Алекса Ненадовиќ
Алекса Ненадовиќ (1749 Бранковина, Ваљево, Србија — 4 февруари 1804 година, Ваљево, Србија) бил обер књаз од Тамнава — Посавина област на Ваљевската нахија на Смедеревски Санџак.
Семејство[уреди | уреди извор]
Алекса Ненадовиќ бил член на семејството Ненадовиќ од Ваљево. Неговиот помлад брат бил Јаков Ненадовиќ, првиот српски министер за внатрешни работи и војвода (воен командант) во Првото српско востание . Негови синови биле Сима Ненадовиќ кој бил српски војвода во Второто српско востание и Матеј Ненадовиќ српски протоереј, писател и значаен водач на Првото српско востание.
Биографија[уреди | уреди извор]
Алекса Ненадовиќ имал деловни односи со Хаџи Мустафа Паша, кој бил везир на белградскиот пашалук. Соработувал и со Петар Ичко кој еднаш му го спасил животот.[1] Во летото 1797 година, султанот го назначил Мустафа-паша на функцијата беглербег на Румелија Ејалет и тој заминал од Србија за Пловдив да се бори против Пазвантоглу.[2] За време на отсуството на Мустафа Паша, силите на Пазвантоглу заедно со јаничарите го зазеле Пожаревац и ја опседнале белградската тврдина.[3] На крајот на ноември 1797 година, Алекса Ненадовиќ заедно со другите оберки од Ваљево, Илија Бирчанин и Никола Грбовиќ ги донеле своите сили во Белград и ги принудиле опсадните јаничарски сили да се повлечат во Смедерево.[4][5]
Смрт[уреди | уреди извор]
Тој беше убиен, обезглавен, од силите на четворицата Дахија за време на настанот познат како Колење на Кнезите. Настанот предизвика раширен бунт кој на крајот еволуираше во Првото српско востание. Според современите извори од Ваљево, отсечените глави на Алекса Ненадовиќ и Илија Бирчанин биле ставени на некој вид јавен приказ на централниот плоштад за да послужат како пример за оние кои би можеле да заговорат против владеењето на Дахиите. [6]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Ćorović 1997
- ↑ Ćorović 1997
- ↑ Ćorović 1997
- ↑ Filipović, Stanoje R. (1982). Podrinsko-kolubarski region. RNIRO "Glas Podrinja". стр. 60.
Ваљевски кнезови Алекса Ненадовић, Илија Бирчанин и Никола Грбовић довели су своју војску у Београд и учествовали у оштрој борби са јаничарима који су се побеђени повукли.
- ↑ Ćorović 1997
- ↑ History of Servia and the Servian Revolution-Leopold von Ranke,tran:Louisa Hay Ker p 119-20