Мисија во Босна и Херцеговина на Обединетите нации

Од Википедија — слободната енциклопедија

Мисија во Босна и Херцеговина на Обединетите нации (UNMIBH) била меѓународна организација формирана според Резолуцијата 1035 на Советот за безбедност на Обединетите нации на 21 декември 1995 година. Го завршила својот мандат на 31 декември 2002 година, кога ја наследила полициската мисија на Европската унија во Босна и Херцеговина.

Од мрежната страница на UNMIBH:

Мандатот на UNMIBH е да придонесе за воспоставување на владеењето на правото во Босна и Херцеговина преку помагање во реформа и реструктуирање на локалната полиција, проценка на функционирањето на постојниот судски систем и следење и ревизија на работата на полицијата и другите вклучени во одржување на законот и редот.

На чело на UNMIBH бил специјален претставник на генералниот секретар (SRSG) назначен од генералниот секретар на ООН, Кофи Анан. SRSG извршил овластување над полицискиот комесар на ООН за IPTF и ги координирал другите активности на Обединетите нации во Босна и Херцеговина. Главните компоненти на UNMIBH биле: IPTF (Меѓународна полициска работна група); советодавната единица за кривична правда; единица за граѓански работи; и канцеларија за човекови права. Мисијата имала национално присуство со регионални штабови во Бања Лука, Бихаќ, Добој, Мостар, Сараево, Тузла и обласен штаб во Брчко.[1]

Од 2001 до 2003 година, на барање на генералниот секретар на Обединетите нации Кофи Анан, Жак Пол Клајн служел како негов специјален претставник и координатор на мисијата на Обединетите нации во Босна и Херцеговина, со ранг на заменик-генерален секретар. Како началник на мисијата, тој имал целокупно овластување за управување и секојдневна одговорност за управување со 2.700 меѓународни полицајци од 48 различни земји со буџет од 168,2$ милиони.[2] UNMIBH реструктуирала и намалила 44.000 предвоени полициски сили на приближно 16.000 обучени лица.[3] Мисијата го регрутирала и обучила првиот полициски контингент на БиХ, распореден во Мисијата на Обединетите нации во Источен Тимор и првата група на воени набљудувачи на босанските Обединетите нации.[4] Тој се фокусирал на борбата против меѓународниот тероризам, илегалната миграција и организираниот криминал и во рок од осумнаесет месеци бил во можност да го намали бројот на илегални лица кои влегувале во БиХ, преку нејзините три аеродроми, од 25,000 на 300 годишно.[5]

Во 2003 година, офицерот Катрин Болковац открила прстен на трговија со луѓе, вклучително и офицери на ООН, откако се појавиле две млади девојки откако биле продадени и злоупотребени во илегални бордели. Десетици девојки подигнале „морничаво слични“ извештаи за злоупотреба: вклучително и емигрирање за да се вработи како келнерка или домашна служба, вклучително и на инсистирање на нивните семејства - но биле пренасочени кон трговија со луѓе. Тие биле тргувани на различни локации, насилно биле соблекувани и биле продавани на лица кои ги тепале и силувале во борделите во Босна.[6][7]

Болковац изјавила обвинувања дека шефот на мисијата Клајн отфрлил неколку случаи од висок профил кои биле ескалирани на негово ниво откако таа проследила голем број до единицата за внатрешни работи. Приказната на Болковац била адаптирана во филмот „Кодошот“.[8] Ревизијата на ООН, објавена од американската влада во 2008 година, во постапките на Клајн и во Босна и во Либерија го обвиниле за значајна улога во низа скандали, иако конкретно го расчистила од корупција. Во 2010 година, прегледот на ревизијата на ООН изјавила дека истрагата била несоодветна и наводите немале заслуги, вклучувајќи го и целосниот неуспех да го известат Клајн за наводите и да му дозволат шанса да одговори на нив.[6]

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „UNMIBH: United Nations Mission in Bosnia Herzegovina - Background“. peacekeeping.un.org.
  2. Michael Innes (27 September 2006). Bosnian Security after Dayton: New Perspectives. Routledge. ISBN 9781134148714. Посетено на 9 January 2020.
  3. Koops; и др. (2015). The Oxford Handbook of United Nations Peacekeeping Operations. OUP. ISBN 9780199686049. Посетено на 9 January 2020.
  4. „Bosnian peacekeepers for African Horn“. BBC. 27 January 2001. Посетено на 9 January 2020.
  5. Thalif Deen (23 October 2002). „POLITICS: U.N. Peacekeepers to Leave Bosnia by Year-end“. IPS News. Посетено на 9 January 2020.
  6. 6,0 6,1 Diu, Nisha Lilia (6 February 2012). „What the UN Doesn't Want You to Know“ – преку www.telegraph.co.uk.
  7. Lynch, Colum (2008-02-17). „U.S. Officials Divulge Reports On Confidential U.N. Audits“. Washingtonpost.com. Посетено на 2019-03-09.
  8. „A 'Whistleblower' Made Into A Hollywood Heroine“. NPR. 30 July 2011. Посетено на 9 January 2020.

Надворешни врски[уреди | уреди извор]