Наводнување

Наводнување — хидротехничка мерка за подобрување на физичката особина на земјиштето со додавање на вода, со што би се постигнала оптималната влага за време на растителноста и така да постигне оптимален придонес. Наводнувањето се прави во период од еден дел на растителноста или во време од целиот вегетациски период. Водата се користи од водените текови, на вештачките езера, извори или од пречистени отпадни води. Според начинот на претворање на протокот на капиларна вода во почвата, постојат три методи на наводнување: површинско, подземно и дождовни.

Системи за наводнување[уреди | уреди извор]

Современ соѕидан канал за наводнување од хидросистемот Тиквеш кај с. Сирково

Систем за наводнување „Капка по капка“ во градина во Македонија

Капка по капка[уреди | уреди извор]

Системот „капка по капка“ работи по принцип на рамномерно и споро наводнување на коренот на билката, со која се постигнува често наводнување со мала количина на вода и со константно ниво на влажност на земјиштето. Се користи за различни земјоделски култури, со надземен или подземен развој на инсталација. Натопувањето со системот „капка по капка“ зависи од протокот на вода и типот на земјиштето, односно неговата пропустливост. Саканата површина за натопување се регулира со типот на капење и просторот помеѓу капалката. Овој систем има повеќе предност во однос на наводнувањето со помош на распрскувачи. Водата е ефикасно искористена, бидејќи се додава само таму каде што е потребна, во непосредна близина на коренот на билката. Брзите промени во влажноста на воздухот немаат негативни влијанија на билката. Системот е релативно евтин и лесен за инсталација и не бара посебно одржување, освен правилно регулирање на режимот на работа и на додавање на вода.

Историја[уреди | уреди извор]

Археолошките истражувања пронашле евиденција за постоење на наводнувањето на местата каде природните врнежи не биле доволни за одгледување на културите. Наводнувањето на годишна база било практикувано во Месопотамија, каде што културите биле регуларно наводнувани за време на сезона за размножување со доведување на водата низ мрежа на мали канали формирани на полето. Старите Египќани практикувале кисело наводнување со користење на поплавите на Нил за поплавување на земјоделски парцели кои биле опкружени со насипи. Поплавната вода се држела сè додека плодните седименти не би се преципитираат и потоа вишокот да го вратат во водотокот. Постои евиденција дека стариот египетски фараон Аменемхет III од Дванаестата египетска династија (околу 1800 година п.н.е.) го користел природното езеро во Фаиумска оаза како резервар за чување на вишок вода за употреба преку сушната сезона. Езерото е полнето секоја година од поплавните води на Нил.

Кина[уреди | уреди извор]

Најстарите познати хидраулични инженери на Кина биле: Суеншу Ao (6 век, п.н.е.) во периодот од пролет и есен, Симен Бао (5 век стр. Н. С.) од периодот на завојуваните држави. И двете работеле на големи проекти за наводнување. Во регионот Сичуан, кој му припаѓал на државата на Џин, античка Кина, Дуџетското наводнување бил систем развиен од страна на кинеската Ѓинска хидрологија и наводнување инженер Ли Бинг е изградена 256 п.н.е за наводнување на огромното земјоделско подрачје, кое овој систем сè уште обезбедува вода. До 2 век, за време на династијата Хан, кинескиот народ , исто така , со помош на синџир пумпи кои ја покрена вода од пониска надморска височина. Тие беа рачно управувани крачна, хидраулични диск тркало, ротирачки механички или мотор се влечат волови. Водата се користи за снабдување со вода за јавни работи на урбаните населби и во градината на замокот, но повеќето од каналите на обработливо земјиште наводнување.

Кореја[уреди | уреди извор]

Во 15 век во Кореја во 1441 г. Постоел изум на првиот метар дожд во светот, uryanggye (корејски: 우량계). Пронаоѓачот бил Жанг Џеонг-Сил, корејски инженер од династијата Чосун, под активен надзор на кралот, Седан Велики. Овие уреди се инсталирани во резервоари за наводнување како дел од националниот систем за мерење дождовница и мумификација за земјоделски цели. Со овој инструмент, планерите и земјоделците можат подобро да ги искористат информациите собрани во истражувањето.

Северна Америка[уреди | уреди извор]

Најраните познати земјоделски систем на канали за наводнување во САД потекнува од периодот меѓу 1200 и стр. n. e. и 800 стр. n. e. и беше откриена во Марана, Аризона (во близина на Тусон) во 2009 година. Овој систем на канали за наводнување претходи Hohokamsku култура за две илјади години и припадна на екипата на неидентификуван култура. Во Северна Америка, Hohokam беа само култура која се знае дека зависи од наводнување е канал за наводнување на нивните култури и нивните системи за наводнување ги поддржаа највисока населението во југозападниот дел на континентот на 1300 година Hohokam изградени голем број на едноставни канали во комбинација со браните во различни земјоделски потези. Помеѓу 7-ми и 14 век се изградени и одржувани голема мрежа за наводнување, по должината на долниот дел на реката Сал и средниот дел на реката Гил, кој комплексноста споредливи со оние кои биле користени во древниот Близок Исток, Египет и Кина. Тие се изградени користејќи релативно едноставни алатки за копање, без употреба на напредни инженерски технологии, и се е можно паѓа на неколку метри по милја, балансирање на ерозија и siltaciju. Hohokam беа серија на култивирани видови на памук, тутун, пченка, грав, тикви, на tention се асортиман на диви видови растенија. Во подоцнежната фаза хронолошки редослед HOHOKAM, тие исто така се користат нашироко сува одгледување системи, првенствено за одгледување на агава за храна и растителни влакна. Нивното потпирање на земјоделски стратегии врз основа на каналите за наводнување, кои се од витално значење во нивните pustinskom негостољубива животната средина и сува клима, обезбеди основа за агрегација на руралното население во стабилна урбани центри.

Сегашниот степен[уреди | уреди извор]

Во 2000 година 2.778.000 км² (689 милиони хектари) на плодното земјиште беше опремено со инфраструктура за наводнување низ целиот свет. Околу 68% од овие области се во Азија, 17% во Америка, 9% во Европа, 5% во Африка и 1% во Океанија. Најголеми континуирани области со висока густина на наводнување се:

Во северна Индија и Пакистан по должината на реките Ганг и Инд.

Во басените на Хаџа, Хуанг и Јангцекјанг во Кина.

По должината на реката Нил во Египет и Судан

Во сливот на реката Мисисипи-Мисури, јужните големи рамнини и делови од Калифорнија

Помалите површини за наводнување се присутни во речиси сите населени места во светот. [24]

Во 2008 година, површинските наводнувани површини достигнаа околу околу 3.245.566 км², што е речиси еднаква на вкупната површина на Индија.

Видови наводнување[уреди | уреди извор]

Постојат неколку методи на наводнување. Тие варираат во зависност од начинот на кој водата се доставува до растенијата. Целта е да се примени вода на растенијата колку што е можно еднакво, така што секоја фабрика има потребна количина на вода, не премногу или премногу малку.

Површинско наводнување[уреди | уреди извор]

Површината за наводнување е најстарата форма на наводнување, која се користи илјадници години. Во системите за површинска наводнување, водата се движи преку површината на земјоделското земјиште за навлажнување и инфилтрирање на почвата. Површината за наводнување може да се подели на бразди, маргинални премини или наводнување за одводнување. Често се нарекува наводнување за поплави кога наводнувањето е резултат на поплавување или поплавување на обработливото земјиште. Историски гледано, тоа беше најстариот возвишен метод за наводнување на земјоделско земјиште и сè уште се користи во многу делови од светот.

Каде нивоата на вода од дозволата за извори на наводнување, нивоата се контролираат со насипи, обично фиксирани терени. Ова често се гледа на терасовидни оризови полиња, каде што овој метод се користи за поплавување или контрола на нивото на водата во секое одделно поле. Во некои случаи, водата се испумпува или подига со сила на човекот или на животните до нивото на земјата. Ефикасноста на користењето на површинските води е обично пониска од другите форми на наводнување.

Наводнувањето на површината исто така се користи за наводнување на априлија во одредени области, на пример, во и околу Феникс, Аризона. Областа за наводнување е опкружена со насипи и водата се снабдува според распоредот определен од локалната област за наводнување.

Микро наводнување[уреди | уреди извор]

Микро наводнување, понекогаш наречено локализирано наводнување, наводнување со низок волумен или наводнување на наводнување, е систем во кој водата се дистрибуира под низок притисок преку мрежа на цевки, во однапред определен ред и се применува во форма на мали испуштања за секоја фабрика или во близина на неа. Оваа категорија методи за наводнување вклучува традиционално наводнување од страна на поединечни емитери, потопено наводнување за наводнување, наводнување со микросправо и наводнување со мини фонтански уред.

Наводнување со систем капка по капка[уреди | уреди извор]

Зачудувачки (или микро) наводнување, исто така познат како наводнување за навлажнување, функционира како што сугерира неговото име. Во овој систем, водата капки по капка директно до коренот. Водата се доставува до или во близина на коренот на зградата на растението, капка по капка. Овој метод може да биде најефективниот метод за наводнување во однос на потрошувачката на вода, [28], ако Koretno спроведува како минимизира испарување и одливи. Водената ефикасност во областа при примена на наводнување капка по капка е обично во опсег од 80-90%, кога правилно се применуваат.

Во модерно земјоделство, наводнување капка по капка е често во комбинација со пластична прекривка, дополнително намалување на испарување, а исто така и начинот на испорака на вештачко ѓубриво. Овој процес е познат како фертигација.

Длабоко филтрирање, каде водата се движи под коренот зона, може да се случи ако премногу долго време се користи на системот или ако брзината на испорака е премногу висока. Методите за наводнување со капка варираат од многу хај-тек и компјутер до нискотехнолошки и трудоинтензивни. Обично се бара помал притисок на водата од повеќето други видови на системи, со исклучок на системите со ниски енергетски центри и систем за наводнување на површините, а системот може да биде дизајнирана за униформа дистрибуција низ целиот терен или за прецизни испорака на вода за поединечните растенија во пејзаж што содржи мешавина од растителни видови. Иако е тешко да се регулира притисокот на стрмни падини, се достапни за радиодифузерите компензатори притисок, така што нема на теренот за да биде во едно ниво. Високотехнолошките решенија вклучуваат прецизно калибрирани радиодифузери сместени долж цевководи кои се шират од компјутеризираниот вентил.

Наводнување со прскалка[уреди | уреди извор]

Во "попрскување" или надземно наводнување, водата се пренесува на една или повеќе централни места во полето и се дистрибуира преку пиштоли за пиштоли со висок притисок или пиштоли. Систем кој користи распрскувачи, спрејови или пиштоли на монтирани над културите на трајно инсталирани лифтови, често се нарекува систем за наводнување со "цврст сет". Прскалки под зголемен притисок што се вртат се нарекуваат ротори и се активираат со опрема или механизам за импеданса. Роторите можат да бидат дизајнирани да го поддржат целиот или дел од кругот. Пиштолите се слични на роторите, освен што генерално функционираат под многу високи притисоци од 275 до 900 kPa и течат од 3 до 76 L / s, обично со млазници од 10 до 50 mm во пречник. Покрај наводнувањето, пиштолите имаат индустриски апликации како што се сушење на прашина и сечење дрва.

Распрснувачите исто така може да се монтираат на мобилни платформи поврзани со цревото за извор на вода. Автоматското стартување на системот на тркала е познато како мобилни распрскувачи и може да се користи за иновација на области како што се мали фарми, спортски терени, паркови, пасишта и гробишта. Во повеќето случаи, долго полиетиленско црево се намотува на челични плочи. Бидејќи цревото е намотано на калем кое се напојува со вода за наводнување или со мал гас мотор, распрснувачот се повлекува по должината на полето. Кога распрскувачот ќе пристигне назад, системот ќе се исклучи. Овој тип на систем е познат како систем за наводнување на подвижна вода и се користи за сузбивање на прав, наводнување и дистрибуција на отпадни води до површината на земјата.

Другите системи за движење користат рамно гумено црево за да бидат повлечени зад платформата со прскалки, која се влече со кабел.

Наводнување со прскалки на нива во Скопското Поле, Македонија
Наводнување со прскалки на нива во Скопското Поле, Македонија
Наводнување со прскалки на нива во Скопското Поле, Македонија