Марс (митологија)

Од Википедија — слободната енциклопедија

Марсбог на војната во римската митологија, синот на Јупитер (според некои верзии на митот, тој бил син на магичен цвет) и Јунона. Според митот, тој е татко на Ромул и Рем,[1] и така е апостолот на Римјаните. По Јупитер, тој бил најважниот бог кај Римјаните. Првично бил поврзан со вегетација, како што Катон пишува во својата молитва за плодовите подучени од Марс, а исто така бил и заштитник на говеда.

Статуа на Марс во Рим

Особености[уреди | уреди извор]

Римјаните подоцна го идентификувале овој бог со грчкиот бог Арес, па богот на плодовите, кои често биле принудени да војуваат, се претворил во бог на војната. На тој начин имал повеќе улоги: тој бил заштитник на дела на терен, давал плодност, ги заштитувал борците и им давал воинствен дух.

Култ[уреди | уреди извор]

Статуа на Марс во Берлин

Марс е во официјалната римска религија и богот на пролетта, така што свечено се празнува во март (од таму името „март“ на тој месец). Други значајни прослави во негова чест се одржаа во февруари и октомври. На секои пет години во кампусот Мартиус, пред својот олтар, пописот беше проследен со ритуално чистење. Во Рим имало и други два храма: ара Мартис во полето (138 п.н.е.) и еден надвор од портата на Капена (388 п.н.е.). Марс, исто така, бил фатен во времето на Империјата, благодарение на Август, кој го основал култот на Марса Ултора ("одмаздници"). Марс зел многу поважно место во римската митологија отколку во случајот со неговиот грчки колега Арес. Причината за ова веројатно е тоа што го чувале сопругот Ри Силвија и таткото на Ромул и Рем, кој го основал Рим. Затоа, тој бил почестен како татко на римскиот народ, а Римјаните биле наречени деца на Марс.

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Objašnjenja“, во: Rimska lirika. Beograd: Rad, 1964, стр. 107.