Прејди на содржината

Л’ки (село)

Координати: 41°28′N 23°43′E / 41.467°N 23.717°E / 41.467; 23.717
Од Википедија — слободната енциклопедија
Л’ки
Л’ки is located in Бугарија
Л’ки
Л’ки
Местоположба во областа
Л’ки во рамките на Пиринска Македонија
Л’ки
Координати: 41°28′N 23°43′E / 41.467°N 23.717°E / 41.467; 23.717
ЗемјаБугарија
ОбластБлагоевградска област
ОпштинаХаџидимово
Површина
 • Вкупна18,527 км2 (7,153 ми2)
Надм. вис.&10000000000000829000000829 м
Население (2024)
 • Вкупно58[1].
Час. појасEET (UTC+2)
 • Лето (ЛСВ)EEST (UTC+3)
Пошт. бр.2928


Л’ки (бугарски: Лъки) — село во Неврокопско, Пиринска Македонија, во состав на денешната Општина Хаџидимово на Благоевградската област, југозападна Бугарија.

Историја

[уреди | уреди извор]

Отоманско Царство

[уреди | уреди извор]

Во текот на XIX век, селото било во составот на Неврокопската каза на Отоманското Царство. Гробишната црква „Свети Архангел Михаил“ била изградена во 16 - 17 век, а „Успение на Пресвета Богородица“ - во 1844 година, а до неа било отворено и училиште. Двата храма се прогласени за споменици на културата на Бугарија.[2]

Во 1848 година, рускиот славист Виктор Григорович во „Опис за патувањата во Европска Турција“ напишал дека жителите на Л’ки биле Турци и христијани.[3]Во „Етнографија на Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. во Лика (Lika) имало 81 домакинства со 40 муслимани и 230 Македонци.[4] [5]Според Стефан Верковиќ, на крајот на 19 век, Л’ки имало 63 македонски и 18 турски куќи.[6]

Бугарија

[уреди | уреди извор]

По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Бугарија.

Географија

[уреди | уреди извор]

Селото Л’ки се наоѓа в планинска област.

Број на население
Вкупно 52
Бугари 52
Турци
Роми -
Останати -
Не се определиле -
Без одговор -
  1. www.grao.bg
  2. Енциклопедия „Пирински край“, том I. Благоевград: Редакция „Енциклопедия“. 1995. стр. 520. ISBN 954-90006-1-3.
  3. [Очеркъ путешествія по Европейской Турціи (съ картою окресностей охридскаго и преспанскаго озеръ) Виктора Григоровича (PDF) (Изданіе второе. изд.). Москва: Типографія М. Н. Лаврова и Ко. 1877. стр. 123.
  4. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  5. Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г., Македонски научен институт, София, 1995.
  6. Стоян Райчевски – „Българите Мохамедани“. София 2004, стр. 111 – 124. ISBN 954-9308-51-0