Марс обезоружен од Венера
| |
| Творец | Жак-Луј Давид |
|---|---|
| Година | 1824 |
| Димензии | 308 см × 265 см |
| Место | Кралски музеи за ликовни уметности на Белгија, Брисел |
Марс обезоружен од Венера (фр: Mars désarmé par Vénus [1]) — последната слика од францускиот неокласичен сликар, Жак-Луј Давид.
Сликарот почнал да работи на сликата во 1822 година на 73-годишна возраст, додека бил во егзил во Брисел, а ја завршил во 1824 година, околу 20 месеци пред да умре во несреќа во 1825 година.[2] Сликата ја испратил на изложбата во Париз од егзилот во Белгија, знаејќи дека романтизмот станал актуелен во Парискиот салон. Од 2007 година, сликата е изложена во средишната сала на Кралските музеи за ликовни уметности во Брисел (фр. Musées royaux des Beaux-Arts de Belgique).
Сликата прикажува сцена од римската митологија во која римскиот бог на војната Марс се предава на љубовните привлечности на божицата Венера. Исходот од нивната врска сè уште е неизвесен бидејќи Марс сè уште држи копје во раката, додека Венера се двоуми да му стави круна на главата, симбол на уживање во телесните задоволства. Сликата, исто така, прикажува три грации кои земаат оружје од рацете на Марс, како и Купидон како ги одврзува сандалите. На сликата на Давид, Марс е прикажан гол додека неговите полови органи се покриени со гулаби кои служат како смоквини лисја. Венера е прикажана со исклучително бледа кожа и повита отколку што е вообичаено на другите слики. Во првите скици од 1817 година, Венера е прикажана свртена кон гледачот, со голи гради, потпрена на Марс, но во следните скици сликарот се откажал од овој приказ и се одлучил за подалечна и поладна сцена, поприфатлива за современиците од периодот на реставрација на Бурбонците. Првата скица сега се чува во Музејот за уметност на Универзитетот Харвард.[2]
Митолошката приказна која послужила како вдахновение за создавањето на оваа слика раскажува како богот Вулкан, осакатениот сопруг на божицата Венера, открил дека Венера го изневерува со нејзиниот љубовник Марс, поради што решил да ги донесе сите римски богови. да ги најде во прељуба и да ги исмеат.[3] Легендата раскажува и дека се случуваат вулкански ерупции поради гневот на Вулкан кога Венера оди кај својот љубовник Марс.
Некои критичари во сликата Марс обезоружен од Венера гледаат „случајна“ пародија на раната слика на Давид „Заклетвата на Хорациеви “ од 1784 година. Имено, како Марс ѝ се предава на Венера додека неговиот сонлив поглед ја доведува во прашање неговата способност да одговори на приближувањето на Венера, додека во Заклетвата на Хорациеви тројцата синови се стремат да ги грабнат мечевите и да се борат до смрт за својата татковина.[4] Оваа случајна пародија може да се види во историската паралела на Француската револуција од 1789 година (претставена со Заклетвата на Хорациеви) и последователниот период на реставрацијата на Бурбонците, насочена кон укинување на последиците од револуцијата (претставена со оваа слика).
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Mars Disarmed By Venus And The Three Graces“. WikiArt. Посетено на 2017-06-28.
- ↑ 2,0 2,1 Padiyar, Satish (2011-06-01). „Last Words: David's Mars Disarmed by Venus and the Graces (1824). Subjectivity, Death, and Postrevolutionary Late Style“. RIHA Journal-International Association of Research Institutes in the History of Art. Посетено на 2017-06-28.
- ↑ O'Leary, Camille (2011-06-01). „Jacques-Louis David, Mars Being Disarmed By Venus“. My Kid Could Paint That-A group blog of Art History students at The Barstow School. Посетено на 2017-06-28.
- ↑ Roberts, Warren (2015). „Rossini and Post-Napoleonic Europe“. University of Rochester Press. стр. 135. Посетено на 2017-06-28.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Musées royaux des Beaux-Arts de Belgique, официјална страница
