Преглед на кодот на Ортов Облак

{{multiple image
 |direction = vertical
 |align = right
 |width = 285
 |image1=PIA17046 - Voyager 1 Goes Interstellar.jpg
 |image2=Kuiper belt - Oort cloud-mk.svg
 |caption1=На оваа графика е прикажано растојанието од Ортовиот Облак до остнатите тела во Сончевиот Систем и две од најблиските ѕвезди измерено во [[астрономска единица|астрономски единици]]. Размерот е [[логаритамски размер|логаритамски]], при што секое определено растојание е десет пати подлеку од претходното. Со црвената стрелка се означува местоположбата на [[Војаџер 1]], [[вселенска сонда]] која ќе биде во Ортовиот Облак за 300 години.
 |caption2=Уметнички приказ на Ортовиот Облак и [[Кајперов Појас|Кајперовиот Појас]]. Големините не се реални, целта е да се има поголема прегледност.
}}
{{Далечни мали тела}}

'''Ортов Облак'''<ref>{{OED|Oort}}</ref> — именуван според холандскиот астроном [[Јан Орт]], понекогаш нарекуван и '''Епик–Ортов Облак''',<ref name="Whipple" /> [[научна теорија|теориски]] облак претежно составен од [[волатили|ледени]] [[планетизимал]]и за кои се верува дека се на растојанија од [[Сонце]]то на растојанија од {{convert|50000|and|200000|AU|ly|1|abbr=on}}.<ref group="б">Надворешната граница на Ортовиот Облак тешко може да се определи бидејќи се менува со текот на [[милениум]]ите како што бројни [[Список на најблиски ѕвезди#иднина и минато|ѕвезди]] минуваат покрај Сонцето и од овие причини подлежи на промени. Проценките за растојанието се движат од 50.000 до 200.000 ае.</ref><ref name="Morbidelli2006" /> Поделен е на две области: првата во облик на [[околуѕвезден диск|диск]] или внатрешен Ортов Облак (или [[Хилсов Облак]]) и [[околуѕвездена покровка|сферен]] надворешен Ортоб Облак. Двете области се наоѓаат зад [[хелиосфера]]та и во [[Космички простор#меѓуѕвезден простор|меѓуѕвездената средина]].<ref name="Morbidelli2006" /><ref name="jpl.PIA17046" /> [[Кајперов Појас|Кајперовиот Појас]] и [[Расеан Диск|Расеаниот Диск]], останатите два извори на [[заднептунци|Заднептунски тела]], се на растојание од една илијадинка од Сонцето колку од Ортовиот Облак.

Надворешната граница на Ортовиот Облак ја определува [[космографија|космографската]] граница на [[Сончев Систем|Сончевиот Систем]] и е продолжение на сончевата [[Хилова сфера]].<ref name="NASA_SSE_oort" /> Надворешниот Ортов Облак е слабо сврзан со Сончевиот Систем, и затоа лесно може да биде под гравитациско влијание на [[список на најблиски ѕвезди#иднина и минато|ѕвездите во минување]] и самиот [[Млечен Пат]]. Овие сили понекогаш поместуваат [[комета|комети]] од нивните орбити во облакот и ги насочуваат кон внатрешниот [[Сончев Систем]].<ref name=Morbidelli2006 /> Засновано на нивните орбити, повеќето од [[комета|краткопериодичните комети]] можно е да потекнуваат од расеаниоот диск, нои некопи можно е да потекнуваат од самиот Ортов Облак.<ref name=Morbidelli2006 /><ref name=emel2007 />

Астрономите се сложуваат дека материјалот од кој се состои Ортовиот Облак се создал близу до Сонцето и бил расеан во просторот од гравитациските ефекти на [[џиновска планета|џиновските планети]] во почетокот на развојот на [[образување и развој на Сончевиот Систем|Сончевиот Систем]].<ref name=Morbidelli2006 /> Иако не постојат директни потврдни набљудувања на Ортовиот Облак, можно е да е изворот на сите [[комета|долгопериодични]] и комети од [[Халеева Комета|Халеевиот тип]] кои навлегуваат во внатрешниот Сончев Систем, и истот така е извор на [[Кентаур (астероид)|кентаурите]] и  кометите од [[Јупитер]]овото семејство.<ref name="emel2007" />

==Хипотеза==

Постојат два главни видови на комети: краткопериодични комети (наречени и [[еклиптика|еклиптички]] комети) и долгопериодични комети (наречени и [[изотропија|изотропни]] комети). Еклиптичките комети имаат релативно мали орбити, под 10&nbsp;ае, и ја следат [[еклиптика]]та, во истата рамнина на која се и планетите. Сите дологопериодични комети имаат многу големи орбити, на растојанија од илијадници ае, и се појавуваат од која било насока на небото.<ref name=book />

[[Ото Лејшнер]] во 1907 година предложил дека многу од кометите се верува дека имаат параболични орбити, и на тој начин само еднаш минуваат низ сончевиот Систем, а оние кои всушност имаат елиптични орбити и ќе се вратат низ сончевиот Систем по долги временски периоди.<ref name="ley1967204">{{наведен нестручен часопис
 |last=Ley
 |first=Willy
 |author=
 |last2=
 |first2=
 |last3=
 |first3=
 |date=April 1967
 |title=The Orbits of the Comets
 |department=For Your Information
 |url=https://archive.org/stream/Galaxy_v25n04_1967-04#page/n55/mode/2up
 |magazine=Galaxy Science Fiction
 |pages=55-63
 |type=
}}</ref> Во 1932 година [[Естонија|естонискиот]] астроном [[Ернст Епик]] дал хипотеза дека долгопериодичните комети потекнуваат од облак на крајниот раб на [[Сончев Систем|Сончевиот Систем]].<ref>{{Наведено списание
 |author= Ernst Julius Öpik
 |date= 1932
 |title= Note on Stellar Perturbations of Nearby Parabolic Orbits
 |journal= Proceedings of the American Academy of Arts and Sciences
 |volume= 67|issue=6|pages=169–182
 |doi= 10.2307/20022899
 |jstor= 20022899
}}</ref> [[холандија|Холандскиот]] астроном [[Јан Орт]] независно ја заживеал идејата во 1950 година како начин за разрешување на еден парадокс:<ref name=Oort />
* Од самото постоење на Сончевиот Систем, орбитите на кометите се нестабилни и во одреден случај [[динамика (физика)|динамиката]] ќе предизвика кометата или ќе се судри со Сонцето или со планета или пак ќе биде исфрлена од Сончевиот Систем преку [[растројување (астрономија)|растројувања]].
* Дополнително, нивниот волатилен состав значи дека како што тие повторливо се приближуваат кон Сонцето, [[електромагнетно зрачење|зрачењето]] постепено ги изврива волатилите се едодека кометата не се подели или пак развие изолаторска кора која спречува понатамошно [[одгасување]].

На овој начин, Орт размислувал, дека кометата не би се создала во моменталната орбита и најверојатно била во надворешниот резервоар во текот на своето целовремено постоење.<ref name=book /><ref name=Oort /><ref name=dave /> Тој забележал дека постои максимум во бројот на долгопериодични комети во [[афел]] (најдалеку од Сонцето) или грубо речено на растојание од 20.000&nbsp;ае, што наведувало на помислата за постоење на резервоар на тоа растојание со сферна изотропна распределба. Овие ретки комети со орбити од околу 10.000&nbsp;ае најверојатно минале низ една или повеќе орбити низ Сончевиот Систем и нивните орбити се навлакуваат навнатре кон планетите поради нивното [[гравитација|гравитациско]] влијание.<ref name=book />

== Структура и состав ==
[[File:Oort cloud Sedna orbit mk.svg|thumb|300px|Претпоставеното растојание на Ортовиот Облак во споредба со останатиот Сончев Систем.]]

Ортовиот Облак се церува дека зафаќа широк простор накаде меѓу 2.000 до 5000 ае (0,03 до 0,08 сг)<ref name=book /> па сè до 50.000 ае или 0,79 сг<ref name=Morbidelli2006 /> од Сонцето. Некои пресметки го поставуваат нбадворешниот раб на растојание од 100.000 до 200.000 ае (1,58 и 3,16 сг).<ref name= book /> Областа може да се подели на сферен надворешен Ортов Облак 20.000 до 50.000 ае (0.32–0.79 сг), и [[тор (геометрија)|торусоиден]] внатрешен Ортов Облак на растојание од 2.000 до 20.000 ае (0.0–0.3 сг). Надворешниот облак е слабо сврзан со Сонцето и ги обезбедува долгопериодичните (и веројатно Халиеевиот вид) комети  до внатешнаѕа орбита на [[Нептун]].<ref name=Morbidelli2006 /> Внатрешниот Ортов Облак е исто така познат и како Хилсов Облак, именуван по [[Џек Хилс]], кој го претпоставил неговото постоење во 1981 година.<ref name="hills1981" /> Моделите предвидуваат дека внатрешниот облак треба да има десетици или стотици пати повеќе кометни јадра од надворешниот<ref name="hills1981" /><ref name="levison2001" /><ref name="Donahue1991" /> се смета за можен извор на нови комети снабдувајќи го слабиот надворешен облак, чиј број на комети постепено се намалува. Хилсовиот Облак го објаснува непрекинатото постоење на Ортовиот Облак по милијарди години.<ref name="Julio1997" />

Надворешниот Ортов Облак можно е да има трилиони тела поголемни од 1&nbsp;км,<ref name=Morbidelli2006 /> и милијарди со [[Апсолутна ѕвездена величина|апсолутна величина]]<ref>Absolute magnitude is a measure of how bright an object would be if it were 1 ае from the Sun and Earth; as opposed to apparent magnitude, which measures how bright an object appears from Earth. Because all measurements of absolute magnitude assume the same distance, absolute magnitude is in effect a measurement of an object's brightness. The lower an object's absolute magnitude, the brighter it is.</ref> посветла од 11 (што соодвествува приближно на пречник од 20&nbsp;км), при што соседните тела се на меѓусебни растојанија поголеми и од 10 милиони километри.<ref name=emel2007 /><ref>{{Наведена мрежна страница
 |title=The Oort Cloud
 |date=1998
 |author=Paul R. Weissman
 |work=Scientific American
 |url=http://www.sciamdigital.com/index.cfm?fa=Products.ViewIssuePreview&ISSUEID_CHAR=8DB2FB44-6B4B-47AF-B46B-791A911764D&ARTICLEID_CHAR=B294C211-98B8-4374-92AB-158C4866AB1
 |accessdate=2007-05-26
}}</ref> Плимната маса не е позната, но, земајќи дека [[Халеева Комета|Халеевата Комета]] е соодветен урнек за кометите од надворешниот Ортов Облак, грубо пресметана вкупната маса би изнесувала  {{вред|3|e=25}}kg, или петпати поголема од масата на Земјата.<ref name=Morbidelli2006 /><ref>{{Наведено списание
 |author=Paul R. Weissman
 |date=1983
 |title=The mass of the Oort Cloud
 |journal=Astronomy and Astrophysics
 |volume=118 |issue=1 |pages=90–94
 |bibcode=1983A&A...118...90W
}}</ref>
Порано се сметало дека масата била поголема (до 380 Земјини маси),<ref>{{Наведена мрежна страница
 |author=Sebastian Buhai
 |title=On the Origin of the Long Period Comets: Competing theories
 |url=http://www.tinbergen.nl/~buhai/pictures/UCU/Physics_AppliedMathematics/Astrophysics/long_period_comets.pdf
 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20060930193158/http://www.tinbergen.nl/~buhai/pictures/UCU/Physics_AppliedMathematics/Astrophysics/long_period_comets.pdf
 |archivedate=2006-09-30
 |publisher=Utrecht University College
 |accessdate=2008-03-29
}}</ref>
но подобреното знаење за големината и распределбата на долгопериодичните комети довело да се добијат пониски вредности. Масата на внатрешниот Ортов Обвлак не е определена.
Во анализата на кометите како претставници на целината, поголемиот дел од телата во Ортовиот Облак се состојат од воден мраз, [[метан]], [[етан]], [[јаглерод моноксид]] и [[водороден цијанид]].<ref>{{Наведено списание
 |author=E. L. Gibb
 |author2=M. J. Mumma
 |author3=N. Dello Russo
 |author4=M. A. DiSanti
 |author5=K. Magee-Sauer
 |last-author-amp=yes
 |date=2003
 |title=Methane in Oort Cloud comets
 |journal=Icarus (journal)
 |volume=165 |issue=2 |pages=391–406
 |bibcode=2003Icar..165..391G
 |doi=10.1016/S0019-1035(03)00201-X
}}</ref>
Сепак, откривањето на телото {{мпв|1996 PW}}, тело кое наизглед наликува на астероид од типот [[астероид D-тип|D]]<ref>{{Наведено списание |last= Rabinowitz|first= D. L. |date= August 1996|title= 1996 PW|bibcode= 1996IAUC.6466....2R|journal= IAU Circular|publisher= International Astronomical Union|volume= 6466|issue= |pages= 2|doi= }}<!--|accessdate=30 October 2014--></ref><ref>{{Наведено списание |last= Davies|first= John K. |display-authors= 4 |last2= McBride|first2= Neil |last3= Green|first3=Simon F. |last4=Mottola|first4= Stefano |last5= Carsenty|first5= Uri |last6=Basran|first6= Devinder |last7=Hudson |first7=Kathryn A. |last8= Foster|first8 = Michael J. |date= April 1998 |title= The Lightcurve and Colors of Unusual Minor Planet 1996 PW|url= |journal= Icarus (journal) |publisher= Elsevier |volume= 132 |issue= 2 |pages= 418–430 |doi= 10.1006/icar.1998.5888 |bibcode=1998Icar..132..418D }}</ref> во орбита вообичаена за долгопериодичните комети, довело до теориско истражување кое навело дека телата во Ортовиот Облак се состоим од 1% до 2% астероиди.<ref>{{Наведено списание
 |author=Paul R. Weissman |author2=Harold F. Levison
 |date=1997
 |title=Origin and Evolution of the Unusual Object 1996 PW: Asteroids from the Oort Cloud?
 |journal=Astrophysical Journal
 |volume= 488|issue= 2|pages=L133–L136
 |doi=10.1086/310940
 |bibcode = 1997ApJ...488L.133W }}</ref>
Анализата на односите на јаглеродните и азотните [[изотоп]]и кај долгопериодичните и кометите од Јупитеровото семејство покажува сосема мала разлика, покрај големата разлика во областите од кои тие потекнуваат. Ова наведува на фактот дека и двете потекнуваат од првичниот протопланетарен облак,<ref>{{Наведено списание
 |author=D. Hutsemekers
 |author2=J. Manfroid
 |author3=E. Jehin
 |author4=C. Arpigny
 |author5=A. Cochran
 |author6=R. Schulz
 |author7=J.A. Stüwe
 |author8=J.M. Zucconi
 |last-author-amp=yes
 |date=2005
 |title=Isotopic abundances of carbon and nitrogen in Jupiter-family and Oort Cloud comets
 |journal=Astronomy and Astrophysics
 |volume=440 |issue=2 |pages=L21–L24
 |arxiv=astro-ph/0508033
 |bibcode=2005A&A...440L..21H
 |doi=10.1051/0004-6361:200500160
}}</ref>
заклучок кој ги потврдува изучувањата на зрнестите комети во Ортовиот Облак<ref>{{Наведено списание
 |author=Takafumi Ootsubo
 |author2=Jun-ichi Watanabe
 |author3=Hideyo Kawakita
 |author4=Mitsuhiko Honda
 |author5=Reiko Furusho
 |last-author-amp=yes
 |date=2007
 |title=Grain properties of Oort Cloud comets: Modeling the mineralogical composition of cometary dust from mid-infrared emission features
 |volume=55 |issue=9 | pages=1044–1049
 |journal=Highlights in Planetary Science, 2nd General Assembly of Asia Oceania Geophysical Society
 |bibcode=2007P&SS...55.1044O
 |doi=10.1016/j.pss.2006.11.012
}}</ref>
и од неодамнешните изучувања добиени од судирот сондата со кометата [[Темпел 1]], припадник на Јупитеровото семејство.<ref>{{Наведено списание
 |author=Michael J. Mumma
 |author2=Michael A. DiSanti
 |author3=Karen Magee-Sauer
 |display-authors=etal
 |date=2005
 |title=Parent Volatiles in Comet 9P/Tempel 1: Before and After Impact
 |journal=Science (journal)
 |volume=310 |issue=5746 |pages=270–274
 |bibcode = 2005Sci...310..270M
 |doi=10.1126/science.1119337
 |pmid=16166477
}}</ref>

== Потекло ==

Ортовиот Облак се смета за остаток од првичниот [[протопланетарен диск]] кој се создал околу [[создавање и развој на Сончевиот Систем|Сонцето]] приближно пред 4,6&nbsp;милијарди години.<ref name=Morbidelli2006 /> Најшироко прифатена хипотеза е дека телата од Ортовиот Облак се спојуваат многу поблиску до Сонцето како дел од истиот процес кој ги создал [[планета|планетите]] и [[астероид]]ите, но гравитациското заемодејство со младите гасовити џинови ги исфрлило телата во крајно долги [[елиптична орбита|елиптични]] или [[параболична патека|параболични]] патеки.<ref name=Morbidelli2006 /><ref>{{Наведена мрежна страница
 |title=Oort Cloud & Sol b?
 |url=http://www.solstation.com/stars/oort.htm
 |publisher=SolStation
 |accessdate=2007-05-26
}}</ref> Неодамнешните истражувања од НАСА, претпоставувајќи дека поголем број од телата од Ортовиот Облак се производ на размената на материјал меѓу Сонцето и неговите сродни ѕвезди како што тие се создале и се оддалечиле една од друга, и се верува дека големиот дел од телата во Ортовиот Облак не се создале во близина на Сонцето.<ref name="nasax" /> Симулациите поврзани со развојот на Ортовиот Облак од почетоците на Сончевиот Систем до денес наведуваат дека масата на облакот го достигнала максимумот околу 800 милиони години по создавањето на истиот, како што судирите и кружното движење се намалиле со што започнало намалувањето на доставата на нов материјал и преовладува намалувањето на масата.<ref name=Morbidelli2006 />

Моделите на [[Хулио Фернандес]] предвидуваат дека [[Расеан Диск|Расеаниот Диск]], кој е главниот извор на [[периодична комета|периодичните комети]] во Сончевиот Систем, можно е да биде и првичниот извор за телата од Ортовиот Облак. Според моделите, половина од расеаните тела патуваат кон Ортовиот Облак, додека пак четвртина се насочени кон Јупитеровата орбита, и четвртина се исфрлени во [[хипербола|хиперболични]] орбити. Расеаниот Диск сè уште го снабдува со материјал Ортовиот Облак.<ref>{{Наведено списание
 |author=Julio A. Fernández
 |author2=Tabaré Gallardo
 |author3=Adrián Brunini
 |last-author-amp=yes
 |date=2004
 |title=The scattered disc population as a source of Oort Cloud comets: evaluation of its current and past role in populating the Oort Cloud
 |journal=Icarus (journal)
 |volume=172 |issue=2  |pages=372–381
 |bibcode=2004Icar..172..372F
 |doi=10.1016/j.icarus.2004.07.023
}}</ref> Третина од телата на Расеаниот Диск најверојатно ќе се најде во Ортовиот Облак по 2,5&nbsp;милијрди години.<ref>{{Наведена книга
 |author=Davies, J. K.
 |author2=Barrera, L. H.
 |date=2004
 |title=The First Decadal Review of the Edgeworth-Kuiper Belt.
 |url=https://books.google.com/?id=WuDdVbJf_d8C&pg=PA43&dq=+oort+cloud
 |publisher=Kluwer Academic Publishers
 |isbn=978-1-4020-1781-0
}}</ref>

Компјутерските модели предвидуваат дека судирите на кометарниот отпад за време на периодот на создавање одиграле поголема улога отколку што порано се мислело. Според овие модели, бројот на судирите во почетокот на Сончевиот Систем бил толку голем што поголемиот број од кометитите биле уништени пред да стигнат до Ортовиот Облак. Затоа, моменталната збирна маса на Ортовиот Облак е далеку помала од онаа која се очекувала.<ref>{{Наведено списание
 |author=S. Alan Stern
 |author2=Paul R. Weissman
 |date=2001
 |title=Rapid collisional evolution of comets during the formation of the Oort Cloud
 |journal=Nature (journal)
 |volume=409 |issue=6820 |pages=589–591
 |bibcode=2001Natur.409..589S
 |doi=10.1038/35054508
 |pmid=11214311
}}</ref> Проценетата маса на облакот е само мал дел од 50 до 100-те Земјини маси, исфрлен материјал.<ref name=Morbidelli2006 />

Гравитациското заемодејство со блиските ѕвезди и [[галактичка плима|галактичката плимна сила]] ги изменилаорбитите на кометите правејќи ги да повеќе да наликуваат на кружници. На овој начин се објаснува скоро сферниот облик на надворешниот Ортов Облак.<ref name=Morbidelli2006 /> Од друга страна, Хилсовиот Облак, које посилно сврзан со Сонцето, не поседува сферен облик. Неодамнешните изучувања покажале дека создавањето на Ортовиот Облак, нашироко соодвествува со хипотезата дека [[Сончев Систем|Сончевиот Систем]] се создал како дел од сврзаното [[ѕвездено јато|јато]] од 200–400 ѕвезди. Овие млади ѕвезди имале улога во создавањето на облакот, бидејќи бројот на блиските ѕвездени минувања во јатото бил поголем од денешниот, што доведувало до голем број на растројувања.<ref>{{Наведено списание
 |author=R. Brasser
 |author2=M. J. Duncan
 |author3=H.F. Levison
 |date=2006
 |title=Embedded star clusters and the formation of the Oort Cloud
 |journal=Icarus (journal)
 |volume=184 |issue=1 |pages=59–82
 |bibcode=2006Icar..184...59B
 |doi=10.1016/j.icarus.2006.04.010
}}</ref>

Во јуни 2010 година [[Харолд Левисон]] и останатите предвиделе дека врз основа на засилените сметачки симулации, Сонцето „зафатило комети од другите ѕвезди доека се наоѓало во [[Расеано ѕвездено јато|родното јато]]“. Нивните резултати наведуваат дека „значаен дел од кометите во Ортовиот Облак, повеќе и од 90%, се од протопланетарните дискови на соседните ѕвезди“.<ref>{{Наведено списание | author1 =Levison, Harold | title =Capture of the Sun's Oort Cloud from Stars in Its Birth Cluster | journal =Science | volume =329 | issue =5988 | pages =187–190 | date =10 June 2010 | doi =10.1126/science.1187535|bibcode = 2010Sci...329..187L |display-authors=etal | pmid=20538912}}</ref><ref>{{Наведена мрежна страница | title =Many famous comets originally formed in other solar systems | work =Southwest Research Institute® (SwRI®) News | date =10 June 2010 | url =http://www.swri.org/9what/releases/2010/cometorigins.htm | url-status=dead | archiveurl =https://www.webcitation.org/6H9vGLJk6?url=http://www.swri.org/9what/releases/2010/cometorigins.htm | archivedate =5 June 2013 | df = }}</ref>

== Комети ==
[[File:Comet Hale-Bopp.jpg|thumb|150px|[[Хејл-Бопова комета|Хејл-Боповата комета]], вообичаена комета од Ортовиот Облак.]]

За [[комета|кометите]] се смета дека имаат две поединечни области од каде потекнуваат во Сончевиот Систем. Краткопериодичните комети (оние со орбити до 200&nbsp;години) вообичаено се смета дека потекнуваат или од [[Кајперов Појас|Кајперовиот Појас]] или од Расеаниот Диск, кои се всушност два рамни дискови на ледени остатоци зад Нептуновата орбита на 30&nbsp;ае и се протегаат сè до 100&nbsp;ае од Сонцето. Долгопериодичните комети, како што е [[Хејл-Бопова комета|Хејл-Боповата комета]], чии орбити се траат и по илијадници години, се смета дека потекнуваат од Ортовиот Облак. Орбитите во внатрешноста на Кајперовиот Појас се релативно стабилни, и многу мал број на комети се смета дека потекнуваат од тој појас. Расеаниот Диск, сепак, е динамички активен, и е далеку поверопјатно да е местото од кое потекнуваат кометите.<ref name=book /> Кометите минуваат низ Расеаниот Диск и навлегуваат во областа во која владеат надворешните планети, станувајќи [[кентаур (астерроид)|кентаури]].<ref>{{Наведено списание
 |author=Harold E. Levison
 |author2=Luke Dones
 |last-author-amp=yes
 |date=2007
 |title=Comet Populations and Cometary dynamics
 |journal=Encyclopedia of the Solar System
 |pages=575–588
 |doi=10.1016/B978-012088589-3/50035-9
 |isbn=978-0-12-088589-3
|bibcode=2007ess..book..575L
 }}</ref> Овие кентаури подоцна се испратени подлабоко во внатрешноста и стануваат краткопериодични комети.<ref>{{Наведена мрежна страница
 |author=J Horner
 |author2=NW Evans
 |author3=ME Bailey
 |author4=DJ Asher
 |date=2003
 |title=The Populations of Comet-like Bodies in the Solar System
 |url=http://star.arm.ac.uk/preprints/396.pdf
 |accessdate=2007-06-29
 |archive-date=2013-06-01
 |archive-url=https://web.archive.org/web/20130601120659/http://star.arm.ac.uk/preprints/396.pdf
 |url-status=dead
 }}</ref>

Постојат два вида на краткопериодични комети: комети од Јупитеровото семејство (оние со [[голема полуоска|големи полуоски]] помали од 5&nbsp;ае) и комети од Халеевото семејство. Кометите од Халеевото семејство, именувани по нивниот урнек, [[Халеева Комета|Халеевата Комета]], е невообичаено да се сметаат за краткопериодични комети, се претпоставуваа дека нивното првичнно потекло е во Ортовиот Облак, но не во Расеаниот Диск. Засновано на нивните орбити, се мисли дека истите биле долгопериодични комети кој биле заробени гравитациски од џиновските планети и биле насочени кон во внатрешниот Сончев Систем.<ref name=dave /> Овие процеси можно е исто така да ги создале денешните орбити на значаен дел од кометите од Јупитеровото семејство, иако за поголемиот број од тие комети се смета дека потекнуваат од Расеаниот Диск.<ref name="emel2007" />

Орт забележал дека поголем број од повратните комети бил значително помал од предвидувањата на неговиот модел, и оваа загонетка, позната како „кометарно бледнеење“, допртва треба да се разреши. Не постојат динамички процеси кои се познати дека можат да го објаснат малиот број на набљудувани комети од бројот претпоставен од страна на Орт. Претпоставките за ова отстапување го вклучуваат и уништувањето на кометите поради плимните стресови, судири или загревање, загубата на сите [[волатили]], дел од кометите ги прави да бидат невидливи, односно и создавањето на неволатилна кора на површината може да биде причина за невидливоста.<ref>{{Наведена книга
 |author=Luke Dones
 |author2=Paul R Weissman
 |author3=Harold F Levison
 |author4=Martin J Duncan
 |chapter=Oort Cloud Formation and Dynamics
 |chapterurl=http://www.lpi.usra.edu/books/CometsII/7031.pdf
 |editor=Michel C. Festou
 |editor2=H. Uwe Keller
 |editor3=Harold A. Weaver
 |date=2004
 |title=Comets II
 |url=http://www.uapress.arizona.edu/books/bid1580.htm
 |publisher=University of Arizona Press
 |pages=153–173
 |accessdate=2008-03-22
 |archive-date=2017-08-24
 |archive-url=https://web.archive.org/web/20170824213414/http://www.uapress.arizona.edu/Books/bid1580.htm
 |url-status=dead
 }}</ref> Динамичките изучувања на претпоставените комети од Ортовиот Облак процениле дека нивното појавување во областа на [[надворешни планети|надворешните планети]] ќе биде неколкукратно поголема од планетите од внатрешниот Сончев Систем. Отстапувањата можно е да се предизвикани поради гравитациското привлекување на [[Јупитер]], кој дејствува како препрека, заробувајќи ги кометите и насочувајќи ги да се судрат со него, како што беше случајот со кометата [[Шумејкер-Ливи 9]] во 1994 година.<ref name=julio>{{Наведено списание
|author=Julio A. Fernández
|date=2000
|title=Long-Period Comets and the Oort Cloud
|journal=Earth, Moon, and Planets
|volume=89 |issue=1–4 |pages=325–343
|bibcode = 2002EM&P...89..325F
|doi=10.1023/A:1021571108658
}}</ref>

== Плимни ефекти ==
{{Главна|Галактичка плимна сила}}

Повеќето од кометите кои можат да се видат во близина на Спонцето, најверојатно ја постигнале својата местоположба преку гравитациски [[растројување (астрономија)|растројувања]] во Ортовиот Облак поради [[плимна сила|плимната сила]] на [[Млечен Пат|Млечниот Пат]]. Како што плимната сила на [[Месечина]]та ги деформира океаните, предизвикувајќи го растот и падот на морското ниво, галактичката плимна сила на ист начин ги поместува орбитите на телата во надворешниот [[Сончев Систем]]. Во истражените области на Сончевиот Систем, овие ефекти се незначителни споредбено со гравитацијата на Сонцето, но во крајните делови на системот, гравитацијата на Сонцето е послаба и јачината на гравитациското поле на Млечниот Пат има значителни ефекти. Галактичките плимни сили го развлекуваат облакот на оска насочена кон галактичкото јадро и го натиснуваат во односна другите две оски, овие мали растројувања можат да ги променат орбитите во Ортовиот Облак за да ги доближат телата до Сонцето.<ref>{{Наведено списание
|author=Marc Fouchard
|author2=Christiane Froeschlé
|author3=Giovanni Valsecchi
|author4=Hans Rickman
|date=2006
|title=Long-term effects of the galactic tide on cometary dynamics
|journal=Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy
|volume=95 |issue=1–4 |pages=299–326
|bibcode=2006CeMDA..95..299F
|doi=10.1007/s10569-006-9027-8
}}</ref> Точката во која гравитацијата на Сонцето е послаба од влијанието на галактичката плимна сила се нарекува плимен премински полупречник. Се наоѓа на полупречник од 100.000 до 200.000 ае, и ја означува надворешната граница на Ортовиот Облак.<ref name=book />

Некои научници теоретизирале дека галактичките плимни сили можно е да придонеле за создавањето на Ортовиот Облак преку зголемувањето на [[перихел]]от (најкусото растојание до Сонцето) на [[планетезимал]]и со големи ахели (најудолгото растојание од Сонцето).<ref>{{Наведено списание
|author=Higuchi A.
|author2=Kokubo E.
|author3=Mukai, T.
|last-author-amp=yes
|date=2005
|title=Orbital Evolution of Planetesimals by the Galactic Tide
|journal=Bulletin of the American Astronomical Society
|volume=37 |page=521
|bibcode=2005DDA....36.0205H
}}</ref> Ефектите на галактичката плимна сила се доста сложени и зависат строго на однесувањето на поединечните тела во планетарниот систем. Кумулативно сепак, ефектот може да биде значителен скоро 90% од кометите кои потекнуваат од Ортовиот Облак можно е да се поттикнати од галактичката плимна сила.<ref>{{Наведено списание
|author=Nurmi P.
|author2=Valtonen M.J. |author3=Zheng J.Q.
 |date=2001
|title=Periodic variation of Oort Cloud flux and cometary impacts on the Earth and Jupiter
|journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
|volume=327 |issue=4 |pages=1367–1376
|bibcode=2001MNRAS.327.1367N
|doi=10.1046/j.1365-8711.2001.04854.x
}}</ref> Статистичките модели на набљудуваните орбити на долгопериодичните комети се во корист на идејата дека галактичките плимни сили се главниот начин на кој нивните орбити се насочени кон внатрешниот Сончев Систем.<ref>{{Наведено списание
|author=John J. Matese
|author2=Jack J. Lissauer
|last-author-amp=yes
|date=2004
|title=Perihelion evolution of observed new comets implies the dominance of the galactic tide in making Oort Cloud comets discernible
|journal=Icarus (journal)
|volume=170|issue=2|pages=508–513
|bibcode=2004Icar..170..508M
|doi=10.1016/j.icarus.2004.03.019
|citeseerx=10.1.1.535.1013
}}</ref>

== Ѕвездени растројувања и претпоставка за ѕвездени содружници ==

Покрај галактичката плимна сила, главниот поттикнувач кој ги пренасочува кометите кон внатрешниот Сончев Систем е заемодејството помеѓу Сончевиот Ортов Облак и гравитациските полиња на блиските ѕвезди<ref name=Morbidelli2006 /> или пак џиновските [[молекуларен облак|молекуларни облаци]].<ref name=julio /> Орбитата на Сонцето низ рамнината на Млечниот Пат понекогаш го носи во близина со другите [[список на најблиски ѕвезди#иднина и минато|ѕвездени системи]]. На пример, се претпоставува дека пред 70&nbsp;илијади години, можно е  [[Шолцова ѕвезда|Шолцовата ѕвезда]] минала низ надворешниот Ортов Облак (сепак нејзината мала маса и висока релативна брзина ги ограничиле ефектите).<ref>{{Наведено списание
  |last1=Mamajek |first1=Eric E.
  |last2=Barenfeld |first2=Scott A.
  |last3=Ivanov |first3=Valentin D.
  |title=The Closest Known Flyby of a Star to the Solar System
  |journal=The Astrophysical Journal
  |volume=800 |issue=1 |date=2015
  |doi=10.1088/2041-8205/800/1/L17
  |arxiv=1502.04655|bibcode = 2015ApJ...800L..17M |page=L17}}</ref> Во текот на следните 10&nbsp;милиони години позната ѕвезда со најголема можност за предизвикување на гравитациски растројувања во Ортовиот Облак е [[Глизе 710]].<ref name=algol /> Овој процес можно е исто така да расее тела од Ортовиот Облак надвор од еклиптиката и на тој начин да се објасни сферната распределба.<ref name="algol">{{cite conference|author=L. A. Molnar|author2=R. L. Mutel|date=1997|title=Close Approaches of Stars to the Oort Cloud: Algol and Gliese 710|conference=American Astronomical Society 191st meeting|publisher=American Astronomical Society|bibcode=1997AAS...191.6906M}}<!--|accessdate = 2014-01-19--></ref><ref>{{Наведено списание
 |author=A. Higuchi
 |author2=E. Kokubo
 |author3=T. Mukai
 |last-author-amp=yes
 |date=2006
 |title=Scattering of Planetesimals by a Planet: Formation of Comet Cloud Candidates
 |journal=Astronomical Journal
 |volume=131 |pages=1119–1129
 |bibcode = 2006AJ....131.1119H
 |doi = 10.1086/498892
 |issue=2
|url=https://zenodo.org/record/896851/files/article.pdf
 }}</ref>

Во 1984, [[физика|физичарот]] [[Ричард Милер]] претпосатавил дека Сонцето има досега неоткриен содружник, кој најверојатно е [[кафеаво џуџе]] или пак [[црвено џуџе]], во елиптична орбита во самиот Ортов Облак. Ова тело, познато како [[Немеза (ѕвезда)|Немеза]], се претпоставува дека минува низ дел од Ортовиот Облак приближно на секои 26&nbsp;милиони години, бомбардирајќи го внатрешниот Сончев Систем со комети. Сепак, до денес не е најден ниту еден доказ дека постои Немеза во Ортовиот Облак, и многу други докази (како што се [[бреоње на кратери|броењата на кратери]]), ги намалуваат шансите за нејзиното постоење.<ref>{{Наведено списание
 |author= J. G. Hills
 |date=1984
 |title=Dynamical constraints on the mass and perihelion distance of Nemesis and the stability of its orbit
 |journal=Nature (journal)
 |volume=311 |issue= 5987 |pages=636–638
 |bibcode = 1984Natur.311..636H
 |doi=10.1038/311636a0
}}</ref><ref>{{Наведена мрежна страница|title=Nemesis is a myth|publisher=Max Planck Institute|url= http://www.mpg.de/4372308/nemsis_myth?page=1|date=2011|accessdate=2011-08-11}}</ref> Неодамнешните научни истражувања повеќе не ја поддржуваат идејата дека масовните истребувања на Земјата се случуваат на точно определени повторувачки периоди.<ref name="Tyche2011-060" /> Па така, претпоставката за Немеза не е потребна за да се објаснат моментните замисли.<ref name="Tyche2011-060">{{Наведена мрежна страница
  |date=February 18, 2011
  |title=Can WISE Find the Hypothetical 'Tyche'?
  |publisher=NASA/JPL
  |url=http://www.jpl.nasa.gov/news/news.cfm?release=2011-060
  |accessdate=2011-06-15
  |archive-date=2012-01-17
  |archive-url=https://web.archive.org/web/20120117110722/http://www.jpl.nasa.gov/news/news.cfm?release=2011-060
  |url-status=dead
  }}</ref>

Налик слична претпоставка била предложена и од Џон Матис од [[Луизијански универзитет|Луизијанскиот универзитет Лафајет]] во 2002 го9дина. Тој тврди дека многу поголем број на комети пристигнуваат во внатрешниот Сончев Систем од една особена област од Ортовиот Облак, од она што би се очекувало од галактичката плимна сила или пак само од ѕвездените растројувања, и дека причината за ваквите случувања најверојатно е тело со [[Јупитер]]ова маса во некоја далечна орбита.<ref>{{Наведена мрежна страница
 |author=John J. Matese
 |author2=Jack J. Lissauer
 |last-author-amp=yes
 |title=Continuing Evidence of an Impulsive Component of Oort Cloud Cometary Flux
 |url=http://www.ucs.louisiana.edu/~jjm9638/acm2002/acm2002_05_06.pdf
 |publisher=University of Louisiana at Lafayette, and NASA Ames Research Center
 |date=2002-05-06
 |accessdate=2008-03-21
}}</ref> Овој претпоставен [[гасовит џин]] бил наречен [[Тихо (планета)|Тихо]]. Според мисијата [[ВИСЕ]], односно [[астроносмки преглед]] кој користи [[паралакса|паралаксични]] мерења во обид да ги подобри резултатите за растојанијата на месните ѕвезди, и постои можност за докажување и негирање на претпоставката за постоењето на планетата Тихо.<ref name="Tyche2011-060" /> Во 2014 година, НАСА објави дека мисијата ВИСЕ го исклучува постоењето на какво и да е тело кое претходно било дефинирано од нивна страна.<ref name="NASA-20140307">{{Наведено списание
  |journal=The Astrophysical Journal
  |last=K. L. |first=Luhman
  |title=A Search For A Distant Companion To The Sun With The Wide-field Infrared Survey Explorer
  |url=http://iopscience.iop.org/0004-637X/781/1/4?fromSearchPage=true
  |date=7 March 2014
  |volume=781
  |number=1
  |doi=10.1088/0004-637X/781/1/4
  |accessdate=20 March 2014 |bibcode = 2014ApJ...781....4L
  |page=4}}</ref>

== Идни истражувања ==
[[File:Thousandau1 space probe.jpg|thumb|Уметнички приказ на вселенското летало [[ТАУ (вселенско летало)|''ТАУ'']].]]

Вселенските сонди сè уште не се стигнати до Ортовиот Облак. ''[[Војаџер 1]]'', најбрзата<ref name="New_Horizons2006">{{Наведена мрежна страница |url=http://pluto.jhuapl.edu/news_center/news/081706.php |title=New Horizons Salutes Voyager |date=August 17, 2006 |publisher=New Horizons |accessdate=November 3, 2009 |url-status=dead |archiveurl=https://www.webcitation.org/5x3s4O3KH?url=http://pluto.jhuapl.edu/news_center/news/081706.php |archivedate=March 9, 2011 |df= }}</ref> и најдалечнта<ref name="g.2013sep13">{{наведени вести |last=Clark |first=Stuart |title=Voyager 1 leaving solar system matches feats of great human explorers |url=https://www.theguardian.com/science/across-the-universe/2013/sep/13/voyager-1-solar-system-great-explorers |newspaper=The Guardian |date=September 13, 2013 }}</ref><ref>{{наведени вести |url=http://www.spacetoday.org/SolSys/Voyagers20years.html |title=Voyagers are leaving the Solar System |work=Space Today |date=2011 |accessdate=May 29, 2014}}</ref> од меѓупланетарните вселенски сонди моментално го напушта Сончевиот Систем ќе пристигне во Ортовиот Облак за 300 години<ref name="jpl.PIA17046">{{Наведена мрежна страница |url=http://photojournal.jpl.nasa.gov/catalog/PIA17046 |title=Catalog Page for PIA17046 |work=Photo Journal |publisher=NASA |date= |accessdate=April 27, 2014}}</ref><ref name="ut.104717">{{Наведена мрежна страница |url=http://www.universetoday.com/104717/its-official-voyager-1-is-now-in-interstellar-space/ |title=It's Official: Voyager 1 Is Now In Interstellar Space |work=UniverseToday |date= |accessdate=April 27, 2014}}</ref> и же и бидат потребни 30.000 година на сондата да ги мине низ облакот.<ref name="Ghose2013">{{Наведена мрежна страница |last=Ghose |first=Tia |title=Voyager 1 Really Is In Interstellar Space: How NASA Knows |work=Space.com |publisher=TechMedia Network |date=September 13, 2013 |url=http://www.space.com/22797-voyager-1-interstellar-space-nasa-proof.html |accessdate=September 14, 2013 }}</ref><ref name="How_We_Know">{{Наведена мрежна страница |last=Cook |first=J.-R |title=How Do We Know When Voyager Reaches Interstellar Space? |publisher=NASA / Jet Propulsion Lab | date=September 12, 2013 |url=http://www.jpl.nasa.gov/news/news.php?release=2013-278 |accessdate=September 15, 2013 }}</ref> Сепак, околу 2025 година, [[радиоизотопен термоелектричен генератор|радиоизотопниот термоелектричен генератор]] на ''Војаџер 1'' нема повеќе да ја снабдува сондата со енергија за да функционираат нејзините мерни инструменти, со што че престане истражувачката мисија на ''Војаџер 1.'' Останатите [[:Категорија:Вселенски летала кои го напуштаат Сончевиот Систем|четири сонди]] кои во моментот го напуштаат Сончевиот Систем или се веќе нефункционални или пак ќе бидат нефункционални кога ќе пристигнат во Ортовиот Облак, сепак можно е да пресретната тела кои биле исфрлени од Ортовиот Облак кон внатрешниот Сончев Систем.

Во 1980-ите постоела идеја за сонда која ќе изминела 1.000 ае за 50 години наречена ''[[ТАУ (вселенско летало)|''ТАУ'']]'', една од нејзините мисии би била и потрагата по Отовиот Облак.<ref>[http://www.daviddarling.info/encyclopedia/T/TAU.html TAU (Thousand Astronomical Unit) mission<!-- Bot generated title -->]</ref>

Во 2014 година при објавувањето на Опјуртунити како дел од програмата [[Дискавери (програм)|Дискавери]], било предложено создавањето на опсерваторија за детектирање на тела од Ортовиот Облак (и Кајперовиот Појас) наречена [[Випл (вселенско летало)|„Випл“]].<ref name="whipple.cfa.harvard.edu">{{Наведена мрежна страница |url=http://whipple.cfa.harvard.edu/inc/documents/Alcock_AGUPoster_2014dec.pdf |title=Архивиран примерок |accessdate=2015-11-12 |url-status=dead |archiveurl=https://web.archive.org/web/20151117031224/http://whipple.cfa.harvard.edu/inc/documents/Alcock_AGUPoster_2014dec.pdf |archivedate=2015-11-17 |df= }}</ref> Таа ќе ги счлледи далечните ѕвезди со фотометар, во потрага на премини кои се нарасојанија до 10.000 ае.<ref name="whipple.cfa.harvard.edu" /> Мисијата е предложено да биде во орбита околу L2 и да има траење од 5 години.<ref name="whipple.cfa.harvard.edu" /> Предложено е дека и мисијата [[Кеплер (вселенско летало)|Кеплер]] може исто така да забележи тела во ортовиот Облак.<ref>[http://www.scientificamerican.com/article/kepler-oort-cloud/ Scientific American – Kepler Spacecraft May Be Able to Spot Elusive Oort Cloud Objects – 2010]</ref>

== Поврзано ==
{{пст}}
*[[Хелиосфера]]
*[[Меѓуѕвездена комета]]
*[[Список на можни џуџести планети]]
*[[Список на заднептунски тела]]
*[[Расеан Диск]]
*[[Тихо (ѕвезда)|Тихо]]
{{пстк}}

{{-}}

== Белешки ==
{{reflist|group=note}}

== Наводи ==
{{Reflist|30em|refs=
<ref name=book>{{Наведена книга
 | author=Harold F. Levison
 | author2=Luke Donnes
 | chapter=Comet Populations and Cometary Dynamics
 | editor=Lucy Ann Adams McFadden
 | editor2=Lucy-Ann Adams
 | editor3=Paul Robert Weissman
 | editor4=Torrence V. Johnson
 | date=2007
 | title=Encyclopedia of the Solar System
 | pages=575–588 | edition=2
 | publisher=Academic Press
 | publication-place=Amsterdam; Boston
 | isbn=0-12-088589-1
}}</ref>

<ref name=dave>{{Наведено списание
 |author=David C. Jewitt
 |date=2001
 |title=From Kuiper Belt to Cometary Nucleus: The Missing Ultrared Matter
 |journal=Astronomical Journal
 |volume= 123|issue= 2|pages=1039–1049
 |doi=10.1086/338692
|bibcode = 2002AJ....123.1039J
}}</ref>

<ref name="Donahue1991">{{Наведена книга
 | editor = Thomas M. Donahue
 | others = Kathleen Kearney Trivers, and David M. Abramson
 | date = 1991
 | title = Planetary Sciences: American and Soviet Research, Proceedings from the U.S.–U.S.S.R. Workshop on Planetary Sciences
 | url = http://books.nap.edu/openbook.php?record_id=1790&page=R1
 | publisher = National Academy Press
 | page = 251
 | isbn = 0-309-04333-6
 | accessdate = 2008-03-18
}}</ref>

<ref name="emel2007">{{Наведено списание
 |author=V. V. Emelyanenko
 |author2=D. J. Asher
 |author3=M. E. Bailey
 |date=2007
 |title=The fundamental role of the Oort Cloud in determining the flux of comets through the planetary system
 |journal=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
 |volume=381 |issue=2 |pages=779–789
 |bibcode=2007MNRAS.381..779E
 |doi=10.1111/j.1365-2966.2007.12269.x
|citeseerx=10.1.1.558.9946}}</ref>

<ref name="hills1981">{{Наведено списание
 |author=Jack G. Hills
 |date=1981
 |title=Comet showers and the steady-state infall of comets from the Oort Cloud
 |journal=Astronomical Journal
 |volume=86 |pages=1730–1740
 |bibcode=1981AJ.....86.1730H
 |doi=10.1086/113058
}}</ref>

<ref name="Julio1997">{{Наведено списание
 |author=Julio A. Fernéndez
 |date=1997
 |title=The Formation of the Oort Cloud and the Primitive Galactic Environment
 |url=http://www.gps.caltech.edu/classes/ge133/reading/oort.pdf
 |journal=Icarus (journal)
 |volume=219
 |pages=106–119
 |accessdate=2008-03-18
 |bibcode=1997Icar..129..106F
 |doi=10.1006/icar.1997.5754
 |archive-date=2012-07-24
 |archive-url=https://web.archive.org/web/20120724192955/http://www.gps.caltech.edu/classes/ge133/reading/oort.pdf
 |url-status=dead
 }}</ref>

<ref name="levison2001">{{Наведено списание
 |author=Harold F. Levison
 |author2=Luke Dones
 |author3=Martin J. Duncan
 |date=2001
 |title=The Origin of Halley-Type Comets: Probing the Inner Oort Cloud
 |journal=Astronomical Journal
 |volume=121 |issue=4 |pages=2253–2267
 |bibcode=2001AJ....121.2253L
 |doi=10.1086/319943
}}</ref>

<ref name="Morbidelli2006">{{cite arXiv
 |author=Alessandro Morbidelli
 |date=2006
 |title=Origin and dynamical evolution of comets and their reservoirs of water ammonia and methane
 |class=astro-ph
 |eprint=astro-ph/0512256
}}</ref>

<ref name="NASA_SSE_oort">{{Наведена мрежна страница
 |title=Kuiper Belt & Oort Cloud
 |work=NASA Solar System Exploration web site
 |url=http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=KBOs&Display=OverviewLong
 |publisher=NASA
 |accessdate=2011-08-08
 |archive-date=2013-06-05
 |archive-url=https://www.webcitation.org/6H9dgALGe?url=http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=KBOs&Display=OverviewLong
 }}</ref>

<ref name="nasax">{{Наведена мрежна страница|url=https://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2010/23nov_aliencomets/|title=The Sun Steals Comets from Other Stars|date=2010|publisher=NASA|accessdate=12 јуни 2018|archive-date=2021-01-25|archive-url=https://web.archive.org/web/20210125015211/http://science.nasa.gov/science-news/science-at-nasa/2010/23nov_aliencomets|url-status=dead}}</ref>

<ref name=Oort>{{Наведено списание
 |author=Jan Oort
 |title=The structure of the cloud of comets surrounding the Solar System and a hypothesis concerning its origin
 |journal=Bulletin of the Astronomical Institutes of the Netherlands
 |volume=11|pages=91–110|date=1950
 |bibcode=1950BAN....11...91O
}}</ref>

<ref name="Whipple">{{Наведено списание
 | last = Whipple | first = F. L.  
 | last2 = Turner | first2 = G.
 | last3 = McDonnell | first3 = J. A. M.
 | last4 = Wallis | first4 = M. K.
 | title = A Review of Cometary Sciences
 | url = http://rsta.royalsocietypublishing.org/content/323/1572/339.short
 | journal = Philosophical Transactions of the Royal Society A
 | volume = 323 | issue = 1572 | pages = 339–347 [341]
 | publisher = Royal Society Publishing | date = 1987-09-30
 | bibcode = 1987RSPTA.323..339W
 | doi = 10.1098/rsta.1987.0090
}}</ref>

}}

== Надворешни врски ==
{{рв|Oort cloud}}
* [http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=KBOs Oort Cloud Profile] {{Семарх|url=https://web.archive.org/web/20151110001858/http://solarsystem.nasa.gov/planets/profile.cfm?Object=KBOs |date=2015-11-10 }} by [http://solarsystem.nasa.gov/ NASA's Solar System Exploration]
* [http://www.nineplanets.org/kboc.html The Kuiper Belt and The Oort Cloud]
* [http://adsabs.harvard.edu/abs/1994QJRAS..35....1M The effect of perturbations by the Alpha Cen A/B system on the Oort Cloud]
* [http://arxiv.org/abs/1411.1844 Reassessing the formation of the Inner Oort cloud in an embedded star cluster II: Probing the inner edge] (Brasser; Schwamb : 7 Nov 2014 : [[arXiv]]:1411.1844)

{{Сончев Систем}}
{{Мали тела во Сончевиот Систем}}
{{Џуџести планети}}
{{Комети}}
{{Нормативна контрола}}

{{ОСНОВНОПОДРЕДУВАЊЕ:Ортов Облак}}
[[Категорија:Астрономски претпоставки]]
[[Категорија:Комети|*]]
[[Категорија:Откритија на Јан Орт]]
[[Категорија:Хипотетички заднептунци]]
[[Категорија:Мали планети]]
[[Категорија:Ортов Облак| ]]
[[Категорија:Заднептунска област]]
[[Категорија:Јан Орт]]
[[Категорија:Сончев Систем]]
[[Категорија:Околуѕвездени дискови]]