Марија Таљони
Марија Таљони (италијански: Marie Taglioni; Стокхолм, 23 април 1804 година - Марсеј, 24 април 1884 година) била балерина од ерата на романтичниот балет, а и централна личност во историјата на европскиот танц.
Животопис[уреди | уреди извор]
Родена е во Стокхолм, Шведска. Нејзиниот татко и учител Филипо Таљони само за неа го направил балетот Силфид (француски: La Sylphide) кој ја прославил како балерина.
Таа го напуштила Парискиот оперски балет во 1837 година како би прифатила тригодишен договор во Санкт Петербург во Маријинскиот балет. Во 1842 година нејзините балетски танци биле продадени за две илјади рубли.
Таа ги претставила вкрстените пози во рацете во класичен балет, кои за првпат ги извела во балетот Жизела, бидејќи сметала дека нејзината фигура е несовршена.
Професионалната кариера на балерина завршила во 1847 година. Таа поминала извесно време во Венеција. Кога Парискиот оперски балет бил реорганизиран на поригорозна, професионална основа, таа била носител на неговиот дух. Заедно со новиот директор Лисјен Петип и кореограф Луј Меран била во шестчлено жири на првиот годишен натпревар, што се одржал на 13 април 1860 година.
Подоцна одржала стандардни часови за танцување за деца и дами. Таа, исто така, зела мал број на балетски студенти. Нејзината единствена кореографска работа бил балетот Пеперутка за нејзината омилена студентка, Ема Ливри.
Јохан Штраус Втори во нејзина чест ја составил Полка Марија Таљони, користејќи музика од сите балети што ги изведувала.
