Удиралка за тепих
Удиралка за тепих/килим (позната и како мавалка за тепих, тепалка за тепих, чистач на тепих) ― алатка за чистење на домот што е користена за удирање теписи со цел да биде истресена прашината и нечистотијата од нив. Првично дизајнирана од Мелвил Р. Бисел во 1876 година, таа била во вообичаена употреба додека правосмукалката станала широко достапна.
Типично направени од дрво, ратан, трска, плетен, пружински челик или свиткана жица, старинските ударалки станале многу да бидат собирани. Современите масовно произведувани верзии можат да бидат пластични или жични.
Цел и дејство[уреди | уреди извор]
Теписите, килимите, облеката, перничиња и постелнина биле закачувани на канап за алишта, ограда или посебна закачалка за тепих, а прашината и нечистотијата биле исфрлани од нив. Некои луѓе претпочитале да удираат теписи во зима на снег, кога го положувале тепихот со лицето надолу и го удирале. Овој метод имал некои предности, на пример, инсектите ќе замрзнат до смрт дури и ако не биле исфрлени преку удирањето, но остави валкана и непријатна дамка на снегот, и затоа некои заедници забранувале удирање на снег од естетски причини. Друг начин е да биде нанесен малку снег над тепихот. На овој начин е фатена прашината, но снегот не се крева во воздухот.[се бара извор][потребен е цитат]
Неговата употреба во чистењето во голема мера била заменета од 1950-тите со механичките метларки за теписи, а потоа и правосмукалката, иако тие сè уште се продавани во многу продавници за домаќинства низ Европа.
Една уриралка може да биде користина и за удирање на прашината од софите, футоните, итн.[се бара извор][потребен е цитат]