Света Фотина

Од Википедија — слободната енциклопедија
Фотина
Икона со Исус и Самарјанката
Почитуван(а) во православие, источен католицизам, Епископална црква
Слава четврт ден недела по Велигден (православие), 26 февруари (епископализам)

Света Фотина Самарјанка — христијанска маченичка, припадничка на Самарјаните. Позната е како „Самарјанката“ во разговорот со Исус на Јакововиот бунар крај градот Сихар во Евангелието според Јован, глава 4.

Таа заедно со своите два сина Виктор и Јосија, и со петте сестри: Анатолија, Фота, Фотида, Параскева и Кирнакија го проповедале евангелието. Отишле во Картагина во Африка. Но биле тужени и во Рим доведени во времето на царот Нерон и во самица биле фрлени. Ќерката на Нерон, Домнина, дошла во допир со св. Фотина и од неа била обратена во христијанство[1].

Православната црква нејзиниот ден го чествува на 20 март.

Во Библијата[уреди | уреди извор]

Самарјанката Фотина се појавува во четвртата глава на Евангелието според Јован. Еве го разговорот со неа во Јн 4,4–26:

Требаше да мине преку Самарија. Жената Му рече: „Знам дека ќе дој­де Месија, наречен Христос; кога ќе дојде Тој, сѐ ќе ни каже.“ Така, дојде во самарјанскиот град, наречен Сихар, близу до земјиштето, што му го даде Јаков на својот син Јо­сиф. Таму беше изворот на Јаков. Исус, пак, изморен од патот, седна покрај изворот; а беше околу шестиот час. Дојде една жена од Самарија, за да полни вода. Исус ѝ рече: „Дај Ми да пи­јам!“ А учениците Негови беа отишле во градот да купат храна. Жената Самарјанка Му рече: „Како Ти, Јудеец, бараш од мене, жена Самар­јанка, да пиеш?“ Зашто Јудејците со Самарјаните не се мешаат. Исус ѝ одговори и рече: „Кога би го знаела дарот Божји и Кој е Овој што ти вели: ‚Дај Ми да пијам‘ – ти самата би побарала од Него и Тој би ти дал жива вода.“ Жената Му рече: „Господи, Ти немаш ведро, а кладенецот е длабок; од каде, пак, имаш жива вода? Зар си Ти поголем од нашиот татко Јаков, кој ни го даде овој кладенец!? И самиот тој пиеше од него, и синовите негови, и добитокот негов!“ Исус ѝ одговори и рече: „Секој што пие од оваа вода, пак ќе ожедни; а кој пие од водата, што ќе му ја дадам Јас, нема никогаш да ожедни; таа во него ќе стане извор на вода што ќе тече во живот вечен.“ Жената Му рече: „Господи, дај ми таква вода за да не ожеднувам, ниту да идам овде за полнење!“ Исус ѝ рече: „Оди, повикај го твојот маж и дојди тука!“ Жената одговори и Му рече: „Не­мам маж.“ Исус ѝ рече: „Право кажа дека немаш маж; зашто петмина мажи си имала и овој, што го имаш сега, не ти е маж; право рече.“ Жената Му одговори: „Господи, гледам дека си Ти пророк! Нашите татковци се поклонуваа на оваа планина, а вие велите дека во Еру­салим е местото каде што треба да се поклонуваме.“ Исус ѝ рече: „Жено, верувај Ми де­ка доаѓа време кога ниту на оваа плани­на, ниту во Ерусалим не ќе се поклонувате на Отецот. Вие му се поклонувате на она што не го знаете, а ние се поклонуваме на она што го знаеме; зашто спасението е од Јудејците. Но иде време и веќе дошло кога вистинските поклоници ќе Му се поклонуваат на Отецот во дух и вистина, зашто Отецот сака такви да бидат оние кои Му се поклонуваат. Бог е Дух и оние што Му се покло­нуваат, треба да се поклонуваат во дух и вистина.“ А Исус ѝ рече: „Јас сум, Кој зборува со тебе.

Јован 4,4-26

Наводи[уреди | уреди извор]

  1. „Охридски пролог“ стр. 116