NGC 6383
| NGC 6383 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Скорпија |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 17 ч 34 м 42,2 с |
| Деклинација | -32° 34' 54" |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | расеано ѕвездено јато |
| Морфолошки вид | IV3p |
| Привиден сјај (видлив) |
5,5 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
5,6 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 20' x ?' |
| Историја | |
| Откривач | Џон Хершел |
| Откриена | 3 август 1834 |
| Други ознаки | NGC 6374, OCL 1026, ESO 393-SC7 |
NGC 6383 — расеано ѕвездено јато во соѕвездието Скорпија, заведено во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 6383 се споменува и како NGC 6374, OCL 1026, ESO 393-SC7.
Откривање
[уреди | уреди извор]Објектот е откриен на 3 август 1834 година од страна на Џон Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.
Податоци
[уреди | уреди извор]Податоци од набљудување
[уреди | уреди извор]Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 6383 е од видот IV3p.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 5,5 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 5,6 m.[2] NGC 6383 има само една позната привидна димензија, која изнесува 20'.[2]
Астрономски податоци
[уреди | уреди извор]Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 17 ч 34 м 42,2 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, -32° 34' 54".
Други поделби
[уреди | уреди извор]Проучување на NGC 6383 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката . Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 376; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 7380. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 90.
