Џовани Батиста Анџолети
| Џовани Батиста Ангиолети Giovanni Battista Angioletti | |
|---|---|
.jpg) Фотографија на италијанскиот писател, направена во 1956 година. | |
| Роден(а) | 27 ноември 1896 Милано, Италија |
| Починал(а) | 3 август 1961 (возр. 64) |
| Националност | Италијанец |
| Занимање | Писател, Новинар |
Џовани Батиста Ангиолети (италијански: Giovanni Battista Angioletti), (27 ноември 1896, Милано – 3 август 1961, Торе дел Греко) бил италијански писател и новинар[1].
Животопис
[уреди | уреди извор]Ангиолети е роден во Милано во 1896 година и се истакнувал со жива и рефлексивна интелигенција.
Неговите планови да студира како инженер биле прекинати со избувнувањето на Првата светска војна; на крајот од војната, тој решил наместо тоа да се зафати со книжевна кариера, комбинирајќи ја работата како новинар со пишувањето книжевни дела.
Во 1929 година бил поставен за уредник на списанието „Италијанска литература“ и започнал да пишува за Кориера де ла сера; во следната година тој го основал литературното списаниед „Трифалко“.
Од 1934 година поминал поголем дел од своето време во странство, предавајќи на универзитетите во Дижон и Безансон а и дејствувал како директор на институтите за италијанска култура во Прага и Париз. Тој останал во Франција во поголем фел голем дел од Втората светска војна, враќајќи се во Италија само во 1945 година[2].
Ангиолети бил долги години секретар на италијанската унија на писателите, Националната унија на италијанските писатели и бил првиот претседател на Европската заедница на писатели.
Ангиолети починал во близина на Неапол во 1961 година на 64-годишна возраст.
Главни дела
[уреди | уреди извор]Литература
[уреди | уреди извор]- Денот на пресудата , Торино, 1928; Награда Багута[3].
- Добриот пловечки брод , Ланчиано, 1930 година
- Генералот во егзил , Фиренца, 1938 година
- Доната , Фиренца, 1941 година
- Затемнување на Месечината , Фиренца, 1943 година
- Ла меморија , Милано, 1949 година; Награда на вештерки
- Нарцизо , Милано, 1949 година
- Самиот работен човек , Милано, 1955 година
Есеи и критики
[уреди | уреди извор]- Писателите на Европа , Милано, 1928 година
- Стражарска служба , Ланчиано, 1932 година
- Европа денес , Ланчиано, 1934 година
- Разговори за карти , Фиренца, 1941 година
- Стариот континент , Рим, 1942 година
- Среќна Италија , Рим, 1947 година
- Тајната истрага , Милано, 1953 година
- Норманската патка , Милано, 1957 година
- Употребата на зборот , Калтанисета-Рим, 1958 година
- Големите гости , Фиренца 1960 година; Награда Виареџо
- Севкупна Европа , Рим, 1961 година
- Италијанците се искрени , Милано, 1968 година; (објавено посмртно)