Раиса Горбачова со митрополитот Волоколамск во посета на Сојузна Република Германија, јуни 1989 година

Раиса Максимовна Горбачова (руски: Раиса Максимовна Горбачёва; 5 јануари 1932 година - 20 септември 1999 година) — руска активистка која била сопруга на советскиот водач Михаил Горбачов. Таа собирала средства за зачувување на руското културно наследство, негување на нови таленти и програми за третман на рак на крв кај децата.

Живот и работа[уреди | уреди извор]

Раиса Максимовна Титаренко е родена во градот Рубцовск во Алтајскиот Крај во Сибир. Таа била најстарата од трите деца на Максим Андреевич Титаренко, железнички инженер по потекло од Чернгов во Украина и неговата сибирска сопруга, Александра Петровна Порада, по потекло од Веселојарск. Детството го поминала на планината Урал, а со идниот сопруг се запознала додека студирала филозофија во Москва. Дипломирала на Државниот педагошки институт во Москва и кратко предавала на Државниот универзитет во Москва. Тие се венчале во септември 1953 година и по дипломирањето се преселиле во родниот регион на нејзиниот сопруг Ставропол во јужна Русија. Таму, таа предавала марксистичко-ленинистичка филозофија и ја бранела својата теза за истражување на социологијата за животот на колхозите. Таа во 1957 година го родила нивното единствено дете Ирина Михајловна (брачно име: Вирганскаја; Ирина Михайловна Вирганская). Кога нејзиниот сопруг се вратил во Москва како функционер на Советската комунистичка партија, Горбачова зазела работно место како предавач на Државниот универзитет во Москва. Таа ја напуштила функцијата кога нејзиниот сопруг станал лидер на Советскиот Сојуз во 1985 година. Нејзините јавни настапи покрај нејзиниот сопруг како прва дама биле новина дома и отишле далеку во хуманизирањето на имиџот на земјата. Таа била една од ретките жени на лидер на комунистичката партија која имала висок сопствен јавен профил.

На 1 јуни 1990 година, Горбачова ја придружувала првата американската дама Барбара Буш на колеџот Велесли во Масачусетс. Двете жени зборувале за улогата на жените во современото општество. Сите американски ТВ мрежи ги покриле во живо. Настаните од Советскиот удар во 1991 година, кои се обиделе да го симнат нејзиниот сопруг од власта, оставиле траен белег на Горбачова. Политичките превирања што следувале ги турнаа Горбачовите во сенка.

Раиса Горбачова во Москва, јуни 1989 година

Смрт и наследство[уреди | уреди извор]

Раиса Горбачова со Џорџ Х. Буш и Ненси Реган на американско-советскиот самит во Вашингтон, декември 1987 година
Гробот на Раиса Горбачова во Москва

Во 1989 година, по личното обраќање на професорот Румјанцев и други, Горбачова придонела 100 000 долари во добротворната организација „Меѓународно здружение на хематолози на светот за деца“. Оваа и понатамошните донации собрани од двајцата Горбачови помогнаа да се купи опрема за банки за крв и да се обучат руски лекари во странство.

Горбачова доживеала мозочен удар во октомври 1993 година.[1] Како и да е, во 1997 година таа го основала Клубот на Раиса Максимовна, чија цел е да се галванизира учеството на жените во политиката. Таа исто така работела на подигнување на свеста за детските проблеми (таа често ги поздравувала младинските делегации во Кремљин кога нејзиниот сопруг не можеше да биде присутен).

Во јули 1999 година, таа била дијагностицирана со леукемија од Институтот за хематологија РАМС. Набргу потоа, таа отпатувала со сопругот и ќерката во Минстер во Германија на лекување во медицинската клиника на универзитетската болница во Минстер. Таа се лекувала два месеци под надзор на професорот Томас Бухенер, водечки хематолог. Сепак, таа починала на 20 септември на 67 годишна возраст. Нејзиното тело било вратено во Русија и беше закопано на гробиштата Новодевичи во Москва.

Во 2006 година, нејзиното семејство ја основала фондацијата „Раиса Горбачова“, која собира пари за поддршка на оние со рак.[2]

Книги[уреди | уреди извор]

  • Gorbachyova, Raisa Maksimovna (1991). Ya nadejus'... Kniga. ISBN 5212003245.
  • Moroz B. D. (2000). Raisa. Vospominaniya, dnevniki, interview, statyi, telegrammy. Moscow: Vagrius Petro-News. ISBN 5264004323.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. Schmemann, Serge (3 November 1993). „Gorbachev, Energetic, Chatty, but Not Yet Political“. The New York Times. стр. 3. Посетено на 4 May 2020.
  2. „Combatting Childhood Cancer“. RG Foundation. Архивирано од изворникот на 11 February 2013. Посетено на 31 March 2013.

Литература[уреди | уреди извор]

Надворешни врски[уреди | уреди извор]