Ораниенбург
| Ораниенбург | |
 | |
| |
  Ораниенбург | |
| Управа | |
| Земја | Германија |
|---|---|
| Покраина | Бранденбург |
| Округ | Горен Хафел |
| Градски единици | 9 |
| Градоначалник | Ханс-Јоахим Лезике (СДП) |
| Основни податоци | |
| Површина | 162,37 км2 |
| Надм. височина | 34 м |
| Население | 45.492 (31 декември 2020)[1] |
| - Густина | 280 жит/км2 |
| Други информации | |
| Часовен појас | CET/CEST (UTC+1/+2) |
| Рег. табл. | OHV |
| Пошт. бр. | 16515 |
| Повик. бр. | 03301 |
| Портал | www.oranienburg.de |
| Местоположба на градот Ораниенбург во рамките на округот Горен Хафел | |
 | |
| Координати | 52°45′16″N 13°14′13″E / 52.75444° СГШ; 13.23694° ИГД |
Ораниенбург (германски: Oranienburg) — град и административно седиште на округот Горен Хафел, во сојузната покраина Бранденбург, Германија.
Географија[уреди | уреди извор]
Ораниенбург е сместен на бреговите на реката Хафел, 35 километри северно од Берлин.
Градски единици[уреди | уреди извор]
Градот се состои од 9 градски единици:
- Фридрикстал
- Гермендорф
- Лениц
- Малц
- Ораниенбург
- Заксенхаузен
- Шмахтенхаген
- Вензикендорф
- Целендорф
Историја[уреди | уреди извор]
Првичното име на Ораниенбург било Бецов. Градот бил основан во 12 век и бил првпат споменат во 1216. Се верува дека Алберт I ја наредил изградбата на замок на бреговите на Хафел. Околу замокот постоела населба на трговци и занаетчии.
Во 1646, Фридрих Вилхелм I се оженил со Луизе Хенриете. Таа била восхитена од градот Бецов, па поради тоа нејзиниот маж ѝ го подарил целиот регион. Принцезата наредила да се изгради нов замок во холандски стил и го нарекла Ораниенбург или Замок Ораниенбург. Во 1653, градот Бецов бил преименуван во Ораниенбург.
Силвио Гезел, основачот на слободната економија („Freiwirtschaft“), живеел во Ораниенбург помеѓу 1911 и 1915, објавувајќи го своето списание, „Der Physiocrat“. Се вратил во градот во 1927 и останал тука до својата смрт во 1930. Градот останал средиште на движењето за слободна економија додека не бил преземен од нацистичкиот режим во 1933 и многу следбеници на Гезел завршиле како затвореници во концентрацискиот камп во градот.
Еден од првите нацистички концентрациски кампови бил тој во Ораниенбург во 1933. Во 1936 бил заменет од концентрацискиот камп Заксенхаузен, кој продолжил да работи до крајот на нацистичкиот режим; 200.000 луѓе биле затворени во 9 годишниот период на кампот. 22.000 биле убиени од нацистите пред ослободувањето од советската Црвена армија во 1945. Потоа, местото било повторно отворено во август 1945 како советски специјален камп 7. Околу 12.000 луѓе (главно нацисти кои чекале судење) умреле за време на кампот пред тој да биде затворен во 1950. Нивните остатоци не биле пронајдени до почетокот на 1990-тите.
Ораниенбург бил исто така центар на проектот за јадрена енергија на Нацистичка Германија и според воениот историчар Ентони Бивор, отпочнувањето на Битката за Берлин од Сталин било мотивирано од неговата желба за освојување на објектот.[2] Исто така се тврди дека уништувањето на објектите на американските воздушни сили на 15 март 1945 било направено како превентива од потпаѓање во советски раце.[3]
Меѓународни односи[уреди | уреди извор]
Ораниенбург е збратимен со:
Бањоле (Франција) - од 1964
Хам (Северна Рајна-Вестфалија, Германија) - од 1990
Мелник (Чешка) - од 1974
Вугт (Холандија) - од 2000- Фридрикстал (Сар, Германија) - од 1991
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ „Население на Бранденбург по општини и општински заедници] на 31 декември 2020 г.“. Статистичка служба за Берлин и Бранденбург. јуни 2021. (германски)
- ↑ Antony Beevor Berlin: The Downfall 1945, Penguin Books, 2002, ISBN 0-670-88695-5 Preface xxxiv
- ↑ Richard G. Davis,Bombing the European Axis Powers. A Historical Digest of the Combined Bomber Offensive 1939–1945 Alabama: Air University Press, 2006, page 518
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
 |
„Ораниенбург“ на Ризницата ? |
- Официјална страница Архивирано на 5 јули 2009 г. (германски)
|
| ||||||||
