Коста Паница: Разлика помеѓу преработките
| [непроверена преработка] | [проверена преработка] |
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
| Ред 5: | Ред 5: | ||
| роден-дата={{роден на|12|март|1857}} |
| роден-дата={{роден на|12|март|1857}} |
||
| роден-место=[[Велико Трново|Трново]], [[Отоманска Империја]] |
| роден-место=[[Велико Трново|Трново]], [[Отоманска Империја]] |
||
| починал-дата={{починал на| |
| починал-дата={{починал на|16|јуни|1890}} |
||
| починал-место=[[Софија]], [[Бугарија]] |
| починал-место=[[Софија]], [[Бугарија]] |
||
}} |
}} |
||
| Ред 24: | Ред 24: | ||
[[Тодор Паница]], “[[Серска група|Санданист]]” и македонски национален деец, е внук на мајор Коста Паница. |
[[Тодор Паница]], “[[Серска група|Санданист]]” и македонски национален деец, е внук на мајор Коста Паница. |
||
== Наводи == |
== Наводи == |
||
{{наводи}} |
{{наводи}} |
||
#ПРЕНАСОЧУВАЊЕ [[bg:Коста Паница]] |
|||
Преработка од 22:25, 20 февруари 2013
| Коста Паница | ||
| ||
| Роден | 12 март 1857 Трново, Отоманска Империја | |
|---|---|---|
| Починал | 16 јуни 1890 Софија, Бугарија | |
Костадин (Коста) Атанасов Паница (1857-1890) е армиски офицер, мајор во бугарската армија, Македонец по потекло [1][2]. Учесник во бунтови и востанија против отоманската власт во Бугарија и Србија, организатор на македонското иселеништво во Бугарија, доброволец во Српско-турската војна (1876-1878 г.), Руско-турската војна (1877-1878) и Српско-бугарската војна (1885).
Коста Паница е роден во Трново, северна Бугарија, во 1857 г. Неговото македонско потекло пак, е споменато во „Спомените“ на Исаија Мажовски и записите на Коста Шахов, македонски бегалци и видни македонски национални дејци во Софија.
Учествува во Априлското востание (1876). По неуспехот на востанието пребегнува во Романија и Украина. Го посетува Военото училиште во Одесса (1875-1876).[3] Доброволец е во Српско-турската војна во одредот на генерал-мајор Черњаев. На 21 октомври 1876 г. пристапува во Руската армија, во VI-а дружина на III-а Ополченска бригада. Борбите се кај Стара Загора и превалецот Шипка. Награден е за храброст и унапреден во повисок чин - подпоручник. Во 1878 г. Паница, заедно со Љубен Каравелов, Марко Балабанов, Рајчо Николов, Георги и Никола Живкови и други зема учество во работата на комитетот „Единство", чија што цел е да се помагаат бугарските бегалци од Тракија и Македонците бегалци.
3а време на Македонското Кресненско-Разлошко Востание (1878-1879), Коста Паница е задолжен за собирање пари, купување оружје и прибирање доброволци. По задушувањето на востанието во мај 1879 г. Паница е на служба во воената милиција во Източна Румелија, па заминува во Санкт Петербург, каде во меѓувреме ја завршува Санктпетербургската Воена академија. Во мај 1884 г. се враќа во Кнежеството Бугарија, во Русе, каде следи унапредувањето во чин на Капетан.
На 27 декември истата година, Паница повторно се јавува како основач и организатор на здружение на Македонци иселеници, наречено „Александар Македонски“ во Русе.[4]
3а време на Српско-бугарската војна (1885) командува со Смолчанскиот партизански одред[5], во кој што влегуваат стотици доброволци от Македонија. По војната, во 1886 станува председател на Македонскиот револуционен комитет „Искра“ [6]. Кратко потоа влегува и во високата, државна политика на Бугарија. 3а време на превратот против кнез Александар I Батенберг (9 август 1886 г.) и по повлекувањето на кнезот, игра значајна ролја во државната политиката, председател е на Воениот суд. Откако кнез Фердинанд I доаѓа на бугарскиот престол, Паница го смета за узурпатор. Коста Паница влегува во конфликт и со својот соработник, и многу често истомисленик Стефан Стамболов, поради македонското прашање.
На 21 јануари 1890 година, мајор Коста Паница е обвинет за заговор за убиство на кнезот Фердинанд и премиерот Стамболов. Осуден е како главен организатор. Егзекутиран е на 16 јуни 1890.
Тодор Паница, “Санданист” и македонски национален деец, е внук на мајор Коста Паница.
Наводи
- ↑ Исаија Мажовски, "ВОЗПОМИНАНИЈА", Софија, 1922 г., стр. 30
- ↑ Коста Шахов, “ЕДНО ОСВЕТЛЕНИЕ ПО НАШИТЕ РАБОТИ”, стр. 40
- ↑ “Освободителната война 1877-1878”, ДИ "П.Берон", Софија, 1986, стр. 127
- ↑ Коста Шахов, “ЕДНО ОСВЕТЛЕНИЕ ПО НАШИТЕ РАБОТИ”, стр. 40
- ↑ Jордан Венедиков, “История на доброволците в Сръбско-българската война”. Софиja, 1935, стр. 138-143
- ↑ Исаија Мажовски, "ВОЗПОМИНАНИЈА", Софија, 1922 г., стр. 28