IC 870

Од Википедија — слободната енциклопедија
IC 870
{{{опис}}}
Соѕвездие Херкул
Епоха Ј2000.0
Положба
Ректасцензија 17 ч 50 м 39,2 с
Деклинација +17° 12' 36"
Положбен агол 117°
Податоци од набљудување
Вид на тело галаксија
Морфолошки вид Sc
Привиден сјај
(видлив)
14,3
Привиден сјај
(во честот. појас.)
15
Површински сјај 13,3 m/лм2
Физички податоци
Привидни димензии 0,7' x 0,5'
Историја
Откривач Луис Свифт
Откриена 16 мај 1888
Други ознаки NGC 6468, MCG 3-35-36, CGCG 112-57, NPM1G +17.0637, IRAS 17489+1713

IC 870галаксија во соѕвездието Херкул, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.

Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како IC 870 се споменува и како NGC 6468, MCG 3-35-36, CGCG 112-57, NPM1G +17.0637, IRAS 17489+1713.

Откривање[уреди | уреди извор]

Објектот е откриен на 16 мај 1888 година од страна на Луис Свифт.

Податоци[уреди | уреди извор]

Податоци од набљудување[уреди | уреди извор]

Според морфолошката класификација на галаксиите, IC 870 е од видот Sc.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 14,3 mag, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 15 mag, додека површинскиот сјај изнесува 13,3 m/лм2.[2] IC 870 има привидни димензии од 0,7' х 0,5'.[2]

Астрономски податоци[уреди | уреди извор]

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 17 ч 50 м 39,2 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, +17° 12' 36".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 117°.[2]

Други поделби[уреди | уреди извор]

Проучување на IC 870 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 60971.

Поврзано[уреди | уреди извор]

Наводи[уреди | уреди извор]

Користена литература[уреди | уреди извор]

  • Dreyer, J.L.E., New General Catalogue of Nebulae and Clusters of Stars (1888), Index Catalogue (1895), Second Index Catalogue (1908). London: Royal Astronomical Society, 1953. (28,2157)

Надворешни врски[уреди | уреди извор]