Прејди на содржината

Меѓународен сојуз за заштита на природата

Од Википедија — слободната енциклопедија
МСЗП
IUCN
ВидМеѓународна организација
Дејностзаштита на природата, одржливо искористување
Основанооктомври 1948, Фонтенбло, Франција
СедиштеГланд, Швајцарија
Клучни личности
Жилија Мартон-Лефевр
Ашок Хосла
Доход133 милиони франци (2008)
Вработени
преку 1.000 (ширум светот)
Мреж. местоwww.iucn.org

Меѓународен сојуз за заштита на природата или МСЗП (англ. International Union for Conservation of Nature, IUCN) — меѓународна организација посветена на заштитата на природните ресурси. Има за цел да му помогне на светот да изнајде прагматични решенија за најголемите еколошки и развојни проблеми. Групата го издава т.н. „Црвен список“ кој претставува попис на загрозени видови подреден според нивото на загрозеност. Списокот се составува од наодите на разни еколошки организации.[1]

Преглед на работата на МСЗП

[уреди | уреди извор]

МСЗП пружа поддршка за научни истражувања, раководи со теренски проекти ширум светот и работи со влади, невладини организации, агенции на ООН, фирми и локални заедници за подготовка на закони и правилници за зачувување на природата. Ова е најстарата и најголемата еколошка мрежа во светот - демократски сојуз со членство од преку 1.000 владини и невладини организации, и речиси 11.000 научници-доброволци од преку 160 земји. МСЗП има стручен кадар од над 1.000 лица во 60 служби и стотици партнери од јавниот, невладиниот и приватниот сектор ширум светот. Седиштето на МСЗП се наоѓа во Гланд, близу Женева, Швајцарија.[2]

Цели и задача

[уреди | уреди извор]

Задачата на МСЗП е да се злага за праведен свет што ја цени и штити природата.[3] Целта на МСЗП е да врши влијание, да ги поттикнува и потпомогнува општествата во светот да го зачуваат интегритетот и разновидноста на природата, како и да обезбеди исправно и еколошки одржливo искористување на природните ресурси.[2]

Состав на организацијата

[уреди | уреди извор]

Сојузот се состои од три дела: организации-членки, 6 научни комисии и стручен секретаријат.[2]

Во Сојузот членуваат владини и невладини организации. Тие го одредуваат правецот на движење, ја утврдуваат глобалната програма на работа и го избираат Советот (нешто како одбор на фирма) на Светскиот конгрс на МСЗП. Самите организации-членки се организирани во државни и регионални комитети.[2]

Постојат 6 комисии што „вршат проценка на состојбата на природните ресурси и го советуваат и насочуваат Сојузот за еколошките проблеми во светот“:[4]

Комисија за образование и комуникација

[уреди | уреди извор]

Комисијата за образование и комуникација (CEC) ја застапува стратешката употреба на средствата за комуникација и образованието со цел темелно да ги информира засегнатите страни за употребата на природните ресурси. Има 700 члена, предводени од претседателот Кит Вилер.[4][5]

Комисија за еколошка, економска и социјална политика

[уреди | уреди извор]

Комисијата за еколошка, економска и социјална политика (CEESP) има за цел да пружа стручна помош и советодавна улога во врска со економските и социјалните фактори за заштитата на природата и одржливото искористување на биоразновидноста. Комисијата има 1000 члена, преводени од претседателот Ароха Те Пареаки Мид.[4][5]

Комисија за еколошко право

[уреди | уреди извор]

Комисијата за еколошко право (CEL) се залага за еколошкото право со изработката на правни рамки за воспоставување и примена на законски регулативи во земјите со цел да се заштити природата и да се унапреди одржливиот развој. Има 800 члена, предводени од претседателот Шајла Абед де Завала.[4][5]

Комисија за раководење со екосистеми

[уреди | уреди извор]

Комисијата за раководење со екосистеми (CEM): дава стручни совети и насоки за раководењето со природни и изменети екосистеми. Органот има 400 члена, предводени од претседателот Пит Вит.[4][5]

Комисија за опстанок на видови

[уреди | уреди извор]

Комисијата за опстанок на видови (SSC) го советува Сојузот за техничките аспекти на заштитата на видовите и организира разни дејности во насока на заштитата на најзагрозените видови. Комисијата го изработува Црвениот список на загрозени видови. Тука членуваат 7.500 стручњаци за видови и биоразновидноста ширум светот, преводени од претседателот Сајмон Стјуарт.[4][5]

Светска комисија за заштитени подрачја

[уреди | уреди извор]

Светската комисија за заштитени подрачја (WCPA) има за цел да се залага за воспоставувањето и делотворното раководење на заштитени копнени и морски подрачја ширум светот. Брои 1.300 членови, преводени од претседателот Никита Лопухин.[4][5]

Секретаријат

[уреди | уреди извор]
Седиштето на МСЗП во Гланд, Швајцарија.

Членовите на комисијата соработуваат со стручен секретаријат кој се состои од преку 1.000 лица од над 60 земји. Генерален директор на Сојузот е Жилија Мартон-Лефевр - светски стручњак и водечка личност во областа на развојот и заштитата на природата. Го наследила Ахим Штајнер, кој сега е извршен директор на Програмата за животна околина на ООН (UNEP). Заменик-генерален директор е Вилијам Џексон.[6]

Издавачка дејност

[уреди | уреди извор]

МСЗП е предводник во издавачката дејност, со мошне обемна стручна литература, извештаи, напатствија и бази на податоци за заштита на природата и одржливиот развој.[7] Секоја година организацијата издава над 150 книги и реферати, како и стотици други извештаи, документи и напатствија.[8]

Поврзано

[уреди | уреди извор]
  1. Планета без мајмуни? Стручњаците велат дека ова се наближува Архивирано на 25 октомври 2012 г. Си-Би-Ес Вести 12 септември 2007. проверено на 22 март 2008 (англиски)
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Мреж. место на МСЗП проверено на 20 мај 2010 (англиски)
  3. http://www.iucn.org/about/
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 „МСЗП - Комисии“. Меѓународен сојуз за заштита на природата. 12 мај 2010. Посетено на 8 септември 2010. (англиски)
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 „МСЗП - Претседатели на комисиите“. Меѓународен сојуз за заштита на природата. 15 октомври 2009. Архивирано од изворникот на 2010-09-22. Посетено на 8 септември 2010. (англиски)
  6. http://www.iucn.org/about/union/secretariat/management/?posList=168,917&groupName=Directorate
  7. „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2010-09-13. Посетено на 2010-12-02.
  8. „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2012-01-22. Посетено на 2010-12-02.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]