Владимир Соловјов
Владимир Соловјов | |
---|---|
Роден(а) | Владимир Сергеевич Соловјов јануари 28, 1853 Москва, Руско Царство |
Починал(а) | август 13, 1900 Узкое, Московска Губернија, Руско Царство | (возр. 47)
Установа | Царски московски универзитет |
Период | Филозофија од 19 век |
Подрачје | Руска филозофија |
Школа | христијанска филозофија, софиологија, христијански мистицизам, Руски симболизам |
Претежна дејност | Филозофија на религијата |
Значајни идеи | Оживување и проширување на идејата за Софија |
Влијаел врз
|
Владимир Сергеевич Соловјов (руски: Влади́мир Серге́евич Соловьёв); (28 јануари 1853 - 13 август 1900) — руски филозоф, теолог, поет, памфлетист и книжевен критичар, одиграл значајна улога во развојот на руската филозофија и поезија на крајот на 19 век и во духовната ренесанса на почетокот на 20 век[1].
Живот и творештво
[уреди | уреди извор]Владимир Сергеевич Соловјов, син на истакнатиот историчар Сергеј Михајлович Соловјов, е роден во Москва на 28 јануари 1853 година. Неговата мајка, Поликсена Владимировна, имала полско потекло.
Во младоста бил нихилист но подоцна се преобразил во позитивист во согласност со ставовите на Православната црква.
Во своето дело „Кризата на западната филозофија: против позитивизмот“, Соловјов го критикувал позитивистичкото отфрлање на есенцијализмот на Аристотел, односно филозофскиот реализам. Позитивизмот, според Соловјов, само го потврдува изгледот на објектот, негирајќи ја интуитивната реалност што луѓето ја доживуваат како дел од нивната свест.
Владимир Соловјов стана пријател и повереник на Фјодор Достоевски. Спротивно на ставовите на Достоевски, Соловјов бил за Римокатоличка црква. Тој се залагаше за укинување на расколот (екуменизам, соборност) помеѓу православната и католичката црква - веројатно, „од етичка и социјална гледна точка“.
Соловјов никогаш не се оженил и немал деца, но имал идеализирани врски, кои ги овековечил во неговата духовна љубовна поезија, вклучувајќи две жени по име Софија. Тој ги отфрлил тврдењата на мистичната Ана Шмит, која тврдела дека е негова божествена партнерка.
Соловјов умрел како сиромашен бездомник во 1900 година, оставајќи го неговиот брат Михаил Сергеевич и неколку колеги да го бранат неговото интелектуално наследство[2].
Филозофијата на Владимир Соловјов
[уреди | уреди извор]Основната идеја на неговата религиозна филозофија е Софија - Светата душа, сфатена како мистично космичко суштество, кое го соединува Бог а со земниот свет.
Софија во својата суштина ја претставува вечната женственост во Бог, а во исто време и Божјата промисла на светот. Оваа слика е во Библијата. Соловјов, пак, ова го открил во мистична визија, за што сведочи неговата песна „Три посети“.
Идејата за Софија се реализира на три начини: во теозофијата се формира идејата за неа, во теологијата постои, а во теократијата се отелотворува.
Теозофијата е буквално Божествена мудрост. Тоа е во суштина синтеза на научни откритија и откритија на христијанската религија во рамките на целокупното знаење. Верата не е во спротивност со разумот, туку го надополнува. Соловјов ја признава идејата за еволуција, но верува дека тоа е обид да се надмине падот на гревот преку пробив кон Бога. еволуцијата поминува низ пет фази или „царства“: минерални, растителни, животински, човечки и божествени.
Теургијата е буквално богопоклонување. Соловјов решително се спротивстави на моралната неутралност на науката. Теургијата е процес на очистување, без кој спознанието на вистината е невозможно. Во неговото јадро лежи негувањето на христијанската љубов како одрекување од самопотврдување заради единство со другите.
Теократијата е буквално моќта на Бога, она што Чадаев го нарекол совршен систем. Соловјов ѝ ја доверил „теократската мисија“ на Русија. Теократијата се состои во „вистинската солидарност на сите народи и класи“, како и во „христијанството, реализирано во општествениот живот“.
Филозофијата на Соловјов била под големо влијание од идеите на рускиот религиозен мислител Николај Фјодоров. Соловјов го сметал Фјодоров за свој „учител и духовен татко“, нарекувајќи го генијален мислител[3].
Учење за правото на Владимир Соловјов
[уреди | уреди извор]Моралот секогаш се стреми да изгради идеал; пропишува соодветно однесување, фокусирано само на внатрешната страна на волјата на поединецот.
Законот е условен и претпоставува ограничувања, бидејќи во правната област работата и нејзиниот резултат се важни; го разгледува надворешното пројавување на волјата - сопственост, дејство, резултат на дејствување.Задачата на законот не е да го создаде Божјото царство на Земјата, туку да не ги претвори животите на луѓето во пекол.
Целта на правото е да балансира два морални интереси: личната слобода и општото добро. „Заедничкото добро“ треба да ги ограничи приватните интереси на луѓето, но не може да ги замени. Затоа Соловјов се спротивстави на смртната казна и доживотниот затвор, кои според него се спротивни на суштината на законот. Закон е „ограничување на личната слобода на барањата на општото добро“.
Одлики на правото:
- Јавност;
- специфичност;
- реална применливост.
Одлики на владата:
- донесување закони;
- правично судење;
- спроведување на законот.
Државата ги штити интересите на граѓаните. Христијанската држава ги штити интересите на граѓаните и се стреми да ги подобри условите на човековото постоење во општеството; се грижи за материјално сиромашните.
Напредокот на државата се состои во „обезбедување, што е можно помалку, ограничувања на внатрешниот морален свет на личноста, што е можно поверни и пошироки надворешни услови за достоинствено постоење и напредок на луѓето“.
„Правната принуда не принудува никого да биде добронамерен. Неговата задача е да спречи злобниот човек да стане криминалец (опасен за општеството). „Општеството не може да живее само според моралниот закон.[4]
Дела
[уреди | уреди извор]- „Кризата на западната филозофија (против позитивизмот)“, 1875 („Кризис западной философии (против позитивистов)“)
- „Софија. Почеток во универзалното учење“, 1876 („Софùя. Начала вселенского учения“)
- „Филозофски принципи на холистичко знаење“, 1877 („Философские начала цельного знания“)
- „Критика на отргнатите принципи“, 1880 („Критика отвлеченных начал“)
- „Лекции за Богочовечеството“, 1881 („Чтения о Богочеловечестве“)
- „За духовната власт во Русија“, 1881 („О духовной власти в России“)
- „Три говори во спомен на Достоевски“, 1883 („Три речи в память Достоевского“)
- „Духовните основи на животот“, 1884 („Духовнье основье жизни“)
- „Јудаизмот и христијанското прашање“, 1884 („Еврейство и християнский вопрос“)
- „Големиот спор и христијанската политика“, 1887 („Великий спор и християнская политика“)
- „Националният въпрос в Русия“, 1888 („Национальный вопрос в России“)
- „Руската идеја“, 1888 („Русская идея“)
- „Русија и Вселенската црква“, 1889 („Россия и вселенская церковь“)
- „Општото значење на уметноста“, 1890 („Общий смысл искусства“)
- „За падот на средновековниот светоглед“, 1891 („Об упадке средневекового миросозерцания“)
- „Смисълът на любовта“, 1892 – 1894 („Смысл любви“)
- „Спор за правдата“, 1894 („Спор о справедливости“)
- „Мухамед, неговиот живот и религиозните учења“, 1896 („Магомет, его жизнь и религиозное учение“)
- „Византија и Русија“, 1896 („Византизм и Россия“)
- „Оправдание на доброто“, 1897 („Оправдание добра“)
- „Животната драма на Платон“, 1898 („Жизненная драма Платона“)
- „Идејата за натчовекот“, 1899 („Идея сверхчеловека“)
- „Теоретска филозофија“, 1899 („Теоретическая философия“)
- „Три разговори. Расказ за антихристот“, 1900 („Три разговора. Краткая повесть об антихристе“)
Влијание
[уреди | уреди извор]Се верува дека Соловјов бил главната инспирација на Достоевски за ликовите на Аљоша и Иван Карамазов во Браќата Карамазови. Влијанието на Соловјов може да се види и во делата на симболистите и неоидеалистите од подоцнежната руска советска ера. Неговата книга Значењето на љубовта може да се гледа како еден од филозофските извори на Толстој „Кројцерова соната“ (1889). Ова е исто така дело во кое тој го вовел терминот „сизиги“ што значи „близок сојуз“.[5]
Соловјов влијаел на религиозната филозофија Николај Бердјајев, Сергеј Булгаков, Флоренски, Франк, идеите и поезијата на Рудолф Штајнер, Андреј Бели , Александар Блок и други.
Библиографија
[уреди | уреди извор]- Мифологический процесс в древнем язычестве (1873)
- Кризис западной философии (против позитивистов) (1874)
- Кризис западной философии. По поводу «Философии бессознательного» Гартмана. (Статья первая) — М.: Ред. Православного обозрения, 1874. — 39 с.
- Теория Огюста Конта о трёх фазисах в умственном развитии человечества
- О философских трудах П. Д. Юркевича (1874)
- Метафизика и положительная наука (1875)
- Странное недоразумение (ответ г. Лесевичу) (1874)
- О действительности внешнего мира и основании метафизического познания (ответ Кавелину)
- Три силы (1877)
- Опыт синтетической философии
- Философские начала цельного знания (1877)
- Чтения о богочеловечестве (1878)
- Критика отвлечённых начал (1880)
- Историческия дела философии (1880)
- Три речи в память Достоевского (1881—1883)
- Заметка в защиту Достоевского от обвинения в «новом» христианстве
- О духовной власти в России (1881)
- О расколе в русском народе и обществе (1882-188З)
- На пути к истинной философии (1883)
- Некролог. Кн. К. М. Шаховская (1883)
- Духовные основы жизни (1882—1884)
- Содержание речи, произнесённой на высших женских курсах в Петербурге 13 марта 1881 года
- Великий спор и христианская политика. (1883)
- Соглашение с Римом и московские газеты. (1883)
- О церковном вопросе по поводу старокатоликов. (1883)
- Еврейство и христианский вопрос. (1884)
- Взгляд первого славянофила на церковный раздор. (1884)
- Любовь к народу и русский народный идеал (открытое письмо к И. С. Аксакову) 1884
- Ответ Н. Я. Данилевскому. (1885)
- Как пробудить наши церковные силы?·(открытое письмо к С. А. Рачинскому). (1885)
- Новозаветный Израиль (1885)
- Государственная философия по программе Министерства Народного Просвещения. 1885
- Учение XII апостолов. (Введение к русскому изданию Διδαχή τῶν δώδεκα ἀποστόλων.) (1886)
- История и будущностъ теократии (исследование всемирно-исторического пути к истинной жизни). (1885—1887)
- Ответ анонимному критику по вопросу о догматическом развитии в церкви. (1886)
- Русская идея [пер. с фр. Г. А. Рачинского]. — М.: Путь, 1911. — 51 с.
- Россия и Вселенская церковь (1889)
- Красота в природе (1889)
- Общий смысл искусства (1890)
- Г. Ярош и истина (1890)
- Китай и Европа (1890)
- Иллюзия поэтического творчества (1890)
- Мнимая борьба с западом 1890
- Об упадке средневекового миросозерцания (1891)
- Идолы и идеалы (1891)
- Из философии истории (1891)
- Запоздалая вылазка из одного литературного лагеря. (Письмо в редакцию.) (1891)
- Народная беда и общественная помощь. (1891)
- Наши грехи и наша обязанность. (1891)
- Враг с Востока (1892)
- Заметка о Е. П. Блавацкой (1892)
- Кто прозрел? (Письмо в редакцию «Русской мысли»). (1892)
- Мнимые и действительные меры к подъёму народного благосостояния. (1892)
- Вопрос о самочинном умствовании Л. Тихомирова, Духовенство и общество в современном религиозном движении (1893)
- Из вопросов культуры (1893): I. Ю. Ф. Самарин в письме к баронессе Э. Ф. Раден
- Из вопросов культуры (1893): II. Исторический сфинкс.
- Смысл любви (1894)
- Некролог. А. М. Иванцов-Платонов (1894)
- Некролог. Ф. М. Дмитриев (1894)
- Некролог. Франциск Рачкий (1894)
- Византизм и Россия (1896)
- Магомет, его жизнь и религиозное учение. — СПб.: тип. т-ва «Обществ. польза», 1896. — 80 с. — (Жизнь замечательных людей. Биографическая библиотека Флорентия Павленкова)
- Когда жили еврейские пророки? (1896)
- Мир Востока и Запада (1896)
- Духовные основы жизни. — СПб., 1897.
- Замечание на статью проф. Г. Ф. Шершеневича (1897)
- Из Московской губернии. Письмо в редакцию «Вестника Европы» (1897)
- Импрессионизм мысли (1897)
- Мнимая критика (ответ В. Н. Чичерину) (1897)
- Жизненная драма Платона (1898)
- Мицкевич (1898)
- Оправдание добра (1897, 1899)
- Тайна прогресса (1898)
- Идея человечества у Августа Конта (1898)
- Некролог. Я. П. Полонский (1898)
- Значение поэзии в стихотворениях Пушкина (1899)
- Идея сверхчеловека (1899)
- Лермонтов (1899)
- Некролог. В. Г. Васильевский (1899)
- Некролог. И. Д. Рабинович (1899)
- Некролог. Л. И. Поливанов (1899)
- Некролог. М. С. Корелин (1899)
- Некролог. Н. Я. Грот (1899)
- Три разговора о войне, прогрессе и конце всемирной истории (1900)
- Некролог. В. В. Болотов (1900)
- Некролог. В. П. Преображенский (1900)
- Последняя лекция Владимира Сергеевича Соловьёва в С.-Петербургском университете в 1882 г. : (Лекция 25 февр.). — СПб.: Печатня М. Алисова и А. Григорьева, [1882]. — 24 с.
Литература
[уреди | уреди извор]- Предлошка:ВТ-ЭСБЕ+
- Бердяев Н. А. «Основная идея Вл. Соловьёва» // Типы религиозной мысли в России. [Собрание сочинений. Т. III] Париж: YMCA-Press, 1989. 714 с.
- Блок А. А. «Рыцарь-монах»
- Предлошка:Статья
- Буллер А. В. С. Соловьёв и современность: О некоторых аспектах философии В. С. Соловьёва. — М.: Наука, 2018. — 135 с. — ISBN 978-5-02-040071-9.
- Бурмистров К. Ю. Владимир Соловьёв и Каббала. К постановке проблемы // Исследования по истории русской мысли. Ежегодник за 1998 год / под ред. М. А. Колерова. — М.: ОГИ, 1998. — С. 7—104.
- Величко В. Л. Владимир Соловьёв. Жизнь и творения: С прил. рис. И. Е. Репина, портр. и факс. — СПб.: печ. Р. Голике, 1902. — 205 с., 3 л. портр.
- Гайденко П. П. Владимир Соловьёв и философия Серебряного века. — М., 2001. — 468 с.
- Гайденко П. П. Гностические мотивы в учениях Шеллинга и Вл. Соловьёва (начало), (окончание) // «Знание. Понимание. Умение», 2005, № 2−3
- Гайденко П. П. Искушение диалектикой: пантеистические и гностические мотивы у Гегеля и Вл. Соловьёва // Вопросы философии. — 1998. — № 4. — С. 75—93.
- Предлошка:Источник/НФЭ
- Ефремов А. В. Борьба за историю. Вл. Соловьёв как критик Н. Данилевского // Наш современник. 2005. № 6.
- Клинг О. А. Мифологема «Ewige Weiblichkeit» (Вечная Женственность) в гендерном дискурсе русских символистов и постсимволистов // Пол. Гендер. Культура: Немецкие и русские исследования. — М.: РГГУ, 2009. — С. 438—452.
- Кобринский А. М. «Феномен воздействия» (о поэзии и пьесах Владимира Соловьёва)Предлошка:Уточнить
- Козырев А. П. Соловьёв и гностики. — М.: Изд. Савин С. А., 2007. — 544 с. ISBN 978-5-902121-12-1.
- Предлошка:Статья
- Предлошка:БРЭ
- Коробко М. Ю. Владимир Соловьёв в Москве, Москва усадебная. Путеводитель, Узкое, Усадьба Узкое: владельцы и владения, Усадьба Узкое: Историко-культурный комплекс XVII—XX веков
- Коробко М. Ю. Усадьба Узкое. М.: Вече, 2013 (Усадьбы, дворцы, особняки Москвы)
- Кравченко В. В. Владимир Соловьёв и София. — М.: Аграф, 2006. — 384 с. ISBN 5-7784-0312-7
- Леонтьев К. Н. Владимир Соловьёв против Данилевского // КНЛ «Восток, Россия и Славянство». С. 466—511.
- Лосев А. Ф. «Творческий путь Владимира Соловьёва»
- Лосев А. Ф. Владимир Соловьёв. — М.: Молодая гвардия, 2009. — 656 с. — ISBN 978-5-235-03148-7.
- Лукьянов С. М.«О Вл. С. Соловьёве в его молодые годы». Материалы к биографии в 3-х кн. — Пг., 1916—1921.
- Переиздание: Лукьянов С. М., М.: Книга, 1990. — ISBN 5-212-00265-6
- Лукьянов С. М. Материалы к биографии Вл. С. Соловьёва: (Из архива С. М. Лукьянова) / Публ., вступ. ст. и примеч. А. Н. Шаханова // Российский Архив: История Отечества в свидетельствах и документах XVIII—XX вв.: Альманах. — М., 1992. — С. 392—427.
- Мень А. В., прот. «Владимир Сергеевич Соловьёв» // Мень А. В., прот. «Мировая духовная культура, Христианство, Церковь. Лекции и беседы». М., 1995. фонограмма
- Мочульский К. В. |заглавие=Владимир Соловьёв. Жизнь и учение |ссылка=http://www.vehi.net/mochulsky/soloviev/ |место=Париж |издательство=YMCA-Press |год=1936 |ref=Мочульский}}
- Роднянская И. Б., Андреевская М. И. Соловьёв, Владимир Сергеевич // Краткая литературная энциклопедия. Т. 7: «Советская Украина» — Флиаки / Гл. ред. А. А. Сурков. — М.: Советская энциклопедия, 1972. — Стб. 53—56.
- Соловьёв С. М. Жизнь и творческая эволюция Владимира Соловьёва Архивирано на 31 август 2018 г.. — Брюссель: Жизнь с Богом, 1977. — 449 с.
- Предлошка:Статья
- Трубецкой Е. Н. кн. «Міросозерцаніе Вл. С. Соловьёва». — М.: Товарищество тип. А. И. Мамонтова, 1913
- Челышев Е. П., Коробко М. Ю. Усадьба Узкое и Владимир Соловьёв / Под ред. Е. П. Челышева; Науч. совет РАН по изуч. и охране культ. и природ. наследия. М.: Наука, 2012.
- Шапошникова Л. В. «Явление странствующего рыцаря. К 150-летию со дня рождения Вл. Соловьёва» / Тернистый путь Красоты. — М., 2001.
- Шмонина М. С. «Тютчевский» пласт в лирике Вл. Соловьёва // Русская филология. — 10. — Тарту. 1999. — С. 70—78.
- Helmut Dahm, Vladimir Solovyev and Max Scheler: Attempt at a Comparative Interpretation. — Dordrecht, Holland: D. Reidel Publishing Company, 1975.
- Zdenek V. David, The Influence of Jacob Boehme on Russian Religious Thought // Slavic Review. — 21 (1962), 1. — pp. 43–64.
- Ludolf Mueller, Solovjev und der Protestantismus. — Freiburg: Verlag Herder, 1951.
- Joseph L. Navickas, "Hegel and the Doctrine of Historicity of Vladimir Solovyov, " in The Quest for the Absolute, ed. Frederick J. Adelmann. — The Hague: M. Nijhoff, 1966. — pp. 135–154.
- Louis J. Shein, «V.S. Solov’ev’s Epistemology: A Re-examination» // Canadian Slavic Studies. — Spring 1970, vol. 4. — № 1. — pp. 1–16.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ СОЛОВЬЁВ ВЛАДИМИР СЕРГЕЕВИЧ [мртва врска]
- ↑ поэт Владимир Сергеевич Соловьев
- ↑ Соловьев Владимир Сергеевич: Собрание сочинений
- ↑ „Владимир Соловьёв“. Архивирано од изворникот на 2022-01-28. Посетено на 2022-01-01.
- ↑ Владимир Сергеевич Соловьев
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- Дела од или за Владимир Соловјов на Семрежниот архив
- Дела од Владимир Соловјов на LibriVox (аудиокниги во јавна сопственост)
- Vladimir Solovyov (1853–1900) Архивирано на 12 јануари 2006 г. – entry on Solovyov at Internet Encyclopedia of Philosophy
- http://www.orthodoxphotos.com/readings/end/antichrist.shtml
- ALEXANDER II AND HIS TIMES: A Narrative History of Russia in the Age of Alexander II, Tolstoy, and Dostoevsky Архивирано на 12 јануари 2006 г. Several chapters on Solovyov
- http://www.utm.edu/research/iep/s/solovyov.htm Архивирано на 12 јануари 2006 г.
- http://www.christendom-awake.org/pages/soloviev/soloviev.html
- http://www.christendom-awake.org/pages/soloviev/biffi.html (address by Cardinal Giacomo Biffi)
- Vladimir-Sergeyevich-Solovyov // Britannica
- http://www.valley.net/~transnat/solsoc.html Архивирано на 12 јануари 2006 г.
- Архивирано на 12 јануари 2006 г. – excerpt from Three Conversations by Solovyov
- Civil Society and National Religion: Problems of Church, State, and Society in the Philosophy of Vladimir Solov'ëv (1853–1900)[мртва врска] – research project at Centre for Russian Humanities Studies, Radboud Universiteit Nijmegen
- http://rumkatkilise.org/necplus.htm Архивирано на 24 март 2013 г.
- English translations of 5 poems, including 8 of 18 acrostics from the cycle "Sappho"
- English translations of 2 poems by Babette Deutsch and Avrahm Yarmolinsky, 1921
- "The Positive Unity: How Solovyov's Ethics Can Contribute to Constructing a Working Model for Business Ethics in Modern Russia" by Andrey V. Shirin
- Биографија на сајту Интернет енциклопедије филозофије
- Његова или дела о њему Архивирано на 28 мај 2015 г.
- Родени во 1853 година
- Починати во 1900 година
- Христијански мистици од 19 век
- Филозофи од 19 век
- Теолози од 19 век
- Христијански филозофи
- Филозофи на литературата
- Филозофи на љубовта
- Филозофи на религијата
- Платонисти
- Руски и поети
- Руски православни христијани од Русија
- Руски филозофи
- Руски сатиричари
- Писатели од Москва
- Руси со украинско потекло
- Погребани на Новодевичките гробишта
- Починати во Москва
- Почесни членови на Петербуршката академија на науките
- Руски публицисти