Пожар на море
Пожар на море е италијански документарен филм од 2016 година во режија на Џанфранко Рози.[1][2] Овој филм ја освоил Златната мечка на 66. Меѓународен филмски фестивал во Берлин.[3][4] Филмот бил номиниран за Оскар за најдобар документарен филм на 89-тото доделување на Оскарите.[5] Бил избран и како италијански кандидат за најдобар странски филм на наградите, но не бил номиниран во таа категорија.[6][7]
Преглед[уреди | уреди извор]
Филмот бил снимен на сицилијанскиот остров Лампедуза за време на европската мигрантска криза и го ставал опасниот средоземен премин на мигрантите во позадина на обичниот живот на островјаните.[8][9] Главни ликови во филмот биле дванаесетгодишно момче од локалното рибарско семејство и лекар кој ги лекувал мигрантите при нивното пристигнување.[9][10] Во својот говор кога јаподигал наградата Златна мечка, Роси изјавил дека неговата намера е да ја зголеми свеста за ситуацијата со мигрантите, велејќи: „Не е прифатливо луѓето да умираат поминувајќи преку морето, за да избегаат од трагедии“.[8]
Синопсис[уреди | уреди извор]
Младото момче, Самуел Пучило, сечело чаталесто гранче од бор за да направи прашка . Со својот пријател Матијас Кучина, тој уживал да резба очи и уста на некои лопати од бодликава круша и да фрла камења со прашка, како игра против непријателска војска. Ова се случувало на островот Лампедуза, додека луѓето од окружната канцеларија на италијанската морнарица, повикани преку радио барање за помош, ја активирале потрагата на море со поморски единици и хеликоптери на крајбрежната стража . Во меѓувреме, животот на островот продолжил. Домаќинката, Марија Сињорело, додека подготвувала ручек, ја слушала локалната радио станица предводена од Пипо Фрагапане, која емитувала музика и песни, а исто така емитувала и вести за погледите и спасувањата во морето.
Бегалците и мигрантите од Северна Африка на преполни чамци се носеле на бродовите на крајбрежната стража, а потоа, претоварени на патролни чамци, се пренесувале на брегот. Овде го сретнале Пјетро Бартоло, докторот кој раководел со амбулантата во Лампедуза и кој со години го прегледувал секој мигрант што се симнувал на островот. Тие потоа биле префрлани со автобус до прифатниот центар за имигранти во Лампедуза прегледувани и фотографирани. Семјуел разговарал со Франческо Манино, роднина кој бил рибар и му раскажал за времето кога бил морнар на трговски бродови и живеел шест, седум месеци на бродот помеѓу небото и морето. Нуркачот Франческо Патерна, нуркал за да лови морски ежови и покрај разбрануваното море.
Кога имало грмотевици, Самуел дома учел и ја слушал својата баба Марија Коста, која му раскажувала како за време на Втората светска војна, ноќно време поминувале воените бродови, фрлајќи лесни ракети во воздухот и како морето станувало црвено. Изгледало исто како да има „пожар во морето“. Марија Сињорело се јавувала на радио за да му посака весел замав Фуокоамар на нејзиниот син рибар, посакувајќи лошото време да заврши наскоро за да може да излезе да работи на чамецот. Во меѓувреме тоа одело во етерот, во прифатниот центар за имигранти, група бегалци пееле срдечна песна придружена со приказната за нивните перипетии.
Д-р Бартоло, покажувајќи ја фотографијата од брод со 860 луѓе, раскажувал за оние кои не успевале, особено оние кои пловеле под палубата со денови, уморни, гладни, дехидрирани, натопени и изгорени од гориво. Трогнат и вознемирен, докторот раскажувал колкумина можел да лекува и на колкумина пак морал да им ги прегледа телата извлечени на море, вклучувајќи и многу жени и деца, што го отежнувало неговото навикнување. Така, додека Самуел растел и се соочувал со тешкотиите да стане морнар, трагедијата на мигрантите и посветеноста на спасувачите на море продолжувала .
Прием[уреди | уреди извор]
Филмот имал оцена од 95% од Rotten Tomatoes, врз основа на 93 критики со просечна оцена од 7,82 од 10. Критичкиот консензус на веб-страницата велел: Филмот„ Пожар на море,, нуди јасни очи, но емпатичен поглед на аголот на светот, чиј терен можеби е непознат за многумина, но чија приказна на луѓето останува универзална“.[11] Исто така, имал оценка од 87% од 100 на Metacritic, врз основа на 20 критичари, што укажува на „универзално признание“.[12]
Мерил Стрип, претседателката на берлинското жири, го нарекла филмот ,,Храбар хибрид на снимки и намерно раскажување приказни што ни овозможува да размислиме што може да направи документарецот. Тоа е ургентно, имагинативно и неопходно снимање филм.“ [8] Ендрју Пулвер, пишувајќи за „Гардијан“, го опишал документарецот како „препознатлив, хуман кинематографски стил“ и дека е „збирка на ситни детали, кои се претвораат со осмоза, во шокантно ископување на механиката на кризата“.[9] Тој го фалел што индиректно и пристапил на трагедијата, преку жителите на Лампедуза.[9] Филмот бил ценет и од италијанскиот премиер Матео Ренци, кој изјавил дека со себе ќе носи 27 ДВД-а од филмот на седница на Европскиот совет . Секоја од копиите била дадвана на шеф на држава или влада на Европската унија.[13]
„Економист “ сметал дека филмот има „убава кинематографија и застрашувачки слики, но има и чудни избори и матни приоритети“ и тој се спротивставил на недостатокот на врска на филмот помеѓу бегалската криза и влијанието што го имал врз животите на интервјуираните жители на островот.[14]
Во 2019 година, Гардијан го рангирал Fire at Sea на 53-то место во својата листа 100 најдобри филмови на 21-от век.[15]
Поврзано[уреди | уреди извор]
- Список на пријавени за 89-то Оскари за најдобар странски филм
- Список на италијански пријавени за Оскар за најдобар странски филм
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Jan 11, 2016: Berlinale Competition 2016: Another nine films selected“. Berlinale. Архивирано од изворникот на 12 January 2016. Посетено на 11 January 2016.
- ↑ „Berlin Film Festival Adds Nine Films to Competition Lineup“. Variety. 11 January 2016. Посетено на 11 January 2016.
- ↑ „Berlin: 'Fire at Sea' Wins Golden Bear for Best Film“. Variety. 20 February 2016. Посетено на 20 February 2016.
- ↑ „Prizes of the International Jury“. Berlinale. Архивирано од изворникот на 2018-02-13. Посетено на 20 February 2016.
- ↑ Празен навод (help)
- ↑ Redazione (26 September 2016). „Oscars: I migranti di 'Fuocoammare' in corsa per gli Oscar“. La Repubblica. Посетено на 26 September 2016.
- ↑ Anderson, Ariston (26 September 2016). „Oscars: Italy Selects 'Fire at Sea' for Foreign-Language Category“. The Hollywood Reporter. Посетено на 26 September 2016.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 „Berlin film festival: Fire at Sea wins Golden Bear“. BBC News. 20 February 2016. Посетено на 21 February 2016.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Andrew Pulver (22 February 2016). „Why Fire at Sea sailed away with the Berlin film festival's Golden Bear“. The Guardian. Посетено на 23 February 2016.
- ↑ „Berlin film festival awards top prize to refugee crisis documentary Fire at Sea“. The Guardian. 21 February 2016. Посетено на 23 February 2016.
- ↑ „Fire at Sea (Fuocoammare)“. Rotten Tomatoes. Посетено на 7 October 2020.
- ↑ „Fire at Sea“. Metacritic. Посетено на 10 November 2016.
- ↑ „Migranti, Renzi: Porto 27 dvd di Fuocoammare al Consiglio europeo“. Corriere della Sera. 7 March 2016. Посетено на 7 March 2016.
- ↑ „The odd, award-winning migration movie "Fire at Sea"“. The Economist. 9 June 2016. Посетено на 10 June 2016.
- ↑ „The 100 best films of the 21st century“. The Guardian. 13 September 2019. Посетено на 17 September 2019.
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Fire at Sea at IMDb