Грав Тропеиро
Грав тропеиро — традиционален специјалитет во бразилските сојузни држави Саун Пауло, Минас Жераис и Гојас. Овој специјалитет се состои од грав измешан со маниока, бисквити, колбаси, јајца, лук, кромид и зачини.
Потекло на поимот[уреди | уреди извор]
Името на специјалитетот потекнува од трговските активности во 17 век, кои имале за цел интегрирање на населбите главно во југоисточниот и среднозападниот дел на Бразил.[1] Во тој период, превезувањето на различни видови стока било вршено со помош на коњи и магариња, а чуварите на овие животни биле познати под поимот „тропеироси“.[2]
Историја[уреди | уреди извор]
Тропеиросите воделе животни низ сојузната држава Минас Жераис сè до средината на 20 век.[3] Нивната исхрана главно вклучувала сланина, грав, брашно, црн пипер, кафе, пченкарно брашно и коате (оцет со кисело овошје). Во пристанишните делови, тие се хранеле со грав со парчиња месо и сланина, кој обични бил без сос и бил послужуван со фарофи и сецкана зелка. Вака приготвениот грав станал основен специјалитет на менито на овие луѓе, па оттаму и потеклото на гравчето Тропеиро. Од друга страна, пиењето алкохолни пијалаци било дозволено само во посебни прилики. Така на пример, во студените денови обично се пиел алкохолниот пијалак кашаса заради избегнување на запек, а особено бил користен и како лек за убоди од инсекти.[1]
Културно наследство[уреди | уреди извор]
Иако специјалитетот не е широко познат меѓу населението, истиот е предложен да стане дел од нематеријалното наследство на Националниот институт за историско и уметничко наследство, како и дел од светското културно наследство на УНЕСКО. За таа цел, планирано е создавање на основа на податоци со информации за влијанието на гравчето Тропеиро, којашто треба да биде сместена во Музејот на ТропеироЗа во округот Ипоема во сојузната држава Минас Жераис.[4]
Поврзано[уреди | уреди извор]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 História: Tropeiros das Gerais. Tropeiros das Gerais.
- ↑ Prestes, Lucinda Ferreira. A vila tropeira de Nossa Senhora da Ponte de Sorocaba: aspectos socioeconômicos e arquitetura das classes dominantes (1750-1888). São Paulo: ProEditores, 1999.
- ↑ História do feijão tropeiro e a mineração no Brasil (XVII). O gastronomo. 28 de dezembro de 2010.
- ↑ Vivaitabira - 6 anos do Museu do Tropeiro Архивирано на 4 март 2016 г.. Vivaitabira.