Симоне Симони
Симоне Симони (1532, Лука - 1602, Краков) бил италијански филозоф и лекар.
По дипломирањето медицина на Универзитетот во Падова, Симони се преселил во Женева, каде што станал професор по филозофија и се вклучил во контроверзии со Јакоб Шегк. Протеран од градот поради неговите еретички ставови, се преселил во Париз, а потоа во Лајпциг (каде што бил обвинет за аријанизам во 1575 година) и Хајделберг (каде што бил принуден да замине во 1579 година). Во 1581 година, станал дворски лекар на императорот Рудолф II во Прага; имало непотврдени гласини дека преминал во католицизам.
Симони се преселил во Полска за да му стане судски лекар на Стивен Батори. Кога кралот умрел во 1586 година, Симони бил обвинет дека препишал погрешен третман и, по жестока расправа, неговиот ривал Николас Букела бил назначен за личен лекар на новиот крал Сигизмунд III Васа. Симони се преселил во Моравија, каде што го поминал остатокот од својот живот.
Симони напишал коментар за Де Сенсу на Аристотел. Дал особено јасна формулација на принципот дека лекарите треба да подложат на прелиминарна подготовка во аристотеловата природна филозофија: Ubi desinit physicus, ibi medicus incipit [Лекарот започнува таму каде што природниот филозоф заминува].[1]
Работи[уреди | уреди извор]
- Artificiosa curandae pestis metodus, 1576 година
Наводи[уреди | уреди извор]
- ↑ Charles B. Schmitt, 'Aristotle among the physicians', in Andrew Wear et al., eds., The Medical renaissance of the sixteenth century, Cambridge University Press, 1985, p.12
Надворешни врски[уреди | уреди извор]
- Симони, Симоне (1532-1602) во Dizionario del pensiero cristiano alternativo
|