Петар Багратион
| Петар Багратион | |
|---|---|
| 10 јули 1765 - 24 септември (Јул. кал. 12 септември) 1812 | |
_-_Google_Art_Project.jpg) Портрет од сликарот Џорџ Доу | |
| Прекар: | Бог на војската[1][2] Орелот[1] |
| Роден во: | Кизлјар или Тбилиси, Картли-Кахети |
| Починал во: | Сима, Руска Империја |
| Служба во: | Руска Империја |
| Род: | Империјална руска армија |
| Период на служба: | 1782-1812 |
| Чин: | Пешадиски генерал |
Петар Иванович Багратион, руски: Пётр Ива́нович Багратио́н; Кизлjар, 1765 година - Сима, 12 септември (според јулијанскиот календар) 1812 година ) бил руски генерал и воен водач, по потекло од грузиското кралско семејство Багратион. Тој бил студент и современик на Суворов и Кутузов и станал херој за време на одбраната на Русија од инвазијата на Наполеон во 1812 година.
Рано унапредување[уреди | уреди извор]
Тој ја започнал својата воена служба во 1782 година и служел на Кавказот неколку години. Учествувал во опсадата на Очаков (1788), во руско-турската војна (1787–1792) и на маршот во Полска (1794). Суворов го ценел Багратион, така што Багратион била негов придружник во кампањите на Италија и Швајцарија во 1799 година година. Тој особено се издвојувал за окупацијата на градот Бреша.
Учество во војни[уреди | уреди извор]
Особено се истакнал во војните од 1805 година. Со мала поддршка успешно се спротивставил на постојаните напади на петпати поголемата војска во Битката кај Холабрун во 1805 година. Во тоа време биле повредени половина од луѓето, но тој дозволил успешно повлекување на поголемиот дел од армијата со Кутузов на кормилото. Во Битката кај Аустерлиц на 2 декември 1805 година се борел против левото крило на француската армија под команда на acохан Мира и Жан Лане. Тој се борел храбро и упорно во битките на Ејлау, Хилсберг и Битката кај Фридланд.
Во финската војна од 1808 година, тој командувал со поделба и корпус. Тој направиl особено смел марш низ замрзнатиот Фински Залив кога ги окупира Оландските острови . Во 1809 година, тој ја водеl руската војска против Османлиите во битките со Рас и Татар. Тој бил унапреден во 1809 година во генерал на пешадијата. Поради дејствијата во текот на тие години, Лав Толстој го опишал во романот „Војна и мир“.
Наполеоновата инвазија на Русија и смртта на Багратион[уреди | уреди извор]
Багратион во 1812 година ја командувал 2-та армија на запад. Иако бил поразен во Битката кај Могиљов на 23 јули 1812 година, тој се приклучил на главната армија на Барклaj де Толи. На Битката кај Бородинo на 7 септември 1812 година, тој го водел левото крило и потоа бил фатално ранет. Починал на 12 септември 1812 година. Импараторот Николај I Павлович изградил споменик на Багратион на местото на Битката кај Бородино.
Сталин го избрал името на Операцијата Багратион на советската офанзива на 22 јуни 1944 година. Кога Советскиот Сојуз го анектирал германскиот град Ејлау во 1945 година, каде се водела битката во 1807 година, градот го добил името Багратионовск.
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ 1,0 1,1 „Prominent Russians: Pyotr Bagration“, Russiapedia, RT (ТВ канал), Посетено на 19 февруари 2020
- ↑ Mikaberidze (2009), Ch. XIII: Bagration—"God of an Army".
