Ораовица (Прешево)
| Ораовица | |
|---|---|
| населено место | |
.jpg) | |
  Ораовица | |
| Координати: 42°19′23″N 21°39′37″E / 42.32306° СГШ; 21.66028° ИГД | |
| Земја |  Србија |
| Округ | Пчињски |
| Општина | Прешево |
| Надм. вис. | 445 м |
| Население (2022) | |
| • Вкупно | 4.181 |
| Часовен појас | CET (UTC+1) |
| • Лете (ЛСВ) | CEST (UTC+2) |
| Повик. бр. | 017 |
Ораовица — населено место во општината Прешево, Србија, во Пчињскиот Округ.
Географија и местоположба[уреди | уреди извор]
Селото се наоѓа во подножјето на планината Црна Гора, на надморска висина од 445 метри и е од збиен тип. Низ него портекува Ораовичка Река, при што го разделува селото на два дела. Има четири маала: Хаџиско, Муртеско, Чатачиско и Сејдијеско.
Историја[уреди | уреди извор]
Селото е старо. Тоа се гледа по сочуваните домородни фамилии и цркви. Селото порано се наоѓало малце посеверно од денешното, кај месноста киша. Таму имало и манастир посветен на Свети Петар. Сочувана е црквата Свети Никола, која била вкопана 2 метри во земја, а исто така имало и црква во Чатачиското маало, за која нема траг денес.[1]
Во XIX век, селото е дел од Прешевската Каза на Приштинскиот Санџак.
По Првата балканска војна, станува дел од Кралството Србија, т.е. Јужна Србија. По Втората светска војна, званично останува во рамките на Србија.
Население[уреди | уреди извор]
Според пописот од 1913 година селото има 1.259 жители и било дел од општина Прешево.[2]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 1.350 Албанци, 100 Роми и 100 Срби.[3]
- Православни родови: Станковци, Миленковци, Тасини, сите староседелци. Стојилковци, Љубини, Стаменкови и Стошини доселени од Пчиња, Ивковци доселени од Врање, Стојановци од Коќура, Илинци од Шапранце.
- Исламизирани родови: Потурај и Читакај, двата се домородни.
- Муслимански родови: од фисот Соп: Абдулај; за Блута и Дошљакај не се знае од кој фис се; Кишај, Трстен се од фисот Тсач; Бељуљај, Аљиљај, Салијај, Фетај, Абдиљај, Аметај, Сабединај, Бељуљај, Хускај, Мочај, Чотај, Корбај, Ибишај, Јакупови се од фишот Гаш; Крумај се од фисот Бериш; Дукај се од Красниќ; Маличови, Маљокај, Фејзулови се мухаџири од Масурице; Јусуфови дошле од село Господинце; Исенови дошле од селото Лошо Букуровце; Беќирови и Качик дошле од Горна Морава; Абдулови се огранок на родот Абазови.
- По 1912 година 10 муслимански семејства се иселиле во Куманово, две во Турција, едно во Жуинце и едно во кумановско Черкези.
| Година | 1913 | 1931 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2002 | 2011 | 2022 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 1259 | 1550 | 2189 | 2388 | 2698 | 3284 | 3776 | 4113 | 3774 | … | 4181 |
Според пописот од 2022 година, селото имало 4.181 жители, со густина на населеност од 17.35/км2. 50.3% биле мажи, 49.7% биле жени.[4]
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Трифуноски, Јован (1951). Кумановска-прешевска Црна Гора. Белград: Српска академија на науките. стр. 165.
- ↑ Речник на местата во ослободената област Стара Србија по службени податоци. Белград: Мил. Ант. Вујиќ. 1914.
- ↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
- ↑ „Пописа становништва, домаћинстава и станова 2022 године“.
42°15′34″N 21°39′49″E / 42.25944° СГШ; 21.66361° ИГД
.png){kind=small}
.svg){kind=small} | Оваа статија место во Србија е никулец. Можете да помогнете со тоа што ќе ја проширите. |